راهنمای مطالعه کتاب مقدس - سه ماهه چهارم 2018 - یگانگی و یکی بودن در مسیح - 2

ر

متقاعد کنندهترین گواه

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: یوحنا باب ۱۱ آیات ۵۱ و ۵۲؛ افسسیان باب ۲ آیات ۱۳ تا ۱۶؛ دوم قرنتیان باب ۵ آیات ۱۷ تا ۲۱؛ افسسیان باب ۴ آیه ۲۵ تا باب ۵ آیه ۲؛ رومیان باب ۱۴ آیات ۱ تا ۶؛ اعمال رسولان باب ۱ آیه ۱۴.

آیه حفظی: «او این سخن را از خود نگفت بلکه چون در آن سال کاهن اعظم بود پیشگویی کرد که عیسی میباید در راه قوم یهود بمیرد و نه تنها در راه آن قوم بلکه تا فرزندان خدا را که پراکنده هستند به صورت یک بدن واحد به هم بپیوندد» (یوحنا باب ۱۱ آیات ۵۱ و ۵۲).

هفته گذشته مطالعه کردیم که چگونه اتحاد از طریق پیامی مشترک هویدا می شود که به عیسی به عنوان نجات دهنده تمرکز دارند و همچنین بر حقایق کلام مقدس که در پایان زمان بر آن تاکید گردیده است. هویت ما بدلیل پیامی است که خدا به ما داده است و فراخوانی که باید آن را در جهان انتشار دهیم.

این هفته، بر اتحاد قابل مشاهده کلیسا و تجلی آن در زندگی روز به روز مسیحیان و رسالت کلیسا تمرکز خواهیم نمود. مطابق با آموزه های عیسی، کلیسا در واقع پیام نجات و آشتی خدا را انتشار نمیدهد. اتحاد کلیسا خود نیز باعث متجلی شدن آن آشتی میباشد. در جهانی که با گناه و طغیان احاطه شده، برقراری کلیسا به عنوان شاهدی قابل رویت از قدرت و کار نجات بخش مسیح است. بدون اتحاد و همبستگیِ کلیسا که همه یک چیز را شهادت می دهند، قدرت نجاتبخش صلیب به سختی در این جهان آشکار خواهد شد. « اتحاد با مسیح، پیوندی از اتحاد با یکدیگر بوجود میآورد. این اتحاد قانع کنندهترین گواه عظمت و فضیلت مسیح و قدرتش در ازبین بردن گناه برای جهان است » – الن جی. وایت، Ellen G. White Comments, The SDA Bible Commentary, vol. 5, p. 1148

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۱ دسامبر آماده شوید.

یکشنبه ۱۰ آذر

تحت صلیب عیسی

مانند تمام برکتهای روحانی که خدا به قومش میدهد، اتحاد کلیسا نیز یک موهبت خدایی است. اتحاد یک پدیده بشری نیست که از طریق تلاش ها، کارهای خوب یا نیت انسانی بوجود آمده باشد. اساساً، عیسی مسیح این اتحاد را از طریق مرگ و رستاخیزش بوجود میآورد. چنانچه که ما بواسطه تعمید و بخشیده شدن گناهانمان، مرگ و رستاخیز او را با ایمان میپذیریم و در همنشینی مشترک متحد میشویم، و همچنان که پیام سه فرشته را در جهان انتشار میدهیم، با او و یکدیگر در اتحاد هستیم.

یوحنا باب ۱۱ آیات ۵۱ و ۵۲ و افسسیان باب ۱ آیات ۷ تا ۱۰ را بخوانید. چه رویدادی در زندگی عیسی، بنیان اتحاد در میان ما ادونتیستهای روز هفتم میباشد؟

« او این سخن را از خود نگفت، بلکه چون در آن سال کاهن اعظم بود، پیشگویی کرد که عیسی میباید در راه قوم یهود بمیرد و نه تنها در راه آن قوم، بلکه تا فرزندان خدا را که پراکنده هستند به صورت یک بدن واحد به هم بپیوندد » (یوحنا باب ۱۱ آیات ۵۱ و ۵۲). چقدر عجیب است که خدا از قیافا برای توضیح معنای مرگ عیسی استفاده میکند، حتی با وجود اینکه قیافا نمیدانست کاری که انجام میداد، محکوم نمودن عیسی به مرگ بود. همچنین کاهن نمیدانست که بیانیهاش تا چه حد عمیق بود. قیافیا میپنداشت که تنها بیانیه ای سیاسی ارائه میداد. هر چند یوحنا برای نمایان ساختن حقیقتی اساسی درباره مفهوم مرگ جانشینی عیسی برای تمام قوم وفادار خدا که روزی « با هم یکی » خواهند شد، استفاده کرد.

اعتقاد ما به عنوان ادونتیست روز هفتم و پیامی که تنها ما انتشار میدهیم، هر چه که باشد، اساس اتحاد ما در پذیرش مرگ مسیح به عنوان جایگزین ماست.

و علاوه بر این، ما همچنین این اتحاد در مسیح را از طریق تعمید تجربه میکنیم. « زیرا ایمان باعث شد که همه شما در اتحاد با مسیح عیسی فرزندان خدا باشید. شما که در اتحاد با مسیح تعمید گرفتید، همفکر او شده اید » (غلاطیان باب ۳ آیات ۲۶ و ۲۷). تعمید پیوند دیگری است که ما ادونتیست ها عموماً به آن اعتقاد داریم زیرا ایمانمان در مسیح را نمادین می سازد. ما پدر مشترکی داریم؛ از این رو ما همه پسران و دختران خدا هستیم. و نجات دهنده مشترکی داریم که در مرگ و رستاخیزش تعمید می گیریم (رومیان باب ۶ آیات ۳ و ۴).

با وجود تفاوت های فرهنگی، اجتماعی، قومی و سیاسی که در میان ما ادونتیست ها وجود دارد، چرا ایمان مشترک ما در عیسی باید بر تمام چنین اختلافاتی برتری داشته باشد؟

دوشنبه ۵ آذر

کهانت صلح و آشتی

جهان ما قطعاً برای اختلال، مشکلات، جنگ ها و درگیری هایش شناخته شده است. تمام این عوامل در سطحی فردی، اجتماعی و ملی بر زندگیمان تأثیر می گذارند. گاهی به نظر می رسد کل زندگی های ما در اختلاف قرار دارد. اما تفرقه و اختلاف برای همیشه شایع نخواهد بود. خدا مأموریت دارد تا وحدت کیهانی را به ارمغان آورد. در حالی که گناه منجر به عدم هماهنگی شده است، نقشه ابدی خدا، صلح و یکپارچگی به همراه دارد.

در افسسیان باب ۲ آیات ۱۳ تا ۱۶، پولس به اصولی اشاره می کند که نشان می دهند چگونه مسیح به منظور ایجاد صلح در میان ایمانداران عمل نمود: از طریق مرگش بر روی صلیب، عیسی یهودیان و غیر یهودیان را یک قوم ساخت و موانع قومی و مذهبی که آنها را جدا می ساخت، از بین برد. اگر مسیح قادر بود در قرن اول اینکار را با یهودیان و غیر یهودیان انجام دهد، پس تا چه میزان همچنان می تواند موانع نژادی، قومی و فرهنگی و دیوارهایی که مردم را در درون کلیسای ما امروزه تفکیک می کند از بین ببرد؟

و از این نقطه شروع، ما می توانیم به جهان بشارت دهیم.

در دوم قرنتیان باب ۵ آیات ۱۷ تا ۲۱، پولس بیان می کند که ما در مسیح، مخلوقاتی جدید در آشتی با خدا می باشیم. پس رسالت ما در این جهان چیست؟ ما به عنوان بدن متحد کلیسا چه تفاوتهایی می توانیم در جوامع خود بوجود آوریم؟

ایمانداران به عنوان مخلوقات جدید خدا، رسالتی بسیار مهم دریافت می کنند - مأموریت سه گانه آشتی. (۱) کلیسای ما از ایماندارانی تشکیل شده است که زمانی نسبت به خدا بیگانه بودند اما از طریق فیض قربانی مسیح، اکنون توسط روح القدس با خدا متحد شدند. ما بازماندگانی هستیم که فراخوانده شده ایم تا پیام آخر زمان را به جهان اعلام داریم. مأموریت مان دعوت از کسانی است که همچنان با خدا بیگانه هستند تا با خدا آشتی نموده و در این مأموریت به ما بپیوندند. (۲) کلیسا نیز قوم خدا آشتی داده شده با یکدیگر می باشد. متحد شدن با مسیح به این معنی است که ما با یکدیگر متحد شدیم. این تنها یک آرمان متعالی نیست؛ باید یک واقعیت قابل مشاهده باشد. آشتی با یکدیگر، صلح و آرامش در میان برادران و خواهران، شاهدی بی تردید برای جهان است مبنی بر این که عیسی مسیح نجات دهنده ماست. « اگر نسبت به یکدیگر محبت داشته باشید، همه خواهند فهمید که شاگردان من هستید » (یوحنا باب ۱۳ آیه ۳۵). (۳) کلیسا از طریق این مأموریت آشتی به جهان می گوید که نقشه خدا برای نجات حقیقی و قدرتمند است. نبرد بزرگ درباره خدا و شخصیت او می باشد. تا جایی که کلیسا اتحاد و آشتی را پرورش دهد، جهان تحقق حکمت ابدی خدا را میبیند (افسسیان باب ۳ آیات ۸ تا ۱۱ را ببینید.)

سه شنبه ۶ آذر

اتحاد عملی

درس سال ۱۹۰۲ الن جی. وایت نوشت: « همانگونه که مسیح بر روی زمین زندگی کرد، تمام مسیحیان نیز باید آنگونه زندگی کنند. او نه تنها در خلوص نابش بلکه در صبر، مهربانی و خلق و خوی دلربایش، الگوی ما می باشد » — Ellen G. White, in Signs of the Times, July 16, 1902. این کلمات یادآور درخواست پولس از فیلیپیان است: « طرز تفکر شما درباره زندگی باید مانند طرز تفکر مسیح عیسی باشد » (فیلیپیان باب ۲ آیه ۵).

افسسیان باب ۴ آیه ۲۵ تا باب ۵ آیه ۲ و کولسیان باب ۳ آیات ۱ تا ۱۷ را بخوانید و سپس به این دو پرسش پاسخ دهید: در کدام یک از زمینه های زندگیمان بطور خاص دعوت شده ایم تا وفاداریمان را به عیسی نشان دهیم؟ ما در زندگی خود با عموم مردم چگونه باید شاهدان انجیل عیسی باشیم؟

آیات زیاد دیگری در کتاب مقدس وجود دارند که از مسیحیان دعوت می کند تا با پیروی از الگوی عیسی، شاهدان زنده فیض عیسی برای دیگران باشند. ما نیز دعوت شده ایم که به دنبال رفاه دیگران باشیم (متی باب ۷ آیه ۱۲)؛ بار مسئولیت دیگران را بدوش بکشیم (غلاطیان باب ۶ آیه ۲)؛ زندگی ساده و بی آلایشی داشته باشیم و بجای ظاهر بیرونی بر باطن روحانی تمرکز کنیم (متی باب ۱۶ آیات ۲۴ تا ۲۶؛ اول پطرس باب ۳ آیات ۳ و ۴)؛ و شیوه های سالم زندگی را در پیش گیریم (اول قرنتیان باب ۱۰ آیه ۳۱).

« ای عزیزان، از شما که در این دنیا غریب و بیگانه هستید تقاضا می کنم تسلیم شهوات نفسانی که همیشه با روح ما در جنگ است، نشوید بلکه چنان در میان مردم خدا ناشناس با راستی و درستی زندگی کنید که اگر چه در حال حاضر شما را متهم به بدکاری می کنند، با دیدن اعمال نیک شما خدا را در روز بازپسین تمجید نمایند » (اول پطرس باب ۲ آیات ۱۱ و ۱۲). غالباً چقدر تأثیرگذاریِ خصلت مسیحی را بر روی کسانی که ما را نظاره می کنند ناچیز می شماریم؟ صبر ابراز شده در لحظات ناراحتی، زندگی منظم در میان تنش و درگیری ها و روحیه آرام در پاسخ به سخنان ناشکیبا و خشن، نشانه های روح عیسی هستند که ما دعوت شده ایم از آن تقلید نماییم. به همین دلیل ادونتیست های روز هفتم، در جهانی که در خصوص خصلت و ماهیت خدا دچار کج فهمی شده اند، با هم شهادت می دهند، و بدین سبب ما به قدرتی برای خیریت و جلال خدا تبدیل می شویم. ایمانداران به عنوان نمایندگان مسیح نه تنها باید برای سلامتی اخلاقی بلکه علاقه عملی به رفاه دیگران شناخته شده باشند. اگر تجربه دینی ما واقعی باشد، خود را نمایان خواهد ساخت و بر جهان تأثیر خواهد گذاشت. پیکری متحد از ایمانداران که شخصیت مسیح را به جهان آشکار کند، در واقع شاهدی قدرتمند خواهد بود.

شما برای دیگران چه نوع شهادت هایی می دهید؟ دیگران در زندگی شما چه چیزی خواهند یافت که باعث شود بخواهند از عیسی پیروی کنند؟

چهارشنبه ٧ آذر

اتحاد در گوناگونی

در رومیان باب های ۱۴ و ۱۵، پولس رسول به مسائلی می پردازد که عمیقاً در کلیسای روم تفرقه ایجاد می کردند. واکنش او به این مشکلات، دعوت رومیان به نشان دادن صبر در برابر یکدیگر و عدم ایجاد تفرقه در کلیسا بر سر این نگرانیها بود. ما از این توصیه چه چیزی می توانیم بیاموزیم؟

رومیان باب ۱۴ آیات ۱ تا ۶ را بخوانید. چه مسائلی مربوط به وجدان باعث می شد اعضای کلیسا در روم بجای مودت و دوستی، یکدیگر را قضاوت کنند؟

بسیار محتمل است که این مسائل مربوط به آداب یهودی در باره ناپاکی بودند. بر طبق گفته پولس اینها « مباحثه در مورد مسائل مورد تردید » بودند (رومیان باب ۱۴ آیه ۱)، که نشان می دهند مسائل مربوط به نجات نبودند بلکه به عقیده ربط داشتند که باید به وجدان فردی سپرده می شدند (رومیان باب ۱۴ آیه ۵ را ببینید).

این اختلافات ابتدا در مورد نوع خوراک آغاز شد. خوردن حیوانات ممنوع در باب ۱۱ لاویان مشکلی نبود که پولس در اینجا به آن می پرداخت. هیچ مدرکی وجود ندارد که مسیحیان اولیه در زمان پولس شروع به خوردن خوک یا سایر حیوانات ناپاک نمودند، و ما می دانیم که پطرس هیچکدام از این نوع غذا ها را نخورد (اعمال رسولان باب ۱۰ آیه ۱۴ را ببینید). همچنین، اینکه مستمندان تنها سبزیجات می خوردند (رومیان باب ۱۴ آیه ۲) و اینکه بحث همچنین شامل نوشیدنی ها می شد (رومیان باب ۱۴ آیات ۱۷ و ۲۱) نشان می دهد که تمرکز بر روی ناپاکی های تشریفاتی بود. این بعد ها با واژه ناپاک (koinos) بکار برده شده در رومیان باب ۱۴ آیه ۱۴ بیشتر مشهود می شود. این واژه در ترجمه یونان باستان از عهد قدیم برای اشاره به حیوانات ناپاک، نه آن حیوانات باب ۱۱ لاویان بکار برده شده است. ظاهراً افرادی در جامعه روم وجود داشتند که در جمع غذا نمی خوردند زیرا متقاعد نشده بودند که غذا به شکلی مناسب آماده شده و یا اینکه برای بت ها قربانی شده بود.

نگاه داشتن برخی از روزها نیز چنین می باشد. این به رعایت هفتگی روز سبت اشاره نداشت زیرا ما می دانیم که پولس بطور منظم این روز را نگاه می داشت (اعمال رسولان باب ۱۳ آیه ۱۴، باب ۱۶ آیه ۱۳، باب ۱۷ آیه ۲۹). این احتمالاً اشاره به روزهای جشن های متعدد یهودی یا روزهای مربوط به روزه گرفتن داشت. قصد پولس در این آیات اصرار بر بردباری برای کسانی که در رعایت این آئین ها تا زمانی که آنها را وسیله ای برای نجات نمی پنداشتند، بود. اتحاد در میان مسیحیان، خود را در صبر و تحمل، زمانی که در مورد مسائل توافق نداریم بویژه وقتی که برای ایمان ما مهم نیستند، نشان میدهد.

این پرسش را در کلاس مطرح کنید: آیا چیزی وجود دارد که ما به عنوان ادونتیستهای روز هفتم باور داشته و انجام دهیم که تمام ادونتیستها لازم نباشد به آن معتقد یا پایبند باشند؟

پنجشنبه ٨ آذر

اتحاد در مأموریت

خلق و خوی حواریون در طول شام خداوند در لوقا با ۲۲ آیه ۲۴ را با خلق و خویشان در کمی پیش از تجربه پنطیکاست در اعمال رسولان باب ۱ آیه ۱۴ و باب ۲ آیات ۱ و ۴۶ را مقایسه کنید. چه چیزی باعث این تفاوت در زندگی ایشان شد؟

در اعمال رسولان باب ۱ آیه ۱۴ و باب ۲ آیه ۴۶، عبارت « به یکدل » همچنین به معنی « ثابت قدم بودن در ذهن » میباشد. این در نتیجه با هم بودن در یک مکان و به دنبال تحقق وعده عیسی در فرستادن تسلی دهنده در دعا میباشد.

همچنان که منتظر بودند، برایشان آسان بود که شروع به انتقاد از یکدیگر کنند. برخی ممکن است به انکار نمودن عیسی توسط پطرس (یوحنا باب ۱۸ آیات ۱۵ تا ۱۸ و ۲۵ تا ۲۷) و شک نمودن توماس به رستاخیز عیسی (یوحنا باب ۲۰ آیه ۲۵) اشاره داشتند. ممکن است درخواست یوحنا و یعقوب به دریافت بالاترین مرتبهها در ملکوت عیسی (مرقس باب ۱۰ آیات ۳۵ تا ۴۱)، یا اینکه متی قبلاً یک باجگیر بود را به یاد آورده باشند (متی باب ۹ آیه ۹).

با این وجود، « این روزهای آمادهسازی، روزهای جستجوی عمیق قلبها بودند. حواریون نیاز روحانی خود را احساس کردند و از خداوند تدهین مقدس خواستند تا آنها را برای کار نجات افراد آماده سازد. آنها برای برکتی صرفاً مخصوص خود تقاضا نکردند. بار مسئولیت نجات افراد به ایشان سپرده شده بود. آنها متوجه شدند که انجیل باید به تمام جهان میرسید و قدرتی که مسیح وعده داده بود را مطالبه نمودند » – الن جی.وایت، — Ellen G. White, The Acts of the Apostles, p. 37

همنشینی بین حواریون و شدتی که در دعا داشتند ، ایشان را برای این تجربه مهم پنطیکاست آماده نمود. همچنانکه حواریون به خدا نزدیکتر میشدند و تفاوتهای فردی خود را کنار میگذاشتند، توسط روحالقدس برای تبدیل شدن به شاهدانی بیباک و شجاع از رستاخیز عیسی آماده میشدند. آنها میدانستند که عیسی کاستیهای ایشان را بخشیده بود و این به آنها شجاعت ادامه دادن را داد. آنها می دانستند که عیسی در زندگیشان چه کاری انجام داده بود. آنها وعده نجات یافت شده در او را پذیرفته بودند و در نتیجه « تمایل ایمانداران، آشکار نمودن مانند شخصیت مسیح شدن و تلاش در بزرگ نمودن ملکوت او بود » — Page 48. جای تعجب نیست که خداوند قادر بود از طریق ایشان کارهای شگفتانگیزی انجام دهد. این درسی بزرگ برای ما به عنوان کلیسا در حال حاضر میباشد.

همیشه خرده گیری از زندگی افراد دیگر بسیار آسان میباشد. چگونه میتوانیم بیاموزیم تا برای هدف بزرگترِ انجام اراده خدا در کلیسایی متحد، از اشتباهات دیگران چشم بپوشیم؟

جمعه ۹ آذر

تفکری فراتر: از نوشته های الن جی وایت، « اتحاد در گوناگونی »، صفحات ۹٨-۱۰۳، از کتاب تبلیغ مسیحیت.

«اگر در صحنه پایانی تاریخ زمین، کسانی که حقایق به ایشان موعظه شده است، الگوی اهالی بیریه را دنبامتن زیر آشکار می کند که چگونه کلیسای اولیه که در مسیح متحد بود و توانست این اتحاد را با وجود تفاوتهای میان افراد حفظ کند و در نتیجه شاهدی قدرتمند برای جهان باشد. « کلام مقدس نشان میدهد که چگونه روحالقدس در کلیسا، آن را در روند تصمیم گیریها هدایت کرد. این دست کم به سه روش به هم پیوسته انجام شده است: مکاشفات (برای مثال، روحالقدس به افراد می گفت چه کاری انجام دهند؛ کرنلیوس، حنانیا، فیلپس؛ و شاید به قید قرعه)، کتاب مقدس (کلیسا به یک نتیجهگیری رسید که در آن کتاب مقدس مورد استفاده قرار گرفته بود) و اجماع (روح از درون جامعه تقریباً در خفا کار کرد و از طریق گفتگو و مطالعه، اجماعی بوجود آورد که در پایان آن کلیسا متوجه میشود که روحالقدس در درون آن در حال فعالیت بود). به نظر میرسد که در زمان اختلافات فرهنگی، اعتقادی و دینی در میان جامعه ایمانداران، روحالقدس از طریق اجماع در روند تصمیمگیری کلیسا کمک میکرد. در این روند، ما نقش فعال جامعه ایمانداران و اهمیت دعا برای بصیرت را میبینیم. هدایت روحالقدس در درک کلی جامعه از کلام خدا، تجربه جامعه و نیازهایش و از طریق تجربه رهبرانش در مأموریت احساس میشود. تصمیات مختلف کلیسا از طریق روند راهنمایی روحالقدس که در آن کتاب مقدس، دعا و تجربه، عناصر انعکاس دینی بودند، گرفته شد ». —

Denis Fortin, «The Holy Spirit and the Church,» in Ángel Manuel Rodríguez, ed., Message, Mission, and Unity of the Church, pp. 321, 322

سوالاتی برای بحث

۱. در کلاس، پاسختان به پرسش روز چهارشنبه درباره اینکه چگونه تصمیم میگیریم که کدام آموزهها و شیوهها برای ما ادونتیستهای روز هفتم مهم و کدام مهم نیستند را مطرح کنید.

۲. ما باید چگونه با باور به مرگ و رستاخیز عیسی، با دیگر مسیحیان مرتبط شویم؟

خلاصه: قانع کننده ترین گواه از اتحاد برای خواهران و برادران محبت به یکدیگر مانند عیسی است. آمرزش گناهانمان و نجات نجاتی که به عنوان ادونتیست بطور معمول داریم، بهترین پیوندهای همنشینی ما هستند. در نتیجه در مسیح، میتوانیم اتحاد و شهادت از ایمان مشترکمان را به جهان نشان دهیم. ما فراخوانده شدهایم که کاری کمتر از این را انجام ندهیم.

داستانهای ایمانداران

۹ آذر

محبّت عالی ترین علاج است

توسط اندرو مک چسنی، ما موریت ادونتیست

یک زن ۳۰ ساله در بیمارستان ادونتیستی بلانتایِر واقع درمالاوی به خاطر بیماری شدید ذات الریه بستری شد.

وقتی که آنتی بیوتیکها بر او تاثیری نداشتند، دکتر میسیونری،تیفّانی پریستِر، یک آزمایش ویروس اِیدز را ترتیب داد. نتیجه آزمایش مثبت بود. او اِیدز تمام عیار داشت.

تیفّانی به خانواده توضیح داد که معمولا سه هفته طول می کشد تا ذات الریه درمان شود و ۵۰ درصد شانس این بود که او از عهده آن بر آید. اما بعد، زن از مشکل کلّیوی رنج برد، و شانس او از زنده ماندن به ۱۰ درصد کاهش یافت. تیفّانی به خانواده گفت که امید زیادی وجود ندارد.

یکی از اعضای خانواده پاسخ داد:" ما به خدا اعتقاد داریم. به معجزات اعتقاد داریم. بیایید دعا کنیم.»

در حالیکه خانواده جمع شدند، تیفانی برای درمان دعا کرده و بیمار را دردستگاه تهویه قرار داد.

کلّیه های زن در طی ۲۴ ساعت از کار افتاد. به نظر رسید که تمام امید از دست رفته است. اما او مجدّدا حالش بهبود یافت. بعد از چند هفته، او از بیمارستان مرخص شد.

تیفّانی گفت:"درمان محدودیّتها ی خودش را دارد. بیمارستان آنچه را که در توانش است انجام می دهد و بقیه را خداوند انجام می دهد."

تیفّانی که یک کاردیولوژیست است، به مدّت پنج سال در بلانتایِر،که دوّمین و بزرگترین شهرِبا جمعیّت یک میلیون نفر در مالاوی است، کار کرد. بیمارستان ادونتیست بِلانتایر— که شش نفر دکترمیسیونر، دو نفر میسیونِر دندانپزشک، و هفت نفر دکتر مالاویایی را استخدام می کند— قبل از اینکه او در سال ۲۰۱۱ به آنجا برسد، به مدّت یک دهه کاردیولوژیست نداشت؛ که در کشوری با یک دکترپزشکی برای ۸۸۰۰۰ نفر، یک مشکل عادّی است.

مالاوی ۱۸ میلیون نفر جمعیّت دارد که شامل ۴83000 نفرادونتیست روز هفتمی است.

تیفّانی گفت که انگیزه اش برای خدمت میسیونِری به انجیل یوحنّا باب ۱۳ آیه ۳۵ برمی گردد؛ که در این آیه عیسی می گوید:"از همین محبّت شما به یکدیگر، همه پی خواهند برد که شاگرد من هستید."(ترجمه انگلیسی NKJV).

یک روز، یک زن مالاویایی در مورد اینکه هر نصف شب با تپش قلب از خواب بیدار می شد، شکایت کرد. آزمون ها با حالت طبیعی همراه بود، و دیگر پزشکان شاید این موضوع را به عنوان خواب های بد، نتیجه گیری کرده باشند. تیفّانی گفت:"امّا من فکر می کنم که آن روز روح القدس مرا برای پرسش های بیشتر برانگیخت."

تیفّانی فهمید که بیمار بعد از یک ملاقات نبی ای که خود را تایید می کرد، با مشکلات خواب مواجه شده بود؛ شخصی که به او اخطار داده بود که او مورد تجاوز قرار خواهد گرفت. تیفّانی از زن پرسید که آیا خدا قوی تر هست یا انسان؟. او گفت:" بر خدا توکّل کن."

تیفّانی، سمت چپ در تصویر، گفت که این بدان معنا است که "همدیگررا محبّت نمایید"—تلاش بیشتری جهت شفای جسمی، احساسی و روحانی.

او گفت:»بعضی وقتها چیزهای کوچک است که ما را از هم جدا می کند.»

درس دهم ۱۰-۱۶ آذر

اتحاد و روابط از هم گسیخته

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: دوم تیموتائوس باب ۴ آیه ۱۱؛ فلیمون آیات ۱ تا ۲۵؛ دوم قرنتیان باب ۱۰ آیات ۱۲ تا ۱۵؛ رومیان باب ۵ آیات ۸ تا ۱۱؛ افسسیان باب ۴ آیه ۲۶؛ متی باب ۱۸ آیات ۱۵ تا ۱۷.

آیه حفظی: « وقتی ما با خدا دشمن بودیم او با مرگ پسر خویش دشمنی ما را به دوستی تبدیل کرد، پس حالا که دوست او هستیم چقدر بیشتر زندگانی مسیح باعث نجات ما خواهد شد »(رومیان باب ۵ آیه ۱۰).

همانطور که دیدهایم، حتی پس از پنطیکاست رابطه میان ایمانداران در زمانهایی تنشآمیز بود. نمونههای مکرری از شیوه برخورد رهبران و اعضای کلیسا با چنین چالشهایی در کتاب مقدس ثبت شده است. این اصول امروزه برای کلیسا بسیار مهم میباشند. آنها نتایج مثبتی را که میتوانند در زمان استفاده ما از کتاب مقدس برای برخورد با درگیریها و حفظ وحدتمان در مسیح میآیند آشکار میسازند.

در درس این هفته، ما به روابط احیاء شده و اینکه چگونه روابط انسانی ما بر وحدتمان در مسیح تاثیر میگذارند، خواهیم پرداخت. رسالت روحالقدس شامل نزدیکتر نمودن مردم به خدا و یکدیگر میباشد. این شامل شکستن موانع در رابطهمان با خدا و یکدیگر است. به طور خلاصه، بزرگترین نمایش قدرت انجیل، لزوماً آنچه کلیسا میگوید نیست، بلکه نحوه زندگی آن میباشد.

« اگر نسبت به یکدیگر محبت داشته باشید، همه خواهند فهمید که شاگردان من هستید » (یوحنا باب ۱۳ آیه ۳۵). بدون این محبت، تمام بحثهای ما در مورد اتحاد در کلیسا هیچ خواهند بود.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۱٧ آذر- ۸ December آماده شوید.

یکشنبه ۱۱ آذر

دوستی احیاء شده

پولس و برنابا برای شهادت دادن از عیسی با یکدیگر همکاری نمودند. اما بر سر اینکه آیا میتوانند به کسی به هراسناکی یوحنا ملقب به مرقس اعتماد کنند، اختلاف نظر داشتند (اعمال رسولان باب ۱۵ آیات ۳۶ تا ۳۹). خطرات احتمالی موعظه انجیل به نوعی باعث شده بود یوحنا ملقب به مرقس، پولس و برنابا را ترک کند و به خانه بازگردد (اعمال رسولان باب ۱۳ آیه ۱۳).

« این ترک نمودن باعث شد که پولس به گونهای نامطلوب و حتی گاهی بسیار شدید، مرقس را قضاوت کند. از طرف دیگر، برنابا تمایل داشت او را به دلیل بیتجربگی ببخشد. او احساس میکرد که مرقس نباید مأموریت را رها کند، زیرا شرایطی در او میدید که وی را برای خدمتگزار مفید مسیح بودن مناسب میساخت » – الن جی. وایت، Ellen G. White, The Acts of the Apostles, p. 170

اگر چه خدا از تمام این مردان استفاده کرد، اما مسائل میان ایشان حل نشده باقی ماند. رسولی که فیض را موعظه میکرد، باید این فیض را به واعظی جوان که نا امیدش کرده بود، گسترش میداد. رسول بخشش باید میبخشید. یوحنا ملقب به مرقس با آموزشهای برنابا رشد نمود (اعمال رسولان باب ۱۵ آیه ۳۹) و در نهایت، قلب پولس ظاهراً از این تغییرات تحت تأثیر قرار گرفت.

نامههای پولس به تیموتائوس و کلیسای در کولسی چگونه رابطه جدید او با یوحنا ملقب به مرقس و اعتماد جدیدش به این واعظ جوان را آشکار میسازند؟ کولسیان باب ۴ آیات ۱۰ و ۱۱، دوم تیموتائوس باب ۴ آیه ۱۱.

اگر چه جزئیات آشتی پولس با یوحنا ملقب به مرقس ممکن است کامل نباشند، آنچه در کتاب مقدس ثبت شده است، واضح میباشد. یوحنا ملقب به مرقس به یکی از همراهان مورد اعتماد رسول تبدیل شد. پولس او را به عنوان »همکار« به کلیسای کولسی معرفی نمود. در پایان زندگی پولس، او به شدت تیموتائوس را تشویق نمود که یوحنا ملقب به مرقس را با خود به روم بیاورد زیرا «برای کار مفید بود» (دوم تیموتائوس باب ۴ آیه ۱۱). مأموریت پولس توسط واعظ جوان که مشخصاً بخشیده شده بود، غنی گردید. مانع میان ایشان شکسته شده بود و آنها قادر بودند برای هدف انجیل با یکدیگر همکاری کنند. مسایل میانشان هر آنچه که بود و هر چقدر که پولس رفتار پیشین خود در برابر یوحنا ملقب به مرقس را ممکن بود توجیه کند، اکنون تمام اینها را پشت سر گذاشته بودند.

ما چگونه میتوانیم بیاموزیم کسانی که به ما صدمه زده ویا ناامیدمان کردهاند را ببخشیم؟ در عین حال، چرا بخشش همواره شامل بازیابی کامل رابطه قبلی نمیشود؟ و چرا همیشه به این نیازی نیست؟

دوشنبه ۱۲ آذر

از برده تا پسر

پولس در زمانی که در روم زندانی بود، برده فراری که به نام اونیسیموس را ملاقات نمود که از کولسی به رم گریخته بود. پولس متوجه شد که شخصاً ارباب اونیسیموس را میشناسد. رساله به فیلیمون، درخواست شخصی پولس از دوستش مبنی بر احیاء رابطه با برده فراری میباشد.

روابط برای پولس مهم بودند. رسول میدانست که روابط گسسته برای رشد روحانی و اتحاد کلیسا مضر بودند. فیلیمون در کولسی رهبر کلیسا بود. اگر او در برابر اونیسیموس تلخی نشان می داد، بر شهادت مسیحی و شهادتش از کلیسا برای جامعه بی ایمانان تأثیر می گذاشت.

فیلیمون آیات ۱ تا ۲۵ را بخوانید. چه اصول مهمی درباره روابط احیاء شده می توانیم در اینجا بیابیم؟ بیاد داشته باشید که واژه کلیدی، اصول می باشد.

در نگاه اول به نوعی تعجب آور است که پولس با قدرت بیشتری در برابر بدی های بردگی سخن نگفت. اما تدبیر پولس به مراتب مؤثرتر بود. انجیل بطور مطلوب تمام تمایزات طبقاتی را درهم می شکند (غلاطیان باب ۳ آیه ۲۸، کولسیان باب ۳ آیات ۱۰ و ۱۱). رسول اونیسیموس را به نزد فیلیمون بازگرداند اما نه به عنوان یک برده بلکه به عنوان پسرش در عیسی و برادر عزیز فیلیمون در خداوند (فیلیمون آیه ۱۶).

پولس می دانست که برده های فراری آینده ای تاریک در انتظار دارند. آنها ممکن بود در هر زمانی توقیف شوند. زندگی آنها محکوم به فقر و بی نوایی بود. اما اکنون اونیسیموس به عنوان برادر فیلیمون در مسیح و خدمت گزاری مشتاق میتوانست آینده بهتری داشته باشد. غذا، مسکن و کار او می توانست تحت حمایت فیلیمون تضمین شود. بازسازی یک رابطه شکسته شده می توانست تفاوتی اساسی در زندگی اش ایجاد کند. او به یک برادر محبوب وفادار تبدیل شد و با پولس در راه انجیل همکاری نمود (کولسیان باب ۴ آیه ۹). پولس چنان برای آشتی میانشان پر شور و مشتاق بود که حاضر بود هر هزینه ای که میان این دو ایماندار در عیسی بوجود آمد را از جیب خود پرداخت کند.

با اصول انجیل که در اینجا دیده می شود، چه چیزی می توانید بدست آورید که به شما در مواجهه با تنش ها و تقلاها و حتی شکست ها که در روابط خود با دیگران دارید، کمک کنند؟ این اصول چگونه می توانند از اختلال در اتحاد کلیسای محلی شما جلوگیری کنند؟

سه شنبه ۱۳ آذر

عطایای روحانی برای اتحاد

همانطور که در یکی از درس های گذشته دیدیم، کلیسای قرنتس دارای مشکلات عمیقی بود. پولس در اول قرنتیان باب ۳ آیات ۵ تا ۱۱، باب ۱۲ آیات ۱ تا ۱۱ و دوم قرنتیان باب ۱۰ آیات ۱۲ تا ۱۵ برای التیام و احیاء که برای اتحاد کلیسا بسیار حیاتی می باشند، به چه اصولی اشاره می کند؟

در این آیات، رسول اصول حیاتی را برای اتحاد کلیسا شرح می دهد. او اشاره می کند که عیسی از خدمات مختلفی برای انجام مأموریت های مختلف در کلیسایش استفاده می کند حتی اگر چه همه آنها برای ساختن ملکوت خدا با یکدیگر کار می کنند (اول قرنتیان باب ۳ آیه ۹).

خدا ما را به همکاری و نه رقابت فرا می خواند. هر ایماندار، استعدادی توسط خدا یافته است تا در بدن مسیح در انجام رسالت او همکاری و به اجتماع خدمت نماید (اول قرنتیان باب ۱۲ آیه ۱۱). هیچ عطایای بزرگ تر یا کوچک تری وجود ندارد. همه برای کلیسای مسیح ضروری می باشند (اول قرنتیان باب ۱۲ آیات ۱۸ تا ۲۳). عطایای خدادادی ما برای نمایش خودپسندانه نیستند بلکه توسط روح القدس برای خدمت در انتشار انجیل عطا می شوند.

مقایسه کار خود با دیگران غیر عاقلانه می باشد زیرا باعث می شود احساس دلسردی یا غرور بکنیم. اگر فکر کنیم که دیگران بسیار « برتر » از ما هستند زمانی که خود را با ایشان مقایسه می کنیم احساس دلسردی خواهیم کرد و به آسانی در خدمتی که انجام می دهیم سست خواهیم شد. از سویی دیگر اگر فکر کنیم که کارهای ما برای مسیح تأثیرگذارتر از کارهای دیگران است، احساس غرور خواهیم کرد که چیزی است که هیچ مسیحی نباید داشته باشد.

هر دو نگرش، تأثیرگذاری ما برای مسیح و همنشینی که با یکدیگر داریم را معیوب خواهند ساخت. چنان که در حوزه نفوذی که مسیح به ما داده است فعالیت می کنیم، لذت و رضایت در شهادتمان برای مسیح خواهیم یافت. تلاش های ما کارهای اعضای دیگر را کامل خواهد نمود و کلیسای مسیح گامهای بزرگی را برای ملکوت خواهد برداشت.

آیا می توانید کسی را به یاد آورید که عطایایش در خدمت باعث حسادت شما شده باشد؟ (خیلی دشوار نیست، مگر نه؟) در عین حال، شما هر چند وقت یکبار از عطایای خود در مقایسه با دیگران احساس غرور می کنید؟ نکته این است که نگرانی های پولس واقعیتی همیشگی در مورد بشر سقوط کرده می باشد. صرف نظر از جهتی که در آن سقوط می کنیم، چگونه می توانیم نگرش های متواضعانه ای که برای حفظ وحدتمان در مسیح ضروری می باشند را بیاموزیم؟

چهارشنبه ۱۴ آذر

بخشش

بخشش چیست؟ آیا بخشش رفتار کسی را که به ما ستم کرده است توجیه میکند؟ آیا بخشش من به توبه فرد خاطی بستگی دارد؟ اگر کسی که من از او دلخور هستم سزاوار بخشش من نباشد چطور؟

آیات زیر چگونه به ما در درک ماهیت بخشش کتاب مقدسی کمک میکنند؟ رومیان باب ۵ آیات ۸ تا ۱۱؛ لوقا باب ۲۳ آیات ۳۱ تا ۳۴؛ دوم قرنتیان باب ۵ آیات ۲۰ و ۲۱؛ افسسیان باب ۴ آیه ۲۶.

مسیح در آشتی ما با خود ابتکار عملی بخرج داد. « این مهربانی خداست که شما را به توبه هدایت میکند » (رومیان باب ۲ آیه ۴). ما در مسیح در حالی که همچنان گناهکار بودیم، با خدا آشتی یافتیم. توبه و اعتراف ما باعث ایجاد آشتی نمی شود. بلکه مرگ مسیح بر روی صلیب باعث آن شد؛ وظیفه ما پذیرفتن آنچه برای ما انجام شد، میباشد.

درست است که ما نمیتوانیم تا زمانی که به گناهانمان اعتراف نکردهایم، برکات بخشش را دریافت کنیم. این بدین معنا نیست که اعتراف ما در قلب خدا بخشش ایجاد میکند. بخشش همواره در قلب او بوده است. در عوض، اعتراف، ما را قادر به دریافت آن میسازد (اول یوحنا باب ۱ آیه ۹). اعتراف به خطا مهم و حیاتی است، نه به این دلیل که نگرش خدا نسبت به ما را تغییر میدهد، بلکه به این دلیل که نگرش ما نسبت به او را تغییر میدهد. هنگامی که ما خود را تسلیم قدرت محکوم کننده روحالقدس میکنیم تا به گناهمان اعتراف نماییم، تغییر مییابیم.

بخشش همچنین برای خیریت روحانی ما نیز بسیار حیاتی میباشد. شکست در بخشیدن کسی که به ما ستم کرده است، حتی اگر سزاوار بخشش نباشند، میتواند به ما بیشتر از آنها لطمه بزند. اگر فردی به شما ستم کرده باشد و درد به دلیل قاصر ماندن شما از بخشش او، در درونتان وخیم شود، در واقع به ایشان اجازه میدهید بیشتر به شما صدمه بزنند. اغلب چنین احساسها و صدماتی دلیل اختلافات و تنشها در کلیسا میباشند. صدمه حل و فصل نشده میان اعضای کلیسا به اتحاد بدن مسیح لطمه میزند.

بخشش جدا از محکومیت ما بوجود میآید زیرا که مسیح ما را از محکومیت خود رها ساخته است. این رابطه دیگران نسبت به ما را توجیه نمیکند. ما میتوانیم با کسی که به ما ستم کرده است، آشتی کنیم، به این دلیل که مسیح زمانی که ما بدی کردیم، ما را با خود آشتی داد. ما میتوانیم ببخشیم زیرا بخشیده شدهایم. میتوانیم محبت کنیم، به این دلیل که مورد محبت قرار گرفتهایم. بخشش یک انتخاب است. ما میتوانیم انتخاب کنیم که صرف نظر از کارها یا نگرشهای فرد دیگر، ببخشیم. این روح حقیقی عیسی است.

تمرکز بر روی بخششی که در مسیح داریم چگونه میتواند به ما کمک کند تا بیاموزیم که دیگران را ببخشیم؟ چرا بخشش چنین جنبه مهمی از تجربه مسیحی ما میباشد؟

پنجشنبه ۱۵ آذر

احیاء و اتحاد

متی باب ۱۸ آیات ۱۵ تا ۱۷ را بخوانید. سه مرحلهای که عیسی برای کمک به ما در حل مشکلات در زمانی که مورد ستم عضوی دیگر از کلیسا شدهایم به ما میدهد، کدامند؟ ما باید چگونه این سخنان را در شرایط کنونی خود بکار بریم؟

تمایل عیسی در دادن مشاوره در باب ۱۸ متی برای کم نگه داشتن اختلافات داخلی در کلیسا در کمترین حد میباشد. قصد او این است دو فرد درگیر بتوانند مشکل خود را حل کنند. به این دلیل است که عیسی میگوید، « اگر برادرت به تو بدی کند، برو و با او در تنهایی درباره آن موضوع صحبت کن. اگر به سخن تو گوش دهد برادر خود را بازیافتهای » (متی باب ۱۸ آیه ۱۵). هر چه تعداد افراد درگیر در اختلاف میان دو فرد بیشتر شود، مشاجره بیشتری بوجود خواهد آمد و هر چه بیشتر بر مناسبات مودت و دوستی سایر ایمانداران تأثیر خواهد گذاشت. مردم جانبداری کرده و خطوط نبرد کشیده خواهند شد. اما زمانی که مسیحیان تلاش میکنند که تفاوتهای خود را بطور خصوصی و در روحیه محبت مسیحی و درک متقابل کنار بگذارند، فضایی از آشتی ایجاد میشود. این محیط برای کار کردن روحالقدس در کمک به ایشان در تلاششان برای حل اختلافات مناسب است.

گاهی درخواستهای فردی برای حل اختلاف مؤثر میباشند. در این موارد، عیسی از ما دعوت میکند که یک یا دو نفر را با خود ببریم. این مرحله دوم در آشتی باید همواره پس از مرحله اول بیاید. هدف گرد هم آوردن مردم است و نه دور کردن آنها از یکدیگر. یک یا دو نفری که به جمع افراد در درگیری میپیوندند، برای تأیید نظر یک طرف یا مقصر دانستن طرف دیگر نمیروند. آنها در محبت و شفقت مسیحی به عنوان مشاوران و شرکای دعا به منظور شرکت در روند نزدیک ساختن دو فرد غریبه همکاری میکنند.

مواقعی وجود دارد که هیچ کدام از تلاشها برای حل مشکل جوابگو نیستند. در این مورد، عیسی به ما دستور میدهد مسئله را در کلیسا مطرح کنیم. او مطمئناً در مورد ایجاد وقفه در مراسم عبادت صبح سبت با مسئله اختلاف شخصی سخن نمیگوید. در صورت مؤثر نبودن دو مرحله اول برای آشتی دادن طرفین، مکان مناسب مطرح نمودن این مسئله، هیئت مدیره کلیسا است. بار دیگر، هدف عیسی برقراری آشتی است. هدف سرزنش نمودن یک فرد و تبرئه دیگری نمیباشد.

« از خشم در رسیدن به کینهتوزی رنج نبرید. اجازه ندهید زخم چرکین شده و به کلمات زهرآلود تبدیل گردد تا ذهن کسانی که آنها را میشنوند را مسموم سازند. به افکار تلخ اجازه ندهید به پر نمودن ذهن شما و او ادامه دهند. نزد برادر خود بروید و در فروتنی و صداقت با او در مورد مسئله صحبت نمایید » – الن جی. وایت، —

Ellen G. White, Gospel Workers, p. 499

جمعه ۱۶ آذر

تفکری فراتر: مقاله « بخشش »، صفحات ٨۲۵ و ٨۲۶ را از دائره المعارف الن جی وایت بخوانید. « هنگامی که خدمتگزاران، مسیح را در وجود خود دارند، زمانی که تمام خودخواهیها از بین برود، وقتی رقابت و تقلایی برای برتری وجود نداشته باشد و وحدت برقرار باشد، هنگامی که خود را تقدیس کنند، تا محبتشان نسبت به یکدیگر دیده و احساس شود، سپس فوران فیض روحالقدس مطمئناً بر ایشان نازل خواهد شد و همچنین وعده خدا به هیچ وجه شکست نخواهد خورد » — الن جی. وایت، Ellen G. White, Selected Messages, book 1, p. 175

« اگر ما در روز بزرگ خداوند با مسیح به عنوان پناهگاه و برج بلند خود بایستیم، باید تمام حسادت و تقلا برای برتری را کنار بگذاریم. ما باید کاملاً ریشههای این موارد نامقدس را نابود سازیم تا بار دیگر در زندگی ما جوانه نزنند. ما باید خود را کاملاً در طرف خداوند نگه داریم » – الن جی. وایت، Ellen G. White, Last Day Events, p. 190

سوالاتی برای بحث

۱. کولسیان باب ۳ آیات ۱۲ تا ۱۷ را بخوانید. در مورد ویژگیهای مسیحی که پولس رسول کلیسای کولسی را به آنها تشویق نمود، بحث کنید. چرا این ویژگیها اساس حل نمودن تمام اختلافات هستند؟ آنها چگونه ما را در انجام اصولی که عیسی در متی باب ۱۸ آیات ۱۵ تا ۱۸ به ما داده است، راهنمایی میکنند.

۲. بار دیگر به کولسیان باب ۳ آیات ۱۲ تا ۱۷ و آموزههایی که در این آیات یافت میشوند، توجه کنید. چرا این موارد کاملاً برای اتحاد کلیسا حیاتی هستند؟

۳. اگر به کلیسای خود، یعنی ادونتیست روز هفتم بنگریم، بزرگترین چیزی که ما را از آن نوع اتحادی که برای بشارت دادنمان به جهان نیاز داریم، باز میدارد، چیست؟ آیا تعالیم ما یا اعتقادات ماست؟ البته که نه. اینها دقیقاً همان چیزهایی هستند که خدا به ما داده است تا در جهان گسترش دهیم. شاید مشکل تنها به ما، روابط بین فردی، حسادت، مجادله، خودخواهی، تقلا برای برتری ما و خیلی چیزهای دیگر مربوط شود. چرا شما باید خواستار قدرت روحالقدس برای ایجاد تغییراتی که قبل از دیدن اتحاد در کل کلیسادر شما اتفاق افتاده بود، باشید؟

خلاصه: انجیل عیسی مسیح درباره شفا و تحول میباشد. و هنگامی که آنها بیایند، نمیتوانند در رابطه ما با دیگران تأثیر بگذارند. کتاب مقدس اصول و نمونههای قدرتمندی درباره اینکه چگونه میتوانیم روابطی خوب و نزدیک با دیگران حتی در جهان گناهآلود داشته باشیم، ارائه میدهد.

داستانهای ایمانداران

۱۶ آذر

«کلیسای ما یک آموزشگاه است"

توسط اندرو مک چِسنی، ماموریت ادونتیست

رهبران کلیسا گفتند که آموزش ادونتیست روز هفتم یک راهی برای رخنه کردن در قلوب مردم در بنگلادش می باشد.

میلتون دَس، متصدّی ارتباطات ماموریت ناحیه بنگلادش، گفت:"کلیسای ما دربنگلادش اساسا مثل آموزشگاه است. آموزش قوی ترین رسانه برای دستیابی به مردم بنگلادش است. هر جا کلیسا باشد، آنجا مدرسه است."

اوّلین مرکز ماموریت که راه را برای تعلیم ادونتیستی جهت شکوفایی در کشورباز کرد، توسط لال گوپال موکِرجی و همسرش و معلّم آمریکایی گرِیس کِلوگ، که بعدا در شرق بِنگال بود، در سال ۱۹۰۶ تاسیس شد.

امروزه مدارس ادونتیست به عنوان مراکزتاثیرگزار در سراسراین کشوربا جمعیّت ۱۶۲ میلیون نفری را رونق می دهند؛ که ۱۰۰۰۰ دانش آموز در ۱۷۴ مدارس روستایی، ۱۰ مدرسه شهری و ۹ مدرسه شبانه روزی می باشد.

حدود ۶۰ تا ۷۰ درصد دانش آموزان غیر ادونتیست هستند، و این رقم در مدارس شهری به ۹۹ درصد افزایش می یابد که شامل مدرسه پیش سمیناری ادونتیستی در داکا است که به ۱۵۳۵ دانش آموز در پایتخت کشورتدریس می کند.

دَس گفت که میزان درخواست آموزش ادونتیستی بالاست؛ والدینی که با زمینه های مختلف ایمانی می خواهند که فرزندانشان ارزش های مسیحی را یاد بگیرند.

دَس گفت:" تعداد زیادی از بچه ها منتظر رفتن به مدرسه هستند." او که به مدّت پنج سال به عنوان مدیر مدرسه پیش سمیناری ادونتیست در داکا کار کرد وبر خدمات حمایتی کودکان بنگلادشی؛ یک شعبه ماموریتی ناحیه بنگلادش است که سالانه شهریه ای که ۳۰۰۰ کودک فقیررا از طریق شراکت با کنفرانس عمومی، وزارت حمایت ادونتیستی آسیایی، شاخه ای از کشور چک ADRA و بقیه سازمانها پوشش می دهد، نظارت دارد.

دَس بعد از اینکه یک زن استرالیایی هزینه های شهریه ماهانه اش را از طریق حمایت آسیایی پرداخت نمود، تعلیم ادونتیست را خودش به مدّت ۱۶ سال دریافت کرد. او گفت که ۹۰ درصد از رهبران کلیسای محلّی به عنوان کودکان مورد حمایت قرار گرفتند.

شُوا رانی بایِن، ۷۶ ساله، یک معلّم بازنشسته، گفت که چگونه آموزش ادونتیست زندگی مردم سانتالی را که در مرز بنگلادش و میانمارواقع شده است، عوض کرد. او گفت که مردم چیزی جز لباس ها با پارچه های نازک جهت پوشش اندام تناسلی خود نمی پوشیدند و هر نوع جاندار زنده را می خوردند—که شامل حلزون،موشها، گربه ها و سگها می شد__ وقتی که او به همراه همسرش به آن منطقه رسید، به ناروتوم بایِن در اوایل سالهای ۱۹۶۰ بشارت داد. جوانان اشتیاقی برای زندگی متفاوت نداشتند.

بایِن گفت:" امّا بعدا ما یک مدرسه کلیسایی باز کردیم. نسل جوان شروع به تغییر کرد. پس از آنکه کودکان کلاس سوّم را به اتمام رساندند، ما آنها را به مدرسه شبانه روزی فرستادیم. خیلی از آن کودکان در حال حاضر خادمان، شبانان و مبشّران کلیسا هستند."

تصویر میلتون دَس را در حالیکه از یک مدرسه ادونتیستی در داکا، بنگلادش بازدید می کند نشان می دهد.

درس یازدهم ١۷-۲۳ آذر

اتحاد در عبادت

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: مکاشفه یوحنا باب ۴ آیات ۸ و ۱۱؛ متی باب ۴ آیات ۸ و ۹؛ دانیال باب ۳ آیات ۸ تا ۱۸؛ مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیه ۹؛ مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیات ۶ و ۷؛ اعمال رسولان باب ۴ آیات ۲۳ تا ۳۱.

آیه حفظی: « آنگاه در وسط آسمان فرشتهً دیگری را به حال پرواز دیدم که یک مژدهً جاودانی به زمینیان و به همهً ملل و قبایل و زبانها و امتها میرسانید. او با صدایی بلند فریاد میزد: از خدا بترسید و او را حمد گویید زیرا که ساعت داوری او آمده است. او را که آسمان و زمین و دریا و چشمهها را آفرید پرستش نمایید » (مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیات ۶ و ۷).

بلافاصله پس از روز پنطیکاست، مسیحیان اولیه بیشتر زمان خود را صرف عبادت نمودند. « آنان همیشه وقت خود را با شنیدن تعالیم رسولان و مشارکت ایمانداران و پاره کردن نان و دعا میگذرانیدند » (اعمال رسولان باب ۲ آیه ۴۲). شادی برخاسته از شناخت عیسی به عنوان مسیح موعود و تحقق پیشگوییهای عهد قدیم، قلبهای ایشان را بخاطر حمد و شکرگزاری از خدا پر نمود. شناخت این حقیقت شگفتانگیز امتیاز خاصی بشمار می رود. این ایمانداران اولیه نیاز به صرف زمان برای همنشینی ، مطالعه و دعا را حس نمودند که همه به منظور سپاسگزاری از خدا برای مکاشفهاش در زندگی، مرگ و رستاخیز عیسی و آنچه در زندگی ایشان انجام داده بود.

کلیسای عیسی مسیح ، گدهمائی جمعی از عابدان تعریف می گردد که توسط خدا فراخوانده شده اند تا « عمارت روحانی و کهانت مقدس باشند تا قربانیهای روحانی و مقبول خدا را بواسطه عیسی مسیح بگذرانند » (اول پطرس باب ۲ آیه ۵). شکرگزاری از خدا که در پرستش جمعی تجلی می یابد، قلبها و ذهنهای مردم را به شکل شخصیت خدا تغییر میدهد و آنها را برای خدمت آماده میسازد.

درس این هفته بر معنای عبادت و اینکه چگونه اتحاد میان ایمانداران در عیسی را حفظ میکند، خواهد پرداخت.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۲۴ آذر- ۱۵ December آماده شوید.

یکشنبه ١٨ آذر

نیایش آفریدگار و رستگار کننده

در مباحث مرتبط با عبادت، اکثراً بر اجزای تشکیل دهنده آن و آنچه که در بر دارد و طریقه انجام آن تاکید می ورزیم. اما معنای عمیق عبادت چیست؟ پرستش خدا به چه معناست؟ و چرا نیایش می کنیم؟ در مزامیر باب ۲۹ آیه ۲، داود میگوید: « نام پر جلال خداوند خود را بستایید، او را با لباس پرهیزکاری بپرستید » (مزامیر باب ۲۹ آیه ۲). این مزمور توجه ما را به مسیری درست جلب میکند تا معنای عبادت را درک کنیم. عبادت ، تجلیل و حرمت نهادن بر خداوندی است که او را سزاست.

مکاشفه یوحنا باب های ۴ و ۵ را مطالعه کنید. ساکنین آسمان چه دلایلی برای عبادت خدا و عیسی که بره خداست ارائه نمودند؟ مکاشفه یوحنا باب ۴ آیات ۸ و ۱۱، باب ۵ آیات ۹، ۱۰، ۱۲ و ۱۳ را ببینید.

این تصویرسازی از عبادت در بارگاه آسمان است، هنگامی که عیسی به عنوان بره خدا و نجات دهنده جهان معرفی میشود که مهیب و باشکوه است. عبادت زمانی اتفاق می افتد که مخلوق خدا با کلامی از ستایش و شکرگزاری از آنچه انجام داده است، به او پاسخ می دهد. عبادت واکنش فرد سپاسگزار برای آفرینش و نجات خدا می باشد. در پایان زمان، فرد نجات یافته همچنین به شیوه ای مشابه در ستایش و پاسخ به نجات خدا می پیوندد. « چقدر بزرگ و شگفتانگیز است اعمال تو، ای خداوند، خدای قادر مطلق! چقدر عادلانه و درست است روش های تو، ای پادشاه ملل! کیست ای خداوند که از تو خوف نداشته باشد و کیست که تو را جلال ندهد؟ زیرا تو تنها مقدسی، همه ملل خواهند آمد و در پیشگاه تو پرستش خواهند نمود زیرا کارهای عادلانه تو بر هیچ کس پوشیده نیست » (مکاشفه یوحنا باب ۱۵ آیات ۳ و ۴).

بنابراین، عبادت واکنش ایمان ما به خدا برای کارهای قدرتمند او می باشد: نخست، برای خلقت ما و دوم برای نجات ما. ما در عبادت، حرمت، ستایش، تحسین، محبت و اطاعتی که باور داریم او شایسته دریافتش می باشد را به او میدهیم. البته، آنچه ما درباره خدا به عنوان خالق و نجات دهنده می دانیم، از آنچه او در کتاب مقدس برای ما آشکار نموده است، می آید. علاوه بر این آنچه مسیحیان درباره خدا می دانند بطور کامل تر در شخص و رسالت عیسی آشکار شده بود (یوحنا باب ۱۴ آیات ۸ تا ۱۴ را ببینید). به این دلیل است که مسیحیان عیسی را به عنوان نجات دهنده عبادت می کنند زیرا مرگ و رستاخیز فداکارانه او درست در هسته مرکزی عبادت قرار دارد.

هنگامی که مسیحیان برای عبادت گرد هم می آیند، پرستش ایشان باید از احساس هیبت و شکرگزاری نشأت بگیرد.

درباره آنچه که در مسیح به عنوان خالق و نجات دهنده مان به ما داده شده است و آنچه ما را از آن رهایی داده است و آنچه به ما ارائه می دهد - همه به این دلیل که او با میل خود به جای ما مرد - بیاندیشید. چرا این حقایق باید اساس عبادت ما باشند؟

دوشنبه ١۹ آذر

عبادت نادرست

متی باب ۴ آیات ۸ و ۹ را بخوانید. وسوسه سوم عیسی در بیابان چه بود؟

شیطان با غرور و تکبر خود را به عنوان حاکم مشروع جهان و مالک تمام ثروت ها و شکوه آن اعلام نمود و افتخار و احترام ساکنین آن را طلبید، گویی که او جهان را خلق نموده است. این چه توهینی به خدا، خالق و پدر عیسی می باشد. شیطان نشان داد که دقیقاً می دانست معنای عبادت چیست: یعنی تکریم و بزرگداشت صاحب حقیقی گیتی.

تجربه سه دوست عبرانی در دانیال باب ۳ (بویژه آیات ۸ تا ۱۸) و قدرت پایان زمان مکاشفه یوحنا باب ۱۳ آیه ۴ و باب ۱۴ آیات ۹ تا ۱۱ را مقایسه کنید. در پایان زمان چه چیزی به خطر می افتد؟ موضوع اصلی در هر دو روایت چیست؟

از هابیل و قائن تا سه پسر عبری در بابل و رویداد های پایانیِ مربوط به « نشان وحش » (مکاشفه یوحنا باب ۱۶ آیه ۲)، شیطان به دنبال ایجاد نظام دروغین عبادت می باشد، نظامی که مردم را از خدای حقیقی دور کند و حتی به گونه ای ماهرانه، عبادت را به سمت او سوق دهد. گذشته از هر چیز، حتی از زمان قبل از سقوط، او می خواست مانند خدا باشد (اشعیا باب ۱۴ آیه ۱۴). این تصادفی نیست که درست همانطور سه مرد جوان در صورت عبادت نکردن یک « تمثال »، با تهدید مرگ روبرو می شدند، در روزهای پایانی قوم وفادار خدا نیز در صورت عبادت نکردن « تمثال »، با خطر مرگ روبرو خواهند بود. چرا در حالی که فراخوانده شده ایم که خدای حقیقی را عبادت کنیم، به جای آن یک تمثال را بپرستیم؟

« درسهای آموخته شده از تجربه جوان عبرانی در بیابان دورا مهم هستند...

« فصل پریشانی در مقابل قوم خدا، ایمانی را می طلبد که تزلزل ناپذیر باشد. فرزندان خدا باید چنین آشکار سازند که او تنها معبود عبادت های ایشان است و اینکه هیچ چیزی حتی از خود زندگی نمی تواند آنان را به عبادت دروغین تحریک کند. برای قلب وفادار، دستورات فرد گناهکار و فانی، در کنار کلام خدای ابدی بی اهمیت خواهد شد. در نتیجه حبس یا تبعید یا مرگ، ازحقیقت اطاعت خواهد شد ». – الن جی. وایت، Ellen G. White, Prophets and Kings, pp. 512, 513

روش های مختلفی که حتی امروزه ممکن است بواسطه آنها به پرستش هر چیز دیگر غیر از تنها موجود شایسته عبادت وسوسه شویم، کدامند؟ عبادت دروغین چگونه ممکن است تهدیدی بیشتر از آنچه درک می کنیم باشد؟ برخی از چیزهایی که حتی اکنون ممکن است به پرستش آنها وسوسه شویم، کدامند؟

سه شنبه ۲۰ آذر

پیام فرشته اول

ادونتیست های روز هفتم، پیام های سه فرشته در مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیات ۶ تا ۱۲ را به عنوان شرح رسالت خود و پیام اصلی خود درست پیش از آمدن دوباره عیسی می دانند (مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیات ۱۴ تا ۲۰). اینها پیام های مهمی هستند که باید با « صدای بلند » به تمام ساکنین زمین موعظه شوند.

مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیات ۶ و ۷ را بخوانید. پیام فرشته اول چیست و در مورد خدا چه چیزی میگوید؟ چرا در این پیام اشاره به عبادت وجود دارد؟

نخستین پیام سه فرشته، پیامی را به تمام جهان اعلام می دارد. این تحقق پیشگویی عیسی در متی باب ۲۴ آیه ۱۴ می باشد. نوعی فوریت و شتاب در تصویر سازی این سه فرشته و مأموریت شان وجود دارد. پیام اول، مردم را بر می انگیزد که بر روی خدا تمرکز کنند زیرا « ساعت داوری او آمده است » (مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیه ۷). بازگشت دوباره عیسی به عنوان یک تسریع کتتده این داوری می باشد.

فرشته می گوید، « از خدا بترسید » (مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیه ۷). برای کسانی که خدا را جدی نمی گیرند، این پیام و فراخوانده شدن برای عمل، در واقع ترس را در ذهن ایشان بوجود خواهد آورد. اما برای کسانی که پیروان عیسی بوده اند، این فراخوان، دعوتی برای ترسیدن و حرمت دادن می باشد. آنها به خدا متوسل شده و تحقق وعده هایش را می بینند. حسی از حرمت نهادن از روی قدرشناسی برای خدا آنها را فرا می گیرد.

« او را که آسمان و زمین و دریا و چشمه ها را آفرید، پرستش نمایید » (مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیه ۷). این کلام بی تردید اشاره ای به فرمان سبت با رجوع به خلقت دارد (خروج باب ۲۰ آیات ۸ تا ۱۱ را ببینید). خدای آفرینش که روز سبت را به عنوان یادبود قدرت آفریننده خود بنیان نهاد، کسی است که باید عبادت شده و مورد احترام قرار گیرد.

جالب است توجه داشت که در پایان زمان، عبادت به عنوان موضوعی کلیدی در نبرد بزرگ برای وفاداری نژاد بشری شناخته می شود. این خبر جهانی، فراخوانی برای عبادت خالق می باشد.

« موضوع محوری در بحران پایانی عبادت خواهد بود. مکاشفه یوحنا مشخص می سازد که امتحان انکار عبادت نخواهد بود بلکه چه کسی عبادت می شود خواهد بود. در پایان زمان تنها دو گروه از مردم در جهان وجود خواهند داشت: کسانی که از خدای حقیقی می ترسند و او را عبادت می کنند (باب ۱۱ آیات ۱ و ۱۸ و باب ۱۴ آیه ۷) و کسانی که از حقیقت بیزار و عبادت کنندگان اژده ها و وحش می باشند (باب ۱۳ آیات ۴ تا ۸ و باب ۱۴ آیات ۹ تا ۱۱) ...

« اگر عبادت موضوع محوری نبرد نهائی باشد، پس جای تعجب نیست که خدا انجیل پایان زمان خود را میفرستد تا ساکنین زمین او را جدی گرفته و به عنوان خالق و تنها کسی که شایسته عبادت است، بپرستند ». — Ranko Stefanovic, Revelation of Jesus Christ: Commentary on the Book of Revelation (Berrien Springs, Mich.: Andrews University Press, 2002), pp. 444, 445

چهارشنبه ۲١ آذر

مطالعه کتاب مقدس و همنشینی

اعمال رسولان باب ۲ آیه ۴۲ را بخوانید. برخی از مولفه های تشکیل دهنده عبادت مسیحیان اولیه چه بوده اند؟

« آنان همیشه وقت خود را با شنیدن تعالیم رسولان و مشارکت ایمانداران و پاره کردن نان و دعا می گذرانیدند » (اعمال رسولان باب ۲ آیه ۴۲). از همان اوان تشکیل کلیسا، عبادت با مرکزیت مطالعه کلام خدا که توسط رسولان به ما داده شده است، مشخص شده است. مسیحیان اولیه در مطالعه کتاب مقدس برای آنچه درباره عیسی مسیح موعود میگفت، وفادار بودند. آنها برای سهیم شدن برکات خدا و تشویق یکدیگر در مسیر روحانی شان با خدا، همواره مشارکت داشتند. آنها از کلام خدا، حقایق مقدسی که اساس پیامشان به جهان شد را استخراج نمودند.

آیات زیر چه چیزی درباره اهمیت مطالعه کلام خدا در همنشینی با دیگر ایمانداران میگویند؟

دوم پادشاهان باب ۲۲ آیات ۸ تا ۱۳

اعمال رسولان باب ۱۷ آیات ۱۰ و ۱۱

دوم تیموتائوس باب ۳ آیات ۱۴ تا ۱۷

« هر کجا که حقایق انجیل اعلام شود، کسانی که صادقانه تمایل داشته باشند کار درست را انجام دهند، به جستجوی سخت کوشانه کتاب مقدس هدایت خواهند شد. اگر در صحنه های پایانی تاریخ زمین، کسانی که حقایق به ایشان اعلام شده است، الگوی اهالی بیریه را دنبال نمایند، روزانه در کتاب مقدس تحقیق کنند و پیام های آورده شده نزد خود را با کلام خدا مقایسه کنند، امروزه تعداد زیادی افراد وفادار به احکام خدا وجود خواهند داشت در حالی که اکنون تنها عده کمی هستند ». – الن جی. وایت، Ellen G. White, The Acts of the Apostles, p. 232

ما به واسطه حقایقی که اعلام می داریم، حقایقی که در کلام خدا می یابیم، مردمی متحد می باشیم. این در مورد کلیسای خدا در روزهای اولیه و امروزه نیز صدق می کند. مطالعه کلام خدا هسته مرکزی عبادت ما را تشکیل می دهد و اتحادمان به عنوان مردمی که فراخوانده شده اند تا پیام سه فرشته را به جهان اعلام کنند. هنگامی که ما به عنوان یک خانواده برای مشارکت و عبادت گردهم می آییم، کتاب مقدس، کلام خدا را به ما می گوید تا زندگیمان را در آماده سازی برای مأموریتمان و آمدن دوباره عیسی هدایت کند.

اعتقاد شما تا چه میزان ریشه در کتاب مقدس دارد؟ یعنی، آیا به اندازه کافی مانند سه پسر عبرانی در ایستادگی در برابر مرگ پایدار هستید؟

پنجشنبه ۲۲ آذر

پاره کردن نان و دعا کردن

کلیسای اولیه با وجود چالشهایی که با آن روبرو بودند، در ایمان مشترکشان به عیسی و حقیقتی که برای انتشار به جهان به ایشان سپرده شده بود، متحد بودند. این چیزی است که پطرس حتی « حقیقت حاضر » نامید (دوم پطرس باب ۱ آیه ۱۲). و از این رو، آنها متحد در حقیقت، وحدت خود را به شیوههای مختلف ابراز نمودند.

« آنان همیشه وقت خود را با شنیدن تعالیم رسولان و مشارکت ایمانداران و پاره کردن نان و دعا میگذرانیدند » (اعمال رسولان باب ۲ آیه ۴۲). این اشاره به پاره کردن نان احتمالاً بر یک غذای دسته جمعی یا وعدههای غذایی منظم مشترک میان ایمانداران دلالت دارد. زمانی در حین غذای دسته جمعی، کسی به یاد مرگ و رستاخیز عیسی و در انتظار بازگشت زود هنگامش، برکتی ویژه بر نان و نوشیدنی ارائه میداد. از این رو مسیحیان اولیه زمان خود را صرف به یاد آوردن مفهوم زندگی و رسالت عیسی میکردند و علاقه داشتند در غذا خوردنهای دسته جمعی درباره آن صحبت کنند. غذاهای مشترک ایشان به لحظات عبادت تبدیل شد. « آنان هر روز در معبد بزرگ دور هم جمع میشدند و در خانههای خود نان را پاره میکردند و با دلخوشی و صمیمیت با هم غذا میخوردند. خدا را حمد میکردند و مورد احترام همۀ مردم بودند و خداوند هر روز کسانی را که نجات مییافتند، به جمع ایشان میافزود » (اعمال رسولان باب ۲ آیات ۴۶ و ۴۷). شکی نیست که این زمان همنشینی با یکدیگر به شدت در تقویت احساس اتحادی که در عیسی داشتند، کمک نمود.

در کتاب اعمال رسولان چه نمونههایی از دعا کردن مسیحیان اولیه با یکدیگر موجود است؟ آنها برای چه چیزی دعا میکردند؟

اعمال رسولان باب ۱ آیه ۱۴

اعمال رسولان باب ۴ آیات ۲۳ تا ۳۱

اعمال رسولان باب ۱۲ آیه ۱۲

کلیسای اولیه فرصت برای ارتباط مستقیم با خدا را مغتنم می شمرد و هرگز از درخواست های خود در دعا دست نکشیدند. پولس در اولین رسالهاش به تیموتائوس، در زمانی که مسیحیان با هم هستند، به اهمیت دعا اشاره میکند (اول تیموتائوس باب ۲ آیه ۱). او همچنین به افسسیان نیاز به دعا کردن را تأکید میکند: « همۀ اینها را با دعا و مناجات انجام دهید. همیشه با هدایت روحالقدس دعا کنید و پیوسته برای این منظور بیدار و پشتکار داشته باشید و برای همۀ مقدّسین دعا کنید. برای من نیز دعا کنید تا وقتی سخن میگویم قدرت بیان به من عطا گردد و بتوانم راز انجیل را با شهامت فاش سازم » (افسسیان باب ۶ آیات ۱۸ و ۱۹).

روشهایی که میتوانیم از طریق قدرت دعا برای اهداف مشترک، اتحادی عمیقتر را تجربه کنیم، کدامند؟ این دعا چگونه به متحد کردن ما به عنوان کلیسا کمک میکند؟

جمعه ۲۳ آذر

تفکری فراتر: مقالات فوق را بخوانید: « دعا »، صفحات ١۰۴۴-١۰۴۶، و « عبادت »، صفحات ١۲۹۰-١۲۹١، از دائره المعارف الن جی وایت.

« ’اهمیت سبت به عنوان یادبود خلقت این است که دلیل حقیقی مختص بودن عبادت به خدا را همواره زنده نگه میدارد‘ - زیرا او خالق است و ما مخلوقات او هستیم. ’از این رو سبت، در اساس عبادت الهی قرار دارد، زیرا این حقیقت بزرگ را به موثرترین روش آموزش میدهد و هیچ نهاد دیگری این کار را انجام نمیدهد. اساس حقیقی عبادت الهی، نه صرفاً آن که در روز سبت انجام میشود، بلکه تمام عبادتها در تمایز میان خالق و مخلوقاتش یافت میشود. این واقعیت بزرگ هرگز نمیتواند منسوخ شود و هرگز نباید فراموش شود.‘ — J. N. Andrews, History of the Sabbath, chapter 27. برای حفظ این حقیقت، بشر بطور دائمی در فکر خود داشت که خدا سبت را در عدن بوجود آورده است؛ و تا زمانی که این واقعیت که او خالق ماست دلیل عبادت کردن او توسط ما باشد، روز سبت به عنوان نشانه و یادبود آن خواهد بود. اگر سبت بطور جهانی نگاه داشته می شد، افکار و عواطف انسان به عنوان اهداف احترام و عبادت به خالق منتهی می شد و هرگز هیچ بت پرست، منکر خدا یا کافری وجود نمی داشت. نگاه داشتن سبت نشانه ای از وفاداری نسبت به خدای حقیقی می باشد، کسی که آسمان و زمین و دریا و چشمه های آب را خلق نمود. این مطلب ادامه می یابد که پیامی که به بشر فرمان می دهد تا خدا را عبادت کند و احکام او را نگاه دارد، بطور اخص آنانرا فرا خواهد خواند تا حکم چهارم را رعایت کنند ». – الن جی. وایت، Ellen G. White, The Great Controversy, pp. 437, 438

سوالاتی برای بحث

۱. از آنجایی که مفاهیم عبادت، خلقت و نجاتِ کتاب مقدس بسیار به هم پیوسته می باشند، فکر می کنید که تجلیل روز سبت چگونه می تواند پادزهر خدا برای عبادت دروغین باشد؟ سبت چه نقشی در این پیشگویی پایان زمان در مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیات ۶ و ۷ دارد؟ چرا در پیام فرشته اول به روز سبت اشاره شده است؟

۲. اغلب اوقات ما به محتوای عبادت می پردازیم - کارهایی که باید و یا نباید در حین عبادت انجام دهیم. آیا این به اندازه کافی خوب است؟ عبادت واقعاً چیست؟ کلیسای محلی شما چگونه عبادت معنی دار را تجربه می کند؟

۳. در برخی از جوامع، عبادت جمعی مسیحیان به آرامی فراموش یا منسوخ شده است، حتی در اجتماع های ادونتیست. کلیسای محلی شما برای مقابله با این روند چه کاری می تواند انجام دهد؟

خلاصه: عبادت، پاسخ سپاسگزارانه ایماندار مسیحی به خدا برای موهبت نجات می باشد. همچنین یک عنصر حیاتی از تجربه اجتماع مسیحی از اتحاد و مشارکت است. بدون دعا و مطالعه کتاب مقدس در تمایل به شناخت حقیقت خدا برای ما، جامعه ما از تجربه اتحاد در مسیح قاصر خواهد ماند.

داستانهای ایمانداران

۲۴ آذر

مردم اوکراین ۲۲ کلیسا بنا می کنند

توسط اندرو مک چسنی، ماموریت ادونتیست

وِلادِمیر ولادووسکی، رئیس شرکت ساخت و ساز می دانست که ساختن یک کلیسای ادونتیست روز هفتم در شمال روسیه ودر قسمت دریایی آرخانگِلسک، به عنوان یک معجزه خواهد بود.

او طرحی برای پروژه نداشت. او تنها چند ماه تابستان زمان داشت تا کلیسا را بسازد. و یک مدیرارشد شهرداری، بدون اینکه دلیلی داشته باشد، قول داده بود که پروژه را امضا نکند.

بنابراین، وِلادووسکی طرح کلّی برای ساختن کلیسا را تامین کرده و کار را آغاز کرد.

وِلادِمیرکه ساکن بومی کشور اوکراین می باشد و ۲۲ کلیسا ی ادونتیست و امکانات کلیسایی را در روسیه، اوکراین و مغولستان در طی بیشتر از دو دهه ساخته است، گفت:"تابستان در آرخانگِلسک کوتاه است و ما زمان برای انجام تشریفات اداری نداشتیم. پس شروع به ساختن کردیم.»

بعد از پایه گذاری زیر بنا، وِلادمیر طرح را برای مرحله دوّم دریافت کرد و کارگران ساختمانی اش را گذاشت تا دیوارها را بسازند. سپس طرح پشت بام و دیگرطرح را دریافت کرد.

به طور قابل توجه، کسی از شهرداری سعی نکرد که ساخت را متوقّف کند. در هر حال وِلادمیرپروژه کاری را فراموش نکرده بود. وِلادمیرهر روز صبح کارگران اش را جمع کرده و برای معجزه در مکان ساخت و ساز دعا کردند.

یک ماه گذشت. دو ماه گذشت. سه ماه گذشت. تابستان آرخانگِلسک تنها در مدّت سه ماه، از ژوئن تا آگوست، تمام می شود. نمای بیرونی کلیسا قبل از اینکه اوّلین برف ماه سپتامبر ببارد، به اتمام رسید. قسمت داخلی ساختمان در ماه دِسامبر به پایان رسید.

وِلادمیر برای گرفتن اسناد به مدیریت شهری برگشت. او نمی دانست که چه چیزی در انتظار او است، امّا احساس آرامش داشت، با آگاهی بر اینکه روزانه دعا کرده بود و اینکه هوا برای ساختن کلیسا به قدر کافی گرم مانده بود.

شهرداری حتّی یک کلمه هم چیزی نگفت. او به سادگی اسناد را امضا کرد.

وِلادمیر گفت:" در پایان، او همه چیز را امضا کرد. علّتش را نمی دانم. آن یک معجزه بود."

وِلادمیر که ادونتیست نسل سوّمی است، شخصی است که ساختمان های کهنه را برای یک شرکت ساخت و ساز ایالتی در دوره شوروی بازسازی می کرد، و از زمانی که برای اوّلین بار با کلیسای ادونتیست ادغام شد که این امر با بازسازی دفتر مرکزی منطقه آسیایی- اروپایی در موسکو در سال ۱۹۹۵ اتّفاق افتاد، با معجزه های زیادی مواجه شد.

او در یک مصاحبه ای در پایتخت کشور اوکراین، کی یِف، گفت که این چنین معجزه ای به اندازه معجزه قابل توجه در آرخانگِلسک در سال ۱۹۹۹ دیده نشده است.

او افزود:"ما یک کلیسا بدون مجوّز و طرح ساختیم."

ولادمیر ولادووسکی، در حالیکه یک عکس از کلیسا در دستش دارد.

درس دوازدهم ۲۴-۳۰ آذر

تشکیلات کلیسائی و اتحاد

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: افسسیان باب ۵ آیات ۲۳ تا ۲۷؛ متی باب ۲۰ آیات ۲۵ تا ۲۸؛ تیطس باب ۱ آیه ۹؛ متی باب ۱۶ آیه ۱۹؛ غلاطیان باب ۶ آیات ۱ و ۲؛ متی باب ۲۸ آیات ۱۸ تا ۲۰.

آیه حفظی: « و همشکل این جهان مشوید بلکه به تازگی ذهن خود صورت خود را تبدیل دهید تا شما دریافت کنید که اراده نیکوی پسندیده کامل خدا چیست » (متی باب ۲۰ آیات ۲۶ و ۲۷).

ما به عنوان ادونتیست های روز هفتم، مسیحیان پروتستان هستیم که به رستگاری فقط از طریق ایمان نسبت به آنچه عیسی مسیح برای بشریت انجام داده است، اعتقاد داریم. ما برای دریافت مزایای آنچه مسیح برایمان انجام داده است، به کلیسا یا سلسله مراتب کلیسا نیاز نداریم. آنچه از مسیح دریافت می کنیم، مستقیماً از جانب او به عنوان جایگزین ما بر صلیب و کاهن اعظم وساطت کننده ما در معبد آسمانی می باشد.

با این وجود، کلیسا پدیده خداست و خدا آن را در اینجا برای ما نه به عنوان وسیله نجات بلکه به عنوان وسیله ای برای کمک به ما برای نشان دادن راه نجات به جهان قرار داده است. کلیسا تشکیلاتی است که عیسی برای انتشار انجیل به جهان آنرا بنا نمود. این سازمان تا جایی اهمیت دارد که رسالت کلیسا را مستحکم و ممکن سازد. بدون تشکیلات کلیسا، پیام نجات بخش عیسی نمی توانست چندان مؤثر به دیگران ابلاغ شود. رهبران کلیسا نیز مهم هستند زیرا اتحاد را پرورش داده و الگوی عیسی را نشان می دهند.

این هفته دلیل حیاتی بودن سازمان کلیسا برای بشارت مژده خدا و اینکه چگونه می تواند اتحاد کلیسا را پرورش دهد، مطالعه می کنیم.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در اول دی - ۲۲ December آماده شوید.

یکشنبه ۲۵ آذر

مسیح، سر کلیسا

همانطور که پیش از این در یکی از دروس گذشته دیدیم، کلیسا در عهد جدید توسط استعاره بعنوان بدن نشان داده شد. کلیسا بدن مسیح می باشد. این استعاره به چندین جنبه کلیسا و ارتباط میان مسیح و قومش اشاره دارد. کلیسا به عنوان بدن مسیح، برای وجودش وابسته به او می باشد. او سر (کولسیان باب ۱ آیه ۱۸، افسسیان باب ۱ آیه ۲۲) و منبع حیات کلیسا است. بدون او هیچ کلیسایی وجود نخواهد داشت.

کلیسا همچنین هویت خود را از مسیح می گیرد، زیرا او منبع و اساس و پدید آورنده ایمان و آموزه های آن می باشد. با این حال، با وجود حیاتی بودن این موارد در هویتش، کلیسا بیشتر از این چیزها می باشد. مسیح و کلام او، آنگونه که در کتاب مقدس آشکار شده است، هویت کلیسا را مشخص می کنند. بنابراین، کلیسا هویت و اهمیت خود را از مسیح می گیرد.

پولس در افسسیان باب ۵ آیات ۲۳ تا ۲۷، از رابطه میان مسیح و کلیسایش برای نشان دادن نوع رابطه ای که باید میان زن و شوهر وجود داشته باشد، استفاده می کند. ایده های کلیدی این رابطه میان مسیح و کلیسایش، چه چیزی می باشند؟

اگر چه ممکن است به دلیل سوء رفتار رهبران در قرن های گذشته، در مورد مفهومِ [تسلیم] مردد باشیم، با این وجودکلیسا باید تابع سر، یعنی مسیح باشد؛ یعنی تابع اقتدار او. تصدیق ما از مسیح به عنوان سر کلیسا به ما کمک می کند تا به یاد داشته باشیم که بیعت نهایی ما باید به چه کسی تعلق داشته باشد و آن بیعت با خداوند است. کلیسا باید سازماندهی شود اما این سازمان همواره باید مطیع اقتدار عیسی، رهبر حقیقی کلیسایمان باشد.

« کلیسا بر روی شالوده خود یعنی مسیح بنا شده است؛ باید از مسیح به عنوان سر اطاعت شود. کلیسا نباید وابسته به بشر باشد یا توسط او اداره شود. بسیاری ادعا می کنند که مورد اعتماد بودنشان در کلیسا به آنها قدرت امر نمودن به دیگران مبنی بر اینکه به چه چیزی باید باور داشته و چه کاری باید انجام دهند را می دهد. خدا این ادعا را جایز نمی داند. نجات دهنده می گوید، « همه شما برادرید ». تمام شما در معرض وسوسه بوده و گرایش به خطا دارید. ما نمی توانیم برای هدایت به هیچ موجود فانی متکی باشیم. صخره ایمان حضور زنده مسیح در کلیسا است. ضعیفان می توانند بر این تکیه کنند و کسانی که خود را قویترین می دانند، در صورتی که از کارائی مسیح بهره نبرند، ضعیف ترین خواهند بود ». – الن جی. وایت، Ellen G. White, The Desire of Ages, p. 414

چگونه می توانیم بیاموزیم که به جای وابستگی بر « موجود فانی » که بسیار آسان است، به مسیح تکیه کنیم؟

دوشنبه ۲۶ آذر

رهبری خدمتگزار

عیسی در طی خدمت خویش با حواریون، زمان هایی را تجربه نمود که بخاطر طمع آنان برای قدرت از کوره در میرفت. رسولان به نظر می رسید برای تبدیل شدن به رهبران قدرتمند ملکوت عیسی بسیار مشتاق بودند (مرقس باب ۹ آیات ۳۳ و ۳۴؛ لوقا باب ۹ آیه ۴۶). حتی زمانی که حواریون شام آخر را با یکدیگر صرف می کردند، این احساس های سلطه و برتری احتمالاً میان ایشان احساس می شد (لوقا باب ۲۲ آیه ۲۴).

در خلال مواقعی اینچنینی، عیسی بوضوح افکار خود را در مورد رهبری روحانی میان قومش را آشکار نمود. ما از نصیحت عیسی در متی باب ۲۰ آیات ۲۵ تا ۲۸ چه اصول رهبری می آموزیم؟ چگونه می توانیم این اصول را در زندگی خود و بویژه کلیسایمان نشان دهیم؟

« در این متن کوتاه، عیسی دو نمونه از اقتدار را به ما ارائه می دهد: نخست ایده اقتدار رومیان است. در این مدل، نخبگان به صورت سلسله مراتب نسبت به دیگران برتری دارند. آنها قدرت تصمیم گیری داشته و انتظار دارند تا زیر دستانشان تسلیم آنها باشند. عیسی آشکارا این نمونه از اقتدار را رد نمود، زمانی که گفت: « شما اینگونه نباشید! » در عوض او یک نمونه مهیج از اقتدار را به حواریون ارائه داد، رد کامل یا معکوس مدل سلسله مراتبی که با آن آشنا بودند ».

— Darius Jankiewicz, «Serving Like Jesus: Authority in God’s Church,»

Adventist Review, March 13, 2014, p. 18

مفهوم اقتداری که عیسی در این روایت ارائه می کند برپایه دو واژه کلیدی می باشد: خدمتگزار (diakonos) و برده (doulos). در برخی از ترجمه ها، واژه نخست، خدمتگزار اغلب به صورت « کشیش | کاهن | مامور به خدمتکلیسایی » و واژه دوم به صورت »خادم« و یا »غلام« ترجمه شده اند. بدین ترتیب هر دو واژه بخش زیادی از شدت معنی و منظور خود را از دست می دهند. اگر چه عیسی تمایل نداشت تمام ساختارهای قدرت را منسوخ نماید، با این حال آنچه که بدان تأکید می ورزید این بود که رهبران کلیسا باید پیش از هر چیز خدمتگزاران و بندگان قوم خدا باشند. جایگاه های آنها نباید باعث اعمال قدرت بر مردم یا تسلط بر ایشان شود و یا باعث اعتبار و شهرتشان شود. مسیح، ملکوتی را برقرار می کرد که برپایه اصولی متفاوت بود. او انسان ها را نه برای اقتدار، بلکه خدمت فراخواند، مبنی بر این که قویتر ها ناتوانی ضعیفان را بدوش بکشند. قدرت، موقعیت، استعداد و تحصیلات، مالک خود را تحت مسئولیتی بزرگ تر برای خدمت به هم نوعان خود قرار می دهد ». – الن جی. وایت، Ellen G. White, The Desire of Ages, p. 550

یوحنا باب ۱۳ آیات ۱ تا ۲۰ را بخوانید. عیسی به حواریونش چه الگوئی از رهبری را ارائه داد؟ عیسی همچنان سعی دارد در این آیات چه چیزی به ما تعلیم دهد؟ ما چگونه می توانیم این اصل را در تمام کارهایمان با دیگران، در درون و خارج از کلیسا آشکار کنیم؟

سه شنبه ۲۷ آذر

حفاظت از اتحاد کلیسا

دوم تیموتائوس باب ۲ آیه ۱۵ و تیطس باب ۱ آیه ۹ را بخوانید. بر اساس توصیه های پولس به تیموتائوس و تیطس، چه وظایف مهمی تحت مسئولیت رهبران و بزرگان وفادار کلیسا می باشد؟

توجه کنید که پولس تا چه حد بر نگاه داشتن عقاید و تعالیم ناب تأکید دارد. این برای اتحاد حیاتی میباشد، بویژه به این دلیل که می توان استدلال نمود آموزه های مان بیش از هر چیز دیگری کلیسایمان را متحد می سازند. بار دیگر، اتحاد ما در مسیح به عنوان ادونتیست، مردمی که از اقشار، فرهنگ ها و زمینه های مختلف هستیم، در درکمان از حقیقتی که مسیح داده است یافت می شود. اگر با این تعالیم، مشوش و گیج بشویم، سپس تنها هرج و مرج و تفرقه بوجود خواهد آمد، بویژه که به پایان جهان نزدیک میشویم.

« در پیشگاه خدا و در حضور مسیح عیسی که بر زندگان و مردگان داوری خواهد کرد و به خاطر ظهور و پادشاهی او تو را موظف میسازم که پیام را اعلام کنی. در وقت و بی وقت آمادهً کار باش و دیگران را متقاعد و توبیخ و تشویق کن و با صبر و شکیبایی تمام تعلیم بده، زیرا زمانی خواهد آمد که آدمیان به تعلیم درست گوش نخواهند داد، بلکه از امیال خودشان پیروی میکنند و برای خود معلمین بیشتری جمع خواهند کرد تا نصایحی را که خود دوست دارند از زبان آنها بشنوند. آنها از شنیدن حقیقت خودداری میکنند و توجّه خود را به افسانهها معطوف میدارند » (دوم تیموتائوس باب ۴ آیات ۱ تا ۴).

پولس با این سخنان، افکار الهام بخش خود را بر آمدن دوباره عیسی و روز داوری متمرکز میکند. این رسول از تمام اقتدار خدادادی خود (اول تیموتائوس باب ۱ آیه ۱) برای دادن مشاوره مهم به تیموتائوس استفاده میکند. در زمینه روزهای آخر، با وجود وفورتعالیم غلط وفساد اخلاقی روزافزون، تیموتائوس باید کلام خدا را موعظه کند. این رسالتی است که او برای آن فراخوانده شده است.

تیموتائوس باید به عنوان بخشی از ماموریت بشارتی تعلیمی خود باید افراد را متقاعد، توبیخ و نصیحت کند. این افعال یادآور رهنمودی است که کلام مقدس ارائه می کند (دوم تیموتائوس باب ۳ آیه ۱۶). واضح است که کار تیموتائوس، متابعت، تعلیم و اِعمال آنچیزهایی است که در کلام مقدس یافت می شود و این کار را باید با تحمل مشقات و شکیبائی انجام دهد. سرزنشهای تند و شدید به ندرت گناهکار را نزد مسیح میآورد. تیموتائوس با پیروی از آنچه پولس نوشت، تحت هدایت روحالقدس و با نگرشی همچون رهبر خدمتگزار، نیرویی قوی و متحد کننده در کلیسا خواهد بود.

با چه شیوه های عملی می توانیم به رهبران کلیسا برای حفظ اتحاد در کلیسا کمک کنیم؟ چگونه میتوانیم اطمینان یابیم که ما در میان اختلافات، همیشه در عوض نیروی تفرقه انگیز، نیروی متحد کننده باشیم؟

چهارشنبه ۲٨ آذر

تادیب کلیسائی

یکی از مسائل بحرانی سازمان کلیسا، چگونگی طرز برخورد و تادیب است. اینکه چگونه تادیب می تواند به حفظ اتحاد کلیسا کمک کند، گاهی اوقات یک موضوع حساس می باشد که ممکن است به راحتی سوء تعبیر شود. اما از دیدگاه کتاب مقدسی، تادیب کلیسا بر دو حوزه مهم تمرکز دارد: حفظ خلوص اصول عقاید و حفظ خلوص حیات کلیسا و عملکرد آن.

همانطور که پیش از این دیده ایم، عهد جدید از اهمیت حفظ خلوص آموزه های کتاب مقدسی در زمان بیداری ارتداد و تعالیم دروغین بویژه در پایان زمان، حمایت می کند. همین کار برای حفظ مسئولیت اجتماع باید صورت گیرد از طریق محافظت در برابر فساد اخلاقی، نادرستی و فساد نیز چنین می باشد. به این دلیل از کتاب مقدس به عنوان « وسیله ای برای تعلیم حقیقت، سرزنش خطا، اصلاح معایب و پرورش ما در نیکی مطلق » یاد می شود (دوم تیموتائوس باب ۳ آیه ۱۶).

متی باب ۱۶ آیه ۱۹ و باب ۱۸ آیات ۱۵ تا ۲۰ را بخوانید. عیسی در مورد تادیب و سرزنش نمودن کسانی که در خطا هستند، چه اصولی به کلیسا ارائه داد؟

کتاب مقدس از مفهوم تادیب و جوابگوئی ما نسبت به یکدیگر در زندگی روحانی و اخلاقی مان، حمایت می کند. در واقع یکی از نشانه های بارز کلیسا، تقدس یا جدایی آن از جهان می باشد. ما قطعاً در کتاب مقدس، نمونه های بسیاری از موقعیت های دشواری می یابیم که کلیسا را ملزم می داشت تا قاطعانه در برابر رفتارهای غیر اخلاقی عمل کند. استانداردهای اخلاقی باید در کلیسا حفظ و رعایت شوند.

این آیات چه اصولی برای ما در پرداختن به مسائل دشوار در کلیسا تعلیم می دهند؟ متی باب ۷ آیات ۱ تا ۵؛ غلاطیان باب ۶ آیات ۱ و ۲.

ما نمی توانیم تعالیم کتاب مقدسی را درباره نیاز به تادیب در کلیسا انکار نماییم. ما نمی توانیم بدون آن نسبت به کلام خدا وفادار باشیم. اما به کیفیت رستگاری در بسیاری از این تذکرات توجه کنید. تادیب باید تا حد ممکن رهایی بخش باشد. ما همچنین باید به یاد داشته باشیم که همه گناه کاریم و نیازمند فیض می باشیم. از این رو، هنگامی که تادیب را بکار می بندیم باید در فروتنی و آگاهی زیاد از نقاط ضعف خود، اینکار را انجام دهیم.

ما در برخوردمان با افراد گمراه چگونه می توانیم بیاموزیم که با نگرشی رستگارانه بیش از مجازات کردن رفتار کنیم؟

پنجشنبه ۲۹ آذر

سازماندهی برای مأموریت

همانطور که در طول این فصل دیده ایم (که بارها تکرار می شود) ما به عنوان یک کلیسا برای مأموریت و بشارت سازماندهی و یکپارچه شده ایم. ما تنها یک باشگاه اجتماعی برای افراد همفکر به منظور جمع شدن و تأیید یکدیگر در آنچه که باور داریم، نیستیم (اگر چه این نیز می تواند بسیار مهم باشد). ما برای به اشتراک گذاشتن حقیقتی که خود به آن عشق می ورزیم با جهان گردهم آورده شده ایم.

در متی باب ۲۸ آیات ۱۸ تا ۲۰، عیسی دستورالعمل های نهایی برای مأموریت به جهان را به حواریون خود داد. لغات کلیدی فرمان عیسی را شناسایی کنید. این لغات برای کلیسای امروزی بیانگر چه چیزی هستند؟

مأموریت بزرگ عیسی به حواریونش شامل چهار فعل کلیدی می شود: بروید، شاگرد بسازید، تعمید دهید و تعلیم دهید. بر طبق دستور زبان یونانی این آیات، فعل اصلی شاگرد ساختن می باشد و سه فعل دیگر نشان می دهند که این چگونه انجام می شود. شاگردی موقعی بوجود می آید که ایمانداران به همه اقوام بروند تا انجیل را موعظه کرده و مردم را تعمید داده و آنان را تعلیم دهند تا آنچه را که عیسی گفت رعایت کنند.

وقتی که کلیسا این ماموریت را اجابت می کند، ملکوت خدا وسعت می یابد و افراد بیشتر و بیشتری از تمام ملت ها به صفوف کسانی که عیسی را به عنوان نجات دهنده پذیرفته اند، می پیوندند. اطاعت ایشان از فرمان های عیسی مبنی بر تعمید دیدن و نگاه داشتن تعالیم وی، یک خانواده جهانی جدید را بوجود می آورد. شاگردان جدید نیز از حضور روزانه عیسی در حینی که خود در حال پرورش شاگردان دیگر هستند اطمینان می یابند. حضور عیسی، وعده حضور خدا می باشد. انجیل متی با اعلام اینکه تولد عیسی یعنی « خدا در ما است » (متی باب ۱ آیه ۲۳) آغاز می شود و با وعده حضور مداوم عیسی با ما تا زمان آمدن دوباره اش، پایان می یابد.

« مسیح به شاگردانش نگفت که کارشان آسان خواهد بود ... او به ایشان اطمینان داد که با ایشان خواهد بود؛ و اگر آنها با ایمان ادامه دهند، تحت سپر قدرت مطلق خواهند بود. او به ایشان فرمان داد که قوی و شجاع باشند؛ زیرا کسی قوی تر از فرشتگان - سرکرده ارتش های آسمان - هم سطح ایشان خواهد بود. او تدارکی کامل برای انجام کار آنها ایجاد نمود و مسئولیت موفقیت آن را بر خود گرفت. تا زمانی که آنها از کلام او اطاعت می کردند و در ارتباط با او کار می کردند، شکست نمی خوردند » – الن جی. وایت، Ellen G. White, The Acts of the Apostles, p. 29

در مورد معنای وعده حضور عیسی با قومش تا زمان آمدن دوباره وی بیاندیشید. واقعیت این وعده باید چگونه در حالی که به دنبال تحقق مأموریتی که عیسی به ما داده است هستیم، تأثیر بگذارد؟

جمعه ۳۰ آذر

تفکری فراتر: از نوشته های الن جی وایت، « مسئولیت فردی و اتحاد مسیحی »، صفحات ۴٨۵-۵۰۵، در شهادتهایی برای خادمان و کارگران انجیل؛ « اتحاد در گوناگونی »، صفحات ۴٨۳-۴٨۵، و « تادیب مسیحی »، صفحات ۴۹٨-۵۰۳، از کتاب کارگران انجیل. مقالات فوق را بخوانید: « کلیسا »، صفحات ۷۰۷-۷۱۰، و « تشکیلات کلیسائی »، صفحات ۷۱۲-۷۱۴، از دائره المعارف الن جی وایت.

« اصول رهبری خوب در تمام شکل های جامعه از جمله کلیسا اجرا می شود. با این وجود، رهبر کلیسا باید بیشتر از یک رهبر باشد. او باید یک خدمتگزار نیز باشد.

« تناقضی آشکار میان رهبر بودن و خدمتگزار بودن وجود دارد. چگونه ممکن است یک نفر همزمان هم خدمت و هم رهبری کند؟ آیا رهبر موقعیتی مورد احترام ندارد؟ آیا او فرمان نمی دهد و انتظار ندارد که دیگران از وی اطاعت کنند؟ پس چگونه مقام پایین تر خدمتگزار بودن را که دریافت دستور و انجام آنها می باشد را به خود می گیرد؟

« به منظور حل این تناقض ما باید به عیسی بنگریم. او به گونه ای فوق العاده اصل رهبری که خدمت می کند را ارائه داد. تمام زندگی او صرف خدمت کردن شد. و در عین حال او بزرگ ترین رهبر جهان بود که تا به حال دیده شده است ». —

1. Arthur Keough, Our Church Today: What It Is and Can Be (Washington, D.C., and Nashville: Review and Herald, 1980), p. 106

سوالاتی برای بحث

۱. در مورد ایده خدمتگزار - رهبر بیشتر بیاندیشید. چه نمونه هایی می توانیم در این جهان دنیوی بیابیم؟

۲. بار دیگر متی باب ۲۰ آیات ۲۵ تا ۲۸ را بخوانید. این آیات چه چیزی درباره نحوه درک خدا از معنای واژه بزرگ (متی باب ۲۰ آیه ۲۶) در مقایسه با آنگونه که جهان این واژه را درک می کند، به ما می گویند؟

۳. اگر یکی از وظایف رهبران کلیسا حفظ اتحاد باشد، در هنگامی که رهبران کلیسا دچار تزلزل می شوند و زمانی که انسانیت آنها، ایشان را از نمونه های کامل بودن باز می دارد، ما چه کاری باید انجام دهیم؟

۴. چرا بسیار مهم است که ما تادیب کلیسائی را با روحیه ای از لطف و محبت نسبت به کسانی که گمراه هستند، اعمال کنیم؟ چرا متی باب ۷ آیه ۱۲ باید همواره در حین این روند پیش روی ذهن ما باشد؟

خلاصه: تشکیلات خوب کلیسائی برای مأموریت آن و اتحاد ایمانداران ضروری است. مسیح سر کلیسا است و رهبران کلیسا باید در رهبری قوم خدا از الگوی او پیروی کنند. اتحاد از طریق تعلیم وفادارانه کلام خدا و مطیع آن زندگی کردن حفظ می شود.

داستانهای ایمانداران

۳۱ آذر

همسرم کلیسا را ترک کرد

توسط دانیال گَتِن

همسرم از رفتن به کلیسای ادونتیست روز هفتم منصرف شد، امّا من امیدم را از دست ندادم. علّتش این است.

در دوره های کومونیستی سرکوبگر، یک زن در وطن من، رومانی، در مورد کلیسای ادونتیست یاد گرفت و سپس در جلسات سبّت به طور مرتب شرکت کرد. این امرشوهرش را ناراحت کرد.

او پرسید:" تو در زمانهای یکسان هر روز سبت کجا می روی؟"

همسرش پاسخ داد:" عزیزم، من به کلیسای ادونتیست می روم."

او داد زد:" من حالا ماجرا را فهمیدم. تو فقط با یک شرط می توانی به رفتنت ادامه دهی: نمی توانی تعمید بگیری. نمی خواهم بشنوم که تعمید گرفته ای، در غیر این صورت تو را می کُشم."

همانطور که زن کتاب مقدّس را مطالعه می کرد و در مورد عیسی یاد می گرفت، او متقاعد شد که بایستی در یک جمع عمومی و از طریق تعمید برای عیسی بایستد.

اعضای کلیسا بعد از جشن سبّت، مردم تازه تعمید شده را احاطه کردند. آنها آن اعضا را بغل کرده و گُل تقدیم کردند. همه به جز یک زن، لبخند می زدند. او نمی دانست که عکس العمل شوهرش چه خواهد بود.

بعد از ظهر آن روز، او وقتی که به همراه دسته گُل به خانه برگشت، شوهرش را جلوی حیاط پیدا کرد. شوهرش در حالیکه پشت یک میز چوبی نشسته بود و یک چاقو به سمت بالا گرفته بود، پرسید:» گُلها را از کجا آورده ای؟»

زن پاسخ داد:" من امروز تعمید گرفتم."

صورت شوهرش ازفرط خشم سرخ شد.

او در حالیکه چاقو را از روی میز به سمت بالا می گرفت، گفت:" آیا حرف من را باور نکردی وقتی گفتم اگرتعمید بگیری تو را می کُشم؟". " آماده مردن باش" ، او این را گفت و به سمتش حمله کرد.

همسرش به پشت خانه، در جایی که آن دو باغ داشتند، فرار کرد. شوهرش در باغچه ذرّت به او رسید. در حالیکه چاقو را داشت بالای سرش می آورد، زن برای آخرین بار از او یک چیزی خواست: دعا. شوهرش قبول کرد و همسرش را دید که زانو زد. در حالیکه زن با خدا صحبت می کرد، شوهرش با نگاه داشتن چاقوبالای سرش به او خیره شد.

ناگهان، چاقو از دستش سرخورد و بدون آنکه صدمه ای بزند روی زمین افتاد. چهره مرد کمرنگ شد. و تمام بدنش شروع به لرزیدن کرد، و کنار چاقو روی زمین افتاد. همسرش سریع روی پاهایش بلند شده و کمکش کرد تا بایستد. بدون آنکه چیزی بگویند به خانه بازگشتند.

بعد از مدتی، شوهرش تعمید گرفت. خدا قلبش را عوض کرد.

اگر خدا قادر است قلب این مرد را عوض کند، می دانم که قادر است قلب همسرم را نیز لمس کند. حتّی اگر به نظر برسد که تمام امید از دست رفته باشد، من توانایی این را دارم که به خدا اعتماد کنم.

دانیال گَتِن، ۶۸ ساله، یک کارگرساخت و ساز در پلوسکی کشور رومانی است.

درس سیزدهم ۱-۷ دی

احیاء نهایی اتحاد

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: یوحنا باب ۱۴ آیات ۱ تا ۳؛ اشعیا باب ۱۱ آیات ۱ تا ۱۰؛ مکاشفه یوحنا باب ۲۱ آیات ۱ تا ۵؛ اول تسالونیکیان باب ۴ آیات ۱۳ تا ۱۸؛ مکاشفه یوحنا باب ۲۲ آیات ۱ تا ۵؛ اشعیا باب ۳۵ آیات ۴ تا ۱۰.

آیه حفظی: « اما خدا آسمانهای تازه و زمینی تازه وعده داده است که در آنها نیکی مطلق مستقر خواهد بود و ما در انتظار اینها هستیم » (دوم پطرس باب ۳ آیه ۱۳).

یکی از بزرگترین وعدههای کتاب مقدس، وعده آمدن دوباره عیسی میباشد. ما بدون آن هیچ چیزی نداریم، زیرا امید ما بر پایه آن وعده و مفهومش برای ماست. هنگامی که مسیح در ابرهای آسمان بازمیگردد، تمام چیزهایی که زمینی و ساخته دست بشر و در نتیجه موقتی و در زمانهایی بی معنی هستند، زدوده خواهند شد. پس از هزاره در آسمان، این زمین با جنگها، قحطیها، بیماریها و مصیبتهایش، از نو ساخته خواهد شد و به مکان سکونت باقیماندگان که در نهایت بار دیگر با خداوندشان و یکدیگر متحد شدهاند، تبدیل خواهد شد.

امید به آمدن دوباره مسیح، یکی از موضوعهای عمده عهد جدید است و برای قرنها مسیحیان منتظر تحقق این وعده بودهاند. ما ادونتیستهای روز هفتم نیز منتظر بازگشت او هستیم. در واقع، نام ما خود این امید را اعلام میکند.

در آخرین درس، ما به این وعده و مفهومش برای اتحاد مسیحی میپردازیم. وحدت ما در مسیح اغلب بواسطه محدودیتها و ضعفهای بشریمان مورد چالش قرار میگیرد. اما دیگر نیازی نیست ما بدنبال راهحلی برای تفرقهمان باشیم، زیرا تفرقهای وجود نخواهد داشت. در ظهور ثانی، ما با خداوند یکی خواهیم بود، که در نهایت متحد شده و یک خانواده احیاء شده را تشکیل خواهیم داد.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ٨ دی – ۲۹ December آماده شوید.

یکشنبه ۲ دی

حتمی بودن بازگشت مسیح

یوحنا باب ۱۴ آیات ۱ تا ۳ مشهورترین وعده آمدن دوباره عیسی است. این وعده درباره نوع زندگی نجات یافتگان بر روی زمین جدید چه چیزی به شما میگوید؟

مسیحیان اولیه، بازگشت مسیح را « امید متبارک » میدانستند (تیطس باب ۲ آیه ۱۳). آنها انتظار داشتند تمام پیشگوییها و وعدههای کتاب مقدس در ظهور دوم تحقق یابند، زیرا این هدف مسیحیت است. تمام کسانی که مسیح را دوست دارند، منتطر روزی هستند تا بتوانند رو در رو با او همنشین شوند. سخنان او در آن آیات، به نوعی نزدیکی و صمیمیت را که ما نه تنها با مسیح بلکه با یکدیگر نیز خواهیم داشت، اشاره دارند.

مسیحیان به این وعده معتقدند، زیرا کتاب مقدس ما را از تحقق آن مطمئن میسازد. ما این اطمینان را داریم، زیرا سخنان عیسی را باور داریم که فرمود، « دوباره میآیم » (یوحنا باب ۱۴ آیه ۳). درست همانطور که آمدن نخست مسیح پیشگویی شد، آمدن دوباره او نیز حتی در عهد قدیم پیشگویی شده است. پیش از طوفان، خدا به خنوخ که بزرگ و سر سلسله قوم بود گفت که آمدن مسیح موعود در جلال، پایانی بر گناه خواهد بود. او پیشگویی نمود، « ببینید خداوند با دهها هزار نفر از مقدسین خود میآید تا بر همه آدمیان داوری کند و انسانهای شریری را که از روی شرارت، دست به اعمال شریرانه زدهاند و همه سخنان سختی که گناهکاران خدا ناشناس بر ضد خدا گفتهاند، محکوم سازد » (یهودا آیات ۱۴ و ۱۵).

هزار سال پیش از آنکه عیسی به این زمین بیاید، داود پادشاه نیز آمدن مسیح موعود برای گرد هم آوردن قوم خدا را پیشگویی نمود. « خدای ما میآید، امّا نه در سکوت، بلکه با آتش سوزنده که در پیشاپیش اوست و توفان سهمگین که در اطراف اوست. آسمانها و زمین را به گواهی میطلبد تا بر قوم خود داوری کند. او میفرماید: جمع شوید ای مؤمنانی که با قربانیهای خود با من پیمان بستید » (مزامیر باب ۵۰ آیات ۳ تا ۵).

آمدن دوباره عیسی بطور نزدیک با ظهور اول وی مرتبط است. نبوتهایی که تولد و رسالت او را پیشگویی نمودند، (برای مثال، پیدایش باب ۳ آیه ۱۵، میکا باب ۵ آیه ۲، اشعیا باب ۱۱ آیه ۱، دانیال باب ۹ آیات ۲۵ و ۲۶) بنیان امید و اطمینان ما، به وعدههای مربوط به آمدن دوباره او استوار است. مسیح « ظاهر شد تا با مرگ خود به عنوان قربانی، گناه را از بین ببرد... مسیح نیز یک بار به عنوان قربانی تقدیم شد تا بار گناهان آدمیان را به دوش گیرد و بار دوم که ظاهر شود برای کفارهً گناهان نخواهد آمد، بلکه برای نجات آنانی که چشم به راه او هستند میآید » (عبرانیان باب ۹ آیات ۲۶ و ۲۸).

روشهایی که حتی اکنون میتوانید از وعده آمدن دوباره امید و آرامش بدست آورید، کدامند؟

دوشنبه ۳ دی

وعده احیاء

اشعیا باب ۱۱ آیات ۱ تا ۱۰ را بخوانید. به اسرائیل چه وعدهای داده شده است و چه چیزی درباره مکان سکونت ابدی نجات یافتگان میگوید؟

کتاب مقدس با داستان خلقت زمین آغاز میشود (پیدایش بابهای ۱ و ۲). این توصیف یک جهان زیبا و هماهنگ است که به والدین ما، آدم و حوا سپرده شد. جهانی عالی و خانهای برای نژاد بشری که خدا خلق نموده بود. دو باب آخر کتاب مقدس نیز از خلق شدن جهانی عالی و هماهنگ توسط خدا برای بشر نجات یافته میگویند (مکاشفه یوحنا بابهای ۲۱ و ۲۲)، اما اینبار دقیقتر است گفته شود، خلقت دوباره یت ترمیم زمین از ویرانیهای گناه.

کتاب مقدس در بسیاری جاها اعلام میکند که این خانه ابدی نجات یافتگان، یک مکان واقعی خواهد بود و نه وهم خیالی یا رؤیا. نجات یافتگان قادر خواهند بود ببینند، بشنوند، استشمام کنند، لمس کنند و یک تجربه و زندگی جدید را احساس کنند. پیشگویی اشعیا باب ۱۱، متنی زیبا است که آمدن مسیح موعود که دورهای جدید بوجود خواهد آورد را پیشبینی میکند. او به تمام خشونتها پایان خواهد داد و آرامشی ابدی ایجاد خواهد نمود. حکمرانی خدا بر این زمین جدید، یک هماهنگی جهانی بوجود خواهد آورد.

مکاشفه یوحنا باب ۲۱ آیات ۱ تا ۵ را بخوانید. در نتیجه هماهنگی جدید، چه چیزی برای همیشه ناپدید خواهد شد؟

الن جی. وایت نوشت که چه چیزی در انتظار نجات یافتگان میباشد: « چنانچه سالهای ابدیت در جریان هستند، مکاشفات غنیتر و باشکوهتری از خدا و مسیح به ارمغان خواهند آورد. همچنانکه آگاهی پیشرفت میکند، محبت، احترام و خوشحالی نیز افزایش مییابند. هر چه انسان بیشتر در مورد خدا آگاهی بدست میآورد، تحسین ایشان از شخصیت او بیشتر خواهد بود. همانطور که عیسی در مقابل ایشان گنج های رستگاری و دستاوردهای شگفتانگیز نبرد بزرگ با شیطان را در مقابل ایشان آشکار میسازد، قلب نجات یافتگان با سرسپردگی بیشتری میتپد، و با دستی محکمتر چنگهای طلا را به صدا درمیآورند: و میلیونها صدا برای سرودن نمودن نوای ستایش متحد خواهند شد » – الن جی. وایت، Ellen G. White, The Story of Redemption, pp. ۴۳۲, ۴۳۳

ما به چه روشهایی میتوانیم حتی اکنون شخصیت خدا را درک کنیم؟ چگونه زندگی در اتحاد و هماهنگی با دیگران حتی اکنون چیزی در مورد شخصیت و ماهیت خدا آشکار میکند؟

سه شنبه ۴ دی

رستاخیز و روابط احیاء شده

از نخستین روزهای کلیسا، وعده بازگشت مسیح شاید بیش از هر چیز دیگر، قلبهای قوم وفادار خدا را بویژه در میان سختیها تقویت نمود. آنها با وجود مبارزات هراسناک و غم و درد تسلیناپذیرشان، به بازگشت مسیح و تمام وعدههایی که ظهور دوم در خود دارد، امید داشتند.

اول تسالونیکیان باب ۴ آیات ۱۳ تا ۱۸ را بخوانید. در این آیات چه وعدههایی آمده است؟ این چه چیزی در مورد امید به روابط احیاء شده میگوید؟

آمدن دوباره مسیح به روشهایی عمیق بر تمام بشریت تأثیر خواهد گذاشت. یکی از جنبههای مهم برپایی ملکوت خدا جمع شدن برگزیدگان میباشد. « شیپور بزرگ به صدا خواهد آمد و او فرشتگان خود را میفرستد تا برگزیدگان خدا را از چهار گوشه جهان و از کرانههای فلک جمع کنند » (متی باب ۲۴ آیه ۳۱). در لحظه این گردهمائی، مردگان صالح قیام خواهند کرد و جاودانگی دریافت خواهند نمود (اول قرنتیان باب ۱۵ آیات ۵۲ و ۵۳). « اول کسانی که در ایمان به مسیح مردهاند، خواهند برخاست » (اول تسالونیکیان باب ۴ آیه ۱۶). این لحظهای است که ما همه منتظر آن بودهایم. قیام کردگان با کسانی که منتظر حضور و محبت ایشان بودهاند، بار دیگر متحد خواهند شد. پولس اینگونه در مورد این رویداد به وجد میآید: « ای مرگ، پیروزی تو کجاست و ای موت نیش تو کجا؟ » (اول قرنتیان باب ۱۵ آیه ۵۵).

بدنهایی که در بیماری، کهولت و از شکل افتاده به خاک سپرده شدند، قیام نخواهند کرد، بلکه جسمهایی جدید، جاودان و عالی که دیگر نشانی از گناه ندارند که باعث پوسیدگی آنها شده باشد، از خاک برخواهند خاست. مقدسین قیام کرده، و کامل شدن کار احیاء توسط مسیح که منعکس کننده تصویر بیعیب خدا که در خلقت مقدر بود راتجربه میکنند (پیدایش باب ۱ آیه ۲۶، اول قرنتیان باب ۱۵ آیات ۴۶ تا ۴۹).

در زمان ظهور دوم عیسی، وقتی که مردگان نجات یافته قیام میکنند، صالحین زنده بر روی زمین تغییر خواهند نمود و آنها نیز بدنهایی جدید دریافت خواهند کرد. « زیرا فنا باید با بقاء پوشیده شود و مرگ به حیات جاودان ملبس گردد » (اول قرنتیان باب ۱۵ آیه ۵۳). بنابراین، این دو گروه نجات یافتگان، صالحین قیام کرده و تبدیل شده، « همراه با آنها در ابرها بالا برده خواهند شد تا در فضا با خداوند ملاقات نمایند و به این ترتیب ما همیشه با خداوند خواهیم بود » (اول تسالونیکیان باب ۴ آیه ۱۷).

در عصر علمی ما، حتی برخی از مسیحیان سعی دارند توضیحی طبیعی برای همه چیز حتی « معجزات » بیابند. وعده رستاخیز چه چیزی درباره اینکه تنها کارهای ماوراءطبیعی خدا میتوانند ما را نجات دهند، به ما تعلیم میدهد؟

چهارشنبه ۵ دی

زمینی جدید برای نجات یافتگان

« من زمینی جدید و آسمانی تازه میآفرینم. اتفاقات گذشته کاملاً فراموش خواهند شد » (اشعیا باب ۶۵ آیه ۱۷). اشعیا و یوحنا (مکاشفه یوحنا باب ۲۱ آیه ۱) هر دو وعده زمین جدید را در رؤیا دیدند.

به توصیف یوحنا از شهر شگفتآور نجات یافتگان، اورشلیم جدید در مکاشفه یوحنا باب ۲۱ آیات ۲ و ۹ تا ۲۷ توجه کنید. این آیات به چه مفهومی در رابطه با اتحاد و هماهنگی که در این شهر وجود خواهد داشت، اشاره میکند؟

مکاشفه یوحنا باب ۲۲ آیات ۱ تا ۵ را بخوانید. نهر حیات که از تخت پادشاهی خدا جاری میشود و درخت حیات که آن را میپوشاند، دو ویژگی مهم دیگر این شهر جدید هستند. هدف آنها بر روی زمین جدید چه خواهد بود؟

درخت حیات که آدم بواسطه خطاکاری دسترسی به آن را از دست داد (پیدایش باب ۳ آیات ۲۲ تا ۲۴)، توسط مسیح در اورشلیم جدید احیاء خواهد شد. دسترسی به این درخت، یکی از وعدهها به نجات یافتگان میباشد (مکاشفه یوحنا باب ۲ آیه ۷). دوازده نوع میوه آن، هر ماه نوعی جدید، ممکن است دلیلی را پیشنهاد دهد که در زمین جدید، « در تمام جشنهای روز ماه نو و در تمام سبتها، مردم از هر قوم و ملتی برای پرستش من به اینجا در اورشلیم خواهند آمد، خداوند میگوید » (اشعیا باب ۶۶ آیه ۲۳). اشاره به « شفای ملتها » نیز بر قصد خدا به از بین بردن تمام موانع میان مردم و بازگرداندن بشر به هدف اصلی آن تاکید دارد: بازسازی تمام مردم، قبایل و ملتها به صورت یک خانواده متفق که در هماهنگی و صلح زندگی میکنند و برای جلال بخشیدن به خدا متحد شدهاند.

« شفای ملتها ظاهراً به از بین بردن تمام موانع و جداییهای ملی و زبانی اشاره دارد.... برگهای درخت حیات شکاف میان ملتها را التیام خواهند داد. ملتها دیگر غیر یهودی و بیگانه نیستند، بلکه به عنوان قوم حقیق خدا به صورت یک خانواده متحد شدهاند (مقایسه کنید با باب ۲۱ آیات ۲۴ تا ۲۶). آنچه میکا قرنها قبل پیشگویی نمود اکنون در حال تحقق یافتن است: ’خداوند در بین اقوام جهان داوری میکند. اختلافات قدرتهای بزرگ را در دور و نزدیک جهان حل میکند. مردم از شمشیرهای خود گاوآهن و از نیزههای خود ارّه میسازند. قومی به روی قوم دیگر شمشیر نمیکشد و برای جنگ و خونریزی آماده نمیشود. هر کسی در تاکستان و در زیر سایه درخت انجیر خود، بدون ترس در صلح و امنیّت زندگی خواهد کرد. این وعده را خداوند متعال داده است‘ (میکا باب ۴ آیات ۳ و ۴؛ مقایسه شود با اشعیا باب ۲ آیه ۴). در آنجا در کنار نهر حیات، نجات یافتگان ’از همسایه خود دعوت خواهند نمود‘ (زکریا باب ۳ ایه ۱۰) در زیر درخت حیات با ایشان بنشینند. ویژگی التیام بخش برگهای درخت تمام زخمها - نژادی، قومی، قبیلهای یا زبانی - که برای قرنها بشریت را از هم پاشیده و جدا نمود را التیام خواهد داد ». — Ranko Stefanovic, Revelation of Jesus Christ: Commentary on the Book of Revelation, p. 593

پنجشنبه ۶ دی

زندگی بر روی زمین جدید

اشعیا باب ۳۵ آیات ۴ تا ۱۰ و باب ۶۵ آیات ۲۱ تا ۲۵ را بخوانید. زندگی با آنچه اکنون تجربه میکنیم، چه تفاوتی خواهد داشت؟

کتاب اشعیا بارها از چیزهای جدیدی به ما می گوید: « چیزهای تازه » (باب ۴۲ آیه ۹، باب ۴۸ آیه ۶)، « سرودی تازه » (باب ۴۲ آیه ۱۰)، « کارهای تازه » (باب ۴۳ آیه ۱۹)، « نامی تازه » (باب ۶۲ آیه ۲). آنچه که در باب ۶۵ جدید میباشد، انتظام و آرایش جدید همه چیز است. در میان تمام مخلوقات خدا، صلح و هماهنگی وجود دارد. نفرین های عهد بر روی زمین به دلیل نافرمانی و شورش (لاویان باب ۲۶ آیات ۱۴ تا ۱۷، تثنیه باب ۲۸ آیه ۳۰ را ببینید) برای همیشه از بین خواهند رفت زیرا دیگر گناهی وجود ندارد. در عوض، برکات فراوان خانه هایی برای زندگی و غذا برای لذت بردن وجود خواهد داشت.

زندگی در چنین مکان زیبایی چگونه خواهد بود؟ برخی در شگفتی هستند که آیا ما قادر خواهیم بود پس از اینکه جسم هایمان جاودانگی دریافت کنند و بطور کامل در تصویر خدا احیاء شوند، دوستان و خانواده خود را تشخیص بدهیم. پس از رستاخیز مسیح، حواریون وی قادر به شناخت او بودند. مریم صدای او را تشخیص داد (یوحنا باب ۲۰ آیات ۱۱ تا ۱۶). توماس ظاهر جسمانی عیسی را تشخیص داد (یوحنا باب ۲۰ آیات ۲۷ و ۲۸). دو شاگرد از امائوس رفتار او بر سر میز شام را تشخیص دادند (لوقا باب ۲۴ آیات ۳۰، ۳۱ و ۳۵). بنابراین، اگر قرار باشد جسم های ما مشابه با بدن قیام کرده عیسی باشند، ما قطعاً قادر خواهیم بود تا یکدیگر را بشناسیم و می توانیم منتظر روابط احیاء شده ابدی باشیم. ما با خیال آسوده می توانیم فرض کنیم که روابطمان با کسانی که می شناسیم و دوست داریم و کسانی که به ما اهمیت می دهند، ادامه خواهند یافت.

« در آنجا نجات یافتگان خواهند شناخت و شناخته خواهند شد. محبت و همدردی که خدا در روح نهاده است در آنجا به حقیقی ترین و شیرین ترین شکل اعمال خواهد شد. صمیمیت خالص با موجودات مقدس، زندگی اجتماعی هماهنگ با فرشتگان پربرکت و افراد وفادار از تمام سنین که جامه های خود را در خون بره خدا شسته و سفید نموده، بندهای مقدسی که هر خانواده در آسمان و زمین را به یکدیگر پیوند می زنند (افسسیان باب ۳ آیه ۱۵) – اینها به ایجاد شادی نجات یافتگان کمک می کنند ». – الن جی. وایت، Ellen G. White, The Great Controversy, p. 677

« بنابراین، امید خود را از دست نمیدهیم. اگر چه وجود ظاهری ما رفته رفته از بین میرود، وجود باطنی ما روز به روز تازهتر میگردد. و این رنج و زحمت ناچیز و زود گذر، جلال عظیم و بی پایانی را که غیر قابل مقایسه است برای ما فراهم میکند و در ضمن، ما به چیزهای نادیدنی چشم دوختهایم نه به چیزهای دیدنی، زیرا آنچه به چشم میآید موقتی است، ولی چیزهای نادیدنی تا ابد دوام دارند » (دوم قرنتیان باب ۴ آیات ۱۶ تا ۱۸). ما در جهانی که بسیار موقتی و زودگذر است، چگونه می توانیم بیاموزیم به افراد دیگر بشارت داده و چیزهای کشف نشده و ابدی را درک کنیم؟

جمعه ۶ مهر

تفکری فراتر: از نوشته های الن جی وایت، « به هوش باشید، بزودی می آیم »، صفحات ۳۵۵-۳۵۹، از کتاب اندرزهایی برای کلیسا. مقاله های فوق را بخوانید: « رستاخیز »، صفحات ١۰٨۲-١۰٨۴، و « آسمان و زمینی جدید »، صفحات ٨۶۳ و ٨۶۴ از دائره المعارف الن جی وایت.

« رستاخیز و قیام خداوند ما گواهی مطمئن از پیروزی مقدسین خدا بر مرگ و قبر است و ضمانتی می باشد که آسمان بر روی کسانی که جامه های شخصیت خود را شسته و آنها را در خون بره خدا سفید می کنند، باز می باشد. عیسی به عنوان نماینده نژاد بشری به نزد پدر عروج نمود و خدا کسانی را که تصویر او را منعکس می کنند برای مشاهده و سهیم شدن در جلال خود خواهد آورد.

« خانه هایی برای زائرین زمین وجود دارد. جامه هایی برای پرهیزکاران با تاج های جلال و نشانه های پیروزی موجود می باشد. تمام چیزهایی که در مشیت الهی ما را بهت زده کرده است، در جهان پیش رو آشکار خواهد شد. چیزهایی که درک آنها دشوار است توضیح داده خواهند شد. راز و رمز فیض در برابر ما آشکار خواهد شد. در جایی که ذهن های محدود ما تنها با سردرگمی و خُلف وعده روبرو شد، عالی ترین و زیبا ترین هماهنگی را خواهیم دید. ما باید بدانیم که محبت ازلی، تجربه هایی که بسیار دشوار به نظر می رسند را ممکن نمود. همانطور که التفات او که برای خیریت ما همه چیز را انجام می دهد، درک کنیم، با شادی غیر قابل وصف و پرشکوه خوشحالی خواهیم نمود ». – الن جی. وایت، Ellen G. White, Counsels for the Church, p. 358

سوالاتی برای بحث

۱. اگر چه دیگر مسیحیان (اما نه همه) به آمدن دوباره عیسی اعتقاد دارند، چه چیزی درباره امید ادونتیست به آمدن دوباره مسیح منحصر به فرد می باشد؟

۲. دو ماهی در حال شنا بودند که یکی به دیگری گفت، « آب چطور است؟ » ماهی دیگر پاسخ داد: « آب چیست؟ ». نکته این است که ما می توانیم بسیار به چیزهایی که متوجه نیستیم که تا چه حد رایج هستند، عادت می کنیم. برای مثال، ما که در گناه متولد شده ایم، پر از گناه هستیم و در جهانی گناه آلود زندگی می کنیم، چگونه می توانیم تجربه جدید شگفت انگیزی که در آسمان ها و زمین خواهیم داشت را درک کنیم؟ چرا با وجود هر نوع محدودیت باید همچنان سعی کنیم تا آن را تصور نماییم؟

۳. شکی نیست که وجود ما در زمین جدید هر گونه که باشد، ما در اتحاد با یکدیگر زندگی خواهیم کرد. اکنون ما برای کمک به آماده سازی خود برای آن زمان چه کاری می توانیم انجام دهیم؟

خلاصه: کتاب مقدس با اطمینان از زمانی که این زمین مجدداً خلق خواهد شد و ویرانی های گناه برای همیشه از بین خواهد رفت، سخن می گوید. در نهایت بشریت به هدف اصلی خود بازخواهد گشت و تمام مردم در هماهنگی زندگی خواهند کرد. وحدت روحانی کنونی ما در مسیح، اگر چه کاملاً تشخیص داده نمی شود، در آن زمان به یک واقعیت زنده و ابدی تبدیل خواهد شد.

داستانهای ایمانداران

۶ مهر

یک سری کارهایی که من دوست دارم قبل از مرگ انجام دهم

توسط باب اشتوآرت

دکتربه چشمانم نگاه کرد.

او گفت: «تو سرطان پروستات داری که غیر قابل جرّاحی است. فقط ۱۸ ماه زنده خواهی بود.»

وقتی به خانه برگشتم، من و خانواده ام با همدیگر لیستی از کارهایی را که در این ۱۸ ماه آخرقبل از مرگم می خواستم انجام دهم تهیه کردیم. یکی از پسر هایم به من گفت که می خواهد با من به توردوچرخه سواری داخل کشوربرود. پسردیگرم درمورد دوی نیمه ماراتون در شهرسی یَتِل حرف زد. دخترم هم خواست که با همدیگر یک سی دی موزیک حاضر کنیم.

سپس با خود فکر کردم «من می خواهم چه کار کنم؟» جواب ساده بود. من می خواستم فعّالیتهای بیشتری را برای بشارت انجیل انجام دهم. من تصمیم گرفتم که هر ماه حدّاقل یک نفر را به کلیسا بیاورم.

اوّلین دعوت من بعد از دو روز اتّفاق افتاد، وقتی که یکی از من پرسید : «باب، سرطان تو در چه وضعی است؟»

من به او در مورد لیست فعّالیتهایی را که قبل از مرگم می خواستم انجام دهم و دعوت مردم به کلیسا، گفتم. من گفتم: «آیا میل داری به من کمک کنی و لیست مرا با آمدن به کلیسا در روز سبت دیگر، تکمیل کنی؟»

زن با دلسوزی به من نگاه کرد. اواین را به عنوان آخرین آرزو دید. او گفت: «البته که خواهم آمد.»

من سالانه ۲۲۰۰ نفر مشتری دارم، پس یک فرصت طلایی دارم موقعی که آنها از وضعیّت سلامتی ام جویا می شوند. این کار راحتی است که آنها را به کلیسا دعوت کنم.

حدّاقل دو نفر—یک زوج متاهّل—تعمید گرفته اند، و دختر بزرگترشان درطی چند هفته تعمید خواهد گرفت. امروز، همسرش مدرسه سبّت کودکان را رهبری می کند ودیگر مردم را به کلیسا می آورد.

او به من گفت: «من هدیه ات را حفظ خواهم کرد. من از بچّه ها و والدینشان خواسته ام که به کلیسا بیایند.»

هرکسی می تواند یک لیستی از کارهایی را که دوست دارد قبل از مرگ انجام دهد، داشته باشد. شاید ۲۰ سال یا بیشتر به مرگت مانده باشد، امّا تو می توانی امروز با دعوت کردن کسی به کلیسا در هر ماه، آن کارهایی را که در لیستت نوشته ای را انجام دهی. تصور کنید که اگر هر یک از اعضای بیست میلیون نفری، یک نفر را هر سال به کلیسا بیاورد، چقدر سریع کلیسای ادونتیست روز هفتم رشد خواهد کرد. در نتیجه عضویّت کلیسای ما در طی فقط ۱۲ ماه می تواند دو برابرشود.

بیست و هفت ماه ازآن روزی که دکتر به من گفت که فقط ۱۸ ماه تا زنده بودنم باقی است، می گذرد. من مردم زیادی را به کلیسا دعوت کرده ام، و تقریبا نصف آنها آمده اند.

آن لیست قبل از مرگ خیلی با مزّه شده است. خیلی عالی است وقتی که مردم می گویند، «بله، من قصد دارم از کلیسای شما بازدید کنم.» امّا از همه لذّت بخش تر، لحظه ای است که آنها واقعا می آیند. آنها تو رت به آغوش کشیده و با تو در کلیسا می نشینند. و آنها قسمتی از خانواده تو می شوند.

باب اشتوآرت، ۶۸ ساله، کار آفرین سریال در محل دانشکده واشینگتون.