2- راهنمای مطالعه کتاب مقدس - سه ماهه اول 2017 - روح القدس و روحانیت

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: مرقس باب ۱ آیه ۸ ؛ افسسیان باب ۵ آیه ۱۸؛ اعمال رسولان باب ۱۳ آیه ۵۲ ؛ لوقا ۱۱ آیات ۸ تا ۱۰؛ اعمال رسولان باب ۵ آیه ۳۲ ؛ غلاطیان باب ۵ آیات ۱۶ تا ۲۶.

آیه حفظی: «دزد نمیآید مگر آنکه بدزدد و بکشد و هلاک کند. من آمدم تا ایشان حیات یابند و آن را زیادتر حاصل کنند» (یوحنا باب ۱۰ آیه ۱۰).

ما مسیحیان باید از روحالقدس پُر بشویم. بدون او، شهادت ما بی مایه و قوت خواهد بود و زندگی مسیحیما هیچ چیز نخواهد بود جز یک بار گران. ما ممکن است آموزش، استعداد و فصاحت داشته باشیم، اما بدون روحالقدس، نمیتوانیم زندگی را به گونهای که خدا برایمان میخواهد، تجربه کنیم. تضمینی از نجات را نخواهیم داشت و از حظ وشادی که خدمت دارد به بی بهره خواهیم بود. ما تنها نام یک مسیحی را بر دوش خواهیم کشید و یک مسیحی اسمی ، در واقع اصلاً یک مسیحی نیست.

با این وجود، عیسی میخواهد که با کمال و فضیلت زندگی کنیم. او میخواهد آنگونه که بایسته و شایسته است زندگی کنیم. یک زندگی که در کمال و با مفهوم است، زیرا از منبع حیات که عیسی مسیح است سرچشمه گرفته است، او که تنها راه زندگی جاودان است. «من راه و راستی و حیات هستم. هیچ کس نزد پدر جز به وسیله من نمیآید» (یوحنا باب ۱۴ آیه ۶). این پُری و کمال تنها با پیوستن به او امکان پذیر است و این تنها از طریق کار روحالقدس در زندگیمان میتواند اتفاق بیفتد.

این هفته در باره آنچه که کتاب مقدس درباره تعمید روح و مفهوم پر شدن از او را مطالعه خواهیم کرد. همچنین به برخی از شواهدی که شهادت میدهند ما در واقع از روح پر هستیم، نگاهی خواهیم انداخت.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۴ فوریه آماده شوید.

تعمید روحالقدس

مرقس باب ۱ آیه ۸ را با (متی باب ۳ آيه ۱۱، لوقا باب ۳ آیه ۱۶ و یوحنا باب ۱ آیه ۳۳ مقایسه کنید)، اعمال رسولان باب ۱ آیه ۵ و باب ۱۱ آیه ۱۶ را بخوانید. کدام آئین مختون شدن با تعمید روح همخوانی دارد؟

در عهد جدید تنها هفت آیه وجود دارد که درباره تعمید یافتن در روحالقدس سخن میگوید. چهار آیه مربوط به یحیی تعمید دهنده میباشد و به پنطیکاست اشاره دارد. در اینجا روحالقدس بعنوان آغاز «روزهای پایانی» تاریخ رستگاری ارزانی گردیده است.

اگر چه یوحنا در مقایسه با سایر انجیلها، از زمان آینده درباره تعمید روحالقدس استفاده نمیکند. در عوض، او از زمان حال حاضر استفاده میکند که نشان دهنده این است که این چیزی است که از ارزش و اعتبار دائمی برخوردار است (یوحنا باب ۱ آیه ۳۳ را ببینید). زمان بکار برده شده مشابه توسط یوحنا درست در چند آیه پیشین در آیه ۲۹ باب ۱ یوحنا بکار برده شده است، وقتی که درباره کار مهم دیگر عیسی سخن میگوید: از بین بردن گناهان جهان. رسالت و کهانت عیسی شامل از بین بردن گناهان ما و ارزانی داشتن روحالقدس به ما میباشد. این تجربه دو گانه در آیه ۳۸ باب ۲ اعمال رسولان نیز بیان شده است. پس از اینکه چشمان حواریون بروی مسیح باز شد، آنها هر دو را دریافت نمودند: آمرزش گناهان و روحالقدس. تجربهای مشابه در مورد ایمانداران در خانه کورنلیوس در اعمال رسولان باب ۱۰ آیات ۴۳ و ۴۴ و پس از آن در باب ۱۱ آیه ۱۶ ثبت شده است. تعمید آب به عنوان تعمید توبه شناخته میشود (اعمال رسولان باب ۱۹ آیه ۴). وقتی از گناه توبه میکنیم و در نام عیسی تعمید میگیریم، روحالقدس را نیز دریافت میکنیم (اعمال رسولان باب ۲ آیات ۲۸ تا ۳۹).

در عهد جدید، دریافت روحالقدس و تعمید گرفتن بهم مرتبط هستند. آنها به تولد تازه ما اشاره میکنند. ما در تعمید با مسیح شناخته میشویم و عیسی روحالقدس را به ما میدهد تا بتوانیم در قدرت او زندگی کنیم و مژده انجیل را اعلام کنیم. تعمید روح، کار دوم فیض در مراحل بعدی از زندگی نمیباشد که برخی آنرا به عطایای معجزهآسا مرتبط میدانند.

پولس در اول قرنتیان باب ۱۲ آیه ۱۳، تجربه منحصر به فرد پنطیکاست را در ذهن ندارد، اما به جای آن از تجربه همه ایمانداران برخوردار است. او بیان میکند که توسط یک روح، همه ما به یک جسم تعمید یافتهایم و ساخته شدیم تا از یک روح بنوشیم. پولس بر اتحاد تأکید میکند. واژه «همه» بسیار حیاتی میباشد. پولس مختون شدن همه ایمانداران را با تعمید روح به جسم مسیح مرتبط میسازد.

پُر شدن با روحالقدس

افسسیان باب ۵ آیه ۱۸، اعمال رسولان باب ۱۳ آیه ۵۲ و رومیان باب ۸ آیه ۹ را بخوانید. پُر شدن با روحالقدس به چه معناست؟ چگونه ُپر شدن از روحالقدس در زندگیمان اتفاق میافتد؟

هنگامی که ما تعمید یافته و به مسیح تعلق یافتیم، باید با قوتِ روح زندگی کنیم. برای وقوع چنین چیزی، باید از روح پُر بشویم. در کتاب مقدس آیات متعددی وجود دارد که اشاره به پر شدن مردم از روح القدس دارد(لوقا باب ۱ آیات ۴۱ و ۶۷ ؛ اعمال رسولان باب ۲ آیه ۴، باب ۴ آیات ۸ و ۳۱، باب ۹ آیه ۱۷، باب ۱۳ آیه ۹). پولس رسول از واژه پُر شدن استفاده میکند تا بگوید فردی که بطور کامل تسلیم خدا شده است و آماده هدایت اثر بخش روحالقدس میباشد تا کار خدا بتواند در زندگی آن فرد تحقق یابد.

اگر تسلیم اثر الکل باشیم، آنگاه راه رفتن، صحبت کردن و افکارمان بطور منفی تحت تأثیر قرار خواهند گرفت. وقتی که از روحالقدس پر شویم، همه بخشهای زندگی تسلیم تأثیر تغییر دهنده روح قرار خواهد گرفت و نتیجتا رفتار و کردار و پندار ما منعکس کننده عیسی خواهند بود.

در حالی که روح القدس از راه شنیدن (غلاطیان باب ۳ آیه ۲) و ایمان آوردن (غلاطیان باب ۳ آیه ۱۴) در زمان تعمید (تیتوس باب ۳ آیات ۵ و ۶) عطا میگردد، باید روزانه در پی این باشیم که از روحالقدس پُر شویم. ما نمیتوانیم با تکیه بر یک تجربه قدرتمند که سال گذشته یا ماه گذشته و یا حتی دیروز داشتیم زندگی کنیم. ما هر روزه نیازمندیم تا از روح خدا پُر شویم ، زیرا که هر روز، چالشهای خود را به همراه دارد.

در نسخه یونانی اعمال رسولان باب ۱۳ آیه ۵۲ ، عبارت پُر شدن از روح در زمان ماضی استمراری بکار برده شده است بدین معنی که دلالت بر عملی دارد که بطور مداوم و بی وقفه صورت میپذیرد. پُر شدن از روح واقعه ای نیست که فقط یک بار صورت پذیرد. این چیزی است که باید هر روز بجوییم و آنرا دریافت کنیم. این پُر شدن باید تکرار شود تا هر بخش از زندگیمان با حضور او پُر بشود و در نتیجه قدرت یابیم تا آنگونه که بایسته و شایسته است زندگی کنیم.

پر شدن از روحالقدس به این معنی نیست که ما او را بیشتر مالک شویم بلکه به این مفهوم است که او مالکیت ما را بیشتر بدست آورد. تنها زمانی که ما تمام جنبههای زندگیمان را هر روز به روح وقف و تسلیم کنیم، او میتواند از ما در جلال دادن خدا استفاده کند.

«مایلم شما را به این واقعیت تحت تاثیر قرار دهم که کسانی که با ایمان، عیسی را در قلب خود ساکن نموده اند در واقع روح القدس را دریافت نموده اند. هر فردی که عیسی را به عنوان نجات دهنده شخصی خود میپذیرد، درست به همان اندازه، روحالقدس را به عنوان مشاور، تقدیس کننده، راهنما و شهادت دهنده خود دریافت میکند.» – الن جی. وایت، Ellen G. White, Manuscript Releases, vol. 14, p. 71

شرایط: بخش اول

کلام خدا به شرایط خاصی اشاره میکند که برای سکونت روحالقدس در ما لازم است. ما به بعضی از مهمترینآنها در خلال دو روز آینده اشاره خواهیم کرد.

آیات ۳۷ و ۳۸ باب ۲ اعمال رسولان را بخوانید. شرط اول برای دریافت روحالقدس چیست؟

توبه کردن شرطی برای دریافت عطیه روحالقدس میباشد. شنیدن کلام خدا ضمیر ما را بیدار کرده و میتواند ما را آگاه نماید که واقعا گناهکاریم و ما را ازموقعیتی که از دست داده ایم آگاه سازد. توبه حقیقی بیش از حس تاسف برای عواقب وخیم گناهان ماست. این تغییر کامل قلب و ذهن میباشد تا با حقیقت گناه آشنا شویم: اهریمنی کریه المنظر و طغیان بر علیه خدا. تنها راهی که میتوانیم توبه واقعی را تجربه کنیم، این است با محبت خدا تماس برقرار کنیم: «یا آنکه متوجه نیستی که خدا در تمام این مدت که تو را مجازات نکرده در واقع به تو فرصت داده تا از گناهانت دست بکشی؟ بلی مهربانی خدا برای این بوده است که توبه کنی» (رومیان باب ۲ آیه ۴).

غلاطیان باب ۳ آیه ۱۴ و یعقوب باب ۱ آیات ۶ تا ۸ را بخوانید. چرا ما نمیتوانیم بدون اطمینان به کلام خدا، روحالقدس را دریافت کنیم؟

عیسی وعده داده است که روحالقدس را به عنوان نماینده خود بفرستد. ما با ایمان عطیه ای را که وعده آن داده شده دریافت میکنیم. اما اگر به وعده خدا شک کنیم و به کلامش اطمینان نکنیم، مانند فردی مردد و دو دل هستیم و نمیتوانیم انتظار دریافت چیزی را از خدا داشته باشیم. ایمان چیزی بیشتر از تایید ذهنی است. این زندگی ما را در معرض خطر قرار میدهد، اطمینان به اینکه خدا کلام خود را نگه میدارد و ما را دلسرد نمیکند، بدون در نظر گرفتن اینکه چه اتفاقی بیفتد.

لوقا باب ۱۱ آیات ۸ تا ۱۰ و ۱۳ را بخوانید. چرا پافشاری دائمی تغییر دهنده است ؟

خداوند مایل است تا روح القدس را به ما عطا کند. خدا نیکو و خیرخواه است، بیشتر از آنچه که حتی ما بتوانیم نسبت به فرزندانمان باشیم. پافشاری مداوم ما ذهن او را تغییر نمیدهد. دعاهایمان ما را تغییر میدهند و ما را در حضور خدا میبرد. دعا خدا را نزد ما پایین نمیآورد بلکه ما را به نزد او بالا میبرد. دعاهای ما در واقع عزم ما را نمایان میسازند و ما را برای موهبت الهی آماده میسازند.

شرایط: بخش دوم

آیه ۳۲ باب ۵ اعمال رسولان را بخوانید. چرا اطاعت از کلام خدا شرط مهمی برای دریافت روحالقدس میباشد؟

سپس مانند حال، روحالقدس به تمام کسانی که از خدا اطاعت کنند، ارزانی خواهد شد. در کتاب مقدس، محبت و فرمانبرداری در کنار هم هستند و ایمان حقیقی در فرمانبرداری نشان داده میشود. اگر ما با تمام وجود به خدا اطمینان داشته باشیم، از فرمانهای او اطاعت خواهیم کرد. عیسی فرمود: «اگر کسی مرا محبت نماید، کلام مرا نگاه خواهد داشت» (یوحنا باب ۱۴ آیه ۲۳). ما با انتخاب خود فرمانبرداری میکنیم که شیوه زندگی را تغییر داده و از اراده خدا تبعیت میکند همانگونه که در شریعت او ابراز گردیده است. ما اگر میخواهیم به عیسی به عنوان خداوندمان اذعان کنیم، باید به فرمانبرداری ادامه دهیم (لوقا باب ۶ آیه ۴۶). در اول یوحنا باب ۲ آیات ۴ و ۵ به ما گفته شده است که «کسی که میگوید او را میشناسم و احکام او را نگاه ندارد، دروغگوست و در وی راستی نیست. لکن کسی که کلام او را نگاه دارد، فیالواقع محبت خدا در وی کامل شده است و از این میدانیم که در وی هستیم.» اینها کلمات قدرتمندی هستند. از گفته یوحنا در می یابیم که «هر که احکام او را رعایت میکند در خدا زندگی میکند و خدا در او. او روحالقدس را به ما بخشیده است تا ما مطمئن باشیم که او در ما زندگی میکند» (اول یوحنا باب ۳ آیه ۲۴). وقتی به فرمان خدا عمل کنیم ، آرامش ذهنی خواهیم داشت.

آیات ۱۸ تا ۲۱ یهودا را بخوانید. چرا لازم است بمنظور برخورداری از پُری روح القدس باید همه ناپاکیها را از خود دور کنیم؟

اگر ذهن دنیوی داشته باشیم روحالقدس در وجود ما شعله نمیگیرد. روحالقدس در زندگی ما نسبت به وجود گناه و دنیا پرستی به گونهای بسیار حساس واکنش نشان میدهد. از این رو، ما باید خود را در محبت خدا نگه داریم و از طریق دعا با خدا در ارتباط بمانیم تا از همه ناپاکیها دور بمانیم و روحی از قدرت، محبت و نظم نشان بدهیم (دوم تیموتائوس باب ۱ آیات ۶ و ۷). تنها از طریق پرهیزکاری و ستیز با نفس میتوانیم به اشخاصی که باید باشیم، تبدیل بشویم. مطمئناً نمیتوانیم این کار را به خودی خود انجام بدهیم؛ این نبرد انتخابی است که یا اراده خود را تسلیم روح القدس می کنیم که ما را ترغیب میکند و یا اینکه تسلیم نفس میشویم. انتخاب با ماست.

زندگی خود محور در مقابل زندگی مسیح محور

غلاطیان باب ۵ آیات ۱۶ تا ۲۶ را بخوانید و آنها را با افسسیان باب ۵ آیات ۱ تا ۹ و ۱۷ تا ۲۰ مقایسه کنید. تفاوتهای میان زندگی خود محور و یک زندگی که سرشار از روحالقدس میباشد را فهرستوار بنویسید.

زندگی انسانی که در روحالقدس زندگی نمیکند اساساً نسبت به زندگی و ارزشهای انسانی که از روحالقدس سرشار است، متفاوت میباشد.

شخص خود محور

فرد تحت کنترل روح القدس

آنچه گناه آلود و نزد خدا نا خوشایند است را میطلبد

آنچه روحانی و نزد خدا خوشایند است را میطلبد

توسط احساسات گناهآلود اداره میشود

توسط روحالقدس اداره میشود

از آزادی خود سوءاستفاده کرده و برده گناه میشود

از اسارت گناه رها شده و به آزادی در مسیح فراخوانده شده است

از اراده خدا اطاعت نمیکند

از اراده خدا اطاعت میکند

خودپسند میباشد

از خود گذشته میباشد

میوه گناه را نشان میدهد

میوه روح را نشان میدهد

نیاز به بخشیده شدن را تشخیص نمیدهد و خودستا میباشد

نیاز به بخشیده شدن را تشخیص میدهد و عیسی را برای کاری که انجام داده است، ستایش میکند

زندگی فردی که از روح خدا سرشار است، با فرمانبرداری محبتآمیز از احکام خدا و روحیه ملایم دلسوزی برای دیگران شناخته میشود (دوم قرنتیان باب ۵ آیه ۱۴ را ببینید). تازگی ذهن و افکار و قلبی جدید و دیدگاهی تازه نسبت به زندگی، ارزشها و رفتار را دگرگون خواهد ساخت. ما دیگر نمیخواهیم با قوت خود زندگی کنیم بلکه تسلیم روحالقدس باشیم (غلاطیان باب ۳ آیه ۳).

ما نمیتوانیم خود را متحول کنیم. ما هیچ قدرت واقعی نداریم که خود را بواسطه آن تغییر دهیم زیرا که گناه عمیقاً در ما ریشه دوانده است. انرژی احیاء شدن باید از جانب خدا بیاید. تغییر در درون تنها از طریق کار تغییر دهنده روحالقدس میتواند موفقیتآمیز باشد. هیچ تغییر صرفاً ظاهری از جمله اصلاح عادات بد ما را مسیحی نمیکند. تغییر میبایست از قلبی که توسط روحالقدس احیاء شده است صورت پذیرد.

این کاری مادامالعمر است، کاری که سختیها و آسانیهای خود را خواهد داشت، اما کاری است که خدا وعده انجام آنرا داده است اگر تسلیم او باشیم. «من اطمینان دارم آن خدایی که در شما کار نیکویی شروع کرد تا روز عیسی مسیح آن را به کمال خواهد رسانید» (فیلیپیان باب ۱ آیه ۶).

تفکری فراتر:

طبیعی است که یک فرد بخواهد در پی کنترل زندگی دیگری باشد. ما معمولاً برای نائل شدن به هر چیزی که بتوانیم، به تلاشهای خود متکی هستیم. در حالی که بسیاری از مردم زندگی خود را صرف تلاش برای کنترل میکنند دیگران نگرانی ناخوشایندی برای از دست دادن کنترل دارند. این مشکل غامض بشری تنها توسط خدا پاسخ داده میشود. او میخواهد که شما به او، خالق و نجات دهندهتان اختیار کامل بدهید. او بهتر از هر کس دیگری شما را میشناسد و محبت میکند. اختیار دادن به او درب را برای کار کردن او در زندگیتان می گشاید. با انتخاب اینکه اراده خود را تسلیم روح مقدس خدا کنید، آرامش خارق العاده او و موقعیتهای بیحدی را خواهید یافت تا برکتی برای دیگران باشید. اما برای یافتن این قدرت در زندگیمان باید اشتیاق داشته باشیم. خدا خود را به هیچیک از ما تحمیل نمیکند. برای اینکه روحیه ای معنوی داشته باشیم، باید آزاد و حق اختیار داشته باشیم. و برای آزادی حقیقی در مسیح، به یک حس رهایی نیاز داریم (حس رهایی از گناه قدیم و جدایی از راههای ناصواب) و یک حس ساکن بودن (که در قدرت روحالقدس ساکن باشیم). حقیقتا آزاد بودن، مستلزم تسلیم محض بودن روح القدس است. اما در اینجا هیچ تناقضی وجود ندارد. آزادی ما در رهایی از محکومیت و قدرت گناه است ما را که همواره به اسارت در میآورد و به مرگ منتهی میسازد. در عوض، با سرسپردگی به خدا و باز نمودن راه برای ساکن شدن روحالقدس در وجود ما، نه تنها ما دیگر محکوم نیستیم (رومیان باب ۸ آیه ۱ را ببینید)، بلکه نوعی زندگی خواهیم داشت که در آن «گرفتار طبیعت نفسانی خود نیستیم بلکه مطیع روح خدا میباشیم.» این تنها آزادی حقیقی است که ما موجودات گناهکار سقوط کرده میتوانیم بشناسیم.

روحالقدس و زندگی در قدوسیت

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: اول پطرس باب ۱ آیات ۱۴ تا ۱۶؛ اشعیا باب ۶ آیه ۳؛ عبرانیان باب ۱۲ آیه ۱۴؛ اول قرنتیان باب ۶ آیه ۱۱؛ اول تیموتائوس باب ۱ آیه ۸ ؛ مزامیر باب ۱۵ آیات ۱ و ۲.

آیه حفظی: «خدایی که سرچشمه آرامش است شما را کاملاً پاک گرداند و عطا فرماید که روح و جان و بدن شما سالم بماند تا در وقت آمدن خداوند ما عیسی مسیح از هر نوع عیب و نقصی به دور باشید« (اول تسالونیکیان باب ۵ آیه ۲۳).

چه بسا بی تفاوتی و عدم حساسیت به قدوسیت خدا و نیندیشیدن به اینکه خدا آشکارا نسبت به گناه و شریر بیزار است آسان مینماید.

با این حال ، قدوسیت موضوعی مهم در کتاب مقدس میباشد. در پی قدوسیت بودن، مهرجوئی و خالص بودن همچون عیسی، باید برای هر مسیحی در اولویت زندگی قرار گیرد. دیدگاه «من از تو مقدستر هستم» تا حد زیادی باعث رنجش و ناراحتی و دهشتناک است. اما در عین حال، میتوانیم به راحتی فراموش کنیم که زیستن در یک زندگی پاک و مقدس به چه معنایی است.

محبت و قدوسیت خدا به گونهای جدایی نا پذیر به هم وابسته هستند. بدون قدوسیت خدا، محبت او در مخاطره گرایش بسوی احساسات خواهد بود؛ بدون محبت او ، قدوسیت خدا جبارانه و غیر مقبول خواهد بود. محبت و قدوسیت ، هر دو از صفات ذاتی و بنیادین او هستند.

قدوسیت ما و روحالقدس بطور تنگاتنگی با هم در ارتباط هستند. گذشته از هر چیز، نام او روحالقدس است و «روح تقدس» خوانده میشود (رومیان باب ۱ آیه ۴). نام او به ما یادآوری میکند که خدا مقدس است و خداوند شوق بیکران دارد تاگناهکاران را به شکل و قدوسیت خویش مبدل سازد.

در این هفته به مفهوم مقدس بودن و داشتن زندگی مقدس بطور نزدیکتری نظر خواهیم انداخت.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۱۱ فوریه آماده شوید.

قدوسیت خدا

اول پطرس باب ۱ آیات ۱۴ تا ۱۶ را بخوانید. چرا انگیزه نهایی برای قدوسیت همان واقعیت خود خداست؟ چه چیزی به شما انگیزه میدهد تا زندگی مقدسی داشته باشید؟ خدا مقدس است، به چه معنی میباشد؟

در دیدگاه عامه بر محبت خدا تأکید گردیده در حالیکه قدوسیت او نادیده گرفته شده است. در حالی که خدا محبت است، ایده قدوسیت بیش از هر صفت دیگری در کتاب مقدس به نام خدا نسبت داده شده است (مزامیر باب ۸۹ آیه ۱۸؛ اشعیا باب ۴۰ آیه ۲۵؛ ارمیا باب ۵۱ آیه ۵؛ حزقیال باب ۳۹ آیه ۷؛ مکاشفه یوحنا باب ۴ آیه ۸). قدوسیت، توصیف کننده خلوص و کمال فضیلت از ذات اوست. قدوسیت خدا به این معنی است که او کاملاً نیکو و عاری از شرارت میباشد. قدوسیت خدا افضل بر صفات دیگر او میباشد.

اگر خدایی که قادر مطلق (دارای قدرت بینهایت)، عَلیم (دارای علم لایتناهی ، دانش کامل و عالی) و حاضر و ناظر (حضور در هر جا و هر مکان ) است، در کمال قدوسیت نمی بود، او قدرتی میبود که باید به درستی از او وحشت میداشتیم. در عوض، او خدایی مهربان است که باید او را دوست داشته باشیم.

قدرت او قدرتی مقدس است. رحمت او رحمتی مقدس است. حکمت او حکمتی مقدس است و محبتش، محبتی مقدس میباشد. در این مفهوم، قدوسیت الهی ترین واژه در میان همه کلمات مقرّب به خداست زیرا مربوط به ذات خدا میشود. شاید انکار قدوسیت خدا حتی بدتر از انکار وجود او باشد. انکار وجود خدا او را بی وجود میکند اما انکار قدوسیتش، او را خدایی بی محبت و حتی فرومایه میکند.

قدوسیت خدا یعنی او از گناه جدا شده است و کاملاً وقف آن نیکوئی است که مُعرف آن میباشد. به عبارت دیگر، قدوسیت شرط لازم است و نیز ویژگی عرفانی را تداعی میکند. قدوسیت در بر دارنده جدایی از گناه است و وقف کامل بودن به جلال خدا را میطلبد.

در اشعیا باب ۶ آیه ۳ و مکاشفه یوحنا باب ۴ آیه ۸ ، خدا را به عنوان «قدوس ، قدوس ، قدوس» توصیف کرده است. هنگامی که نویسندگان کتاب مقدس میخواستند بر چیزی مهم تأکید کنند، آن واژه را تکرار میکردند تا توجه ما را به آنچه گفته شده است، جلب کنند. عیسی با تکرار کلماتی چون «حقیقتاً، حقیقتاً» (یوحنا باب ۵ آیه ۲۴، باب ۶ آیه ۴۷و همراه با آیات دیگر)، یا اورشلیم، اورشلیم (متی باب ۲۳ آیه ۳۷)، یا صدا زدن اسمی مانند مارتا، مارتا (لوقا باب ۱۰ آیه ۴۱)، توجه ما را به مطلبی مهم جلب میکند. از میان تمام صفات خدا، تنها قدوسیت او سه بار پشت سر هم بیان شده است. این موضوع حاکی از مطلبی با بالاترین درجه اهمیت است. در واقع ذات خدا مقدس است. او پاک و نیک است.

ماهیت تقدس

«هرچه به عیسی نزدیکتر میشوید، به دیده خود بیشتر خطاکار به نظر میرسید؛ چرا که بصیرتی شفافتر داشته و عیوب شما در مقایسه با ذات بی نقص او جامع و قابل تشخیص خواهد بود. این مطلب شاهدی است که خدعه های شیطان قدرتشان را از دست داده که بموجب آن اثر احیاء کننده روح خدا شما را بیدار میکند.» – الن جی. وایت، Ellen G. White, Steps to Christ, pp. 64, 65

افسسیان باب ۱ آیه ۴ و باب ۵ آیات ۲۵ تا ۲۷ و عبرانیان باب ۱۲ آیه ۱۴ را بخوانید. هدف خدا برای قومش و کلیسایش چیست؟

قدوسیت هم موهبت و هم فرمان خدا میباشد. از این رو، ما باید برای آن دعا نموده و هر روزه در پی آشکار کردن آن باشیم. تقدس ثمره روح است که در زندگی ما جلوه میکند همچنانکه هر روزه با روح و مسیح گام برمیداریم (غلاطیان باب ۵ آیات ۱۶، ۲۲ و ۲۵). تقدس یک واژه است، مسیحوار بودن. یعنی به عیسی تعلق داشته و از روی عشق و علاقه و متعهدانه از او فرمانبرداری کرده و بیش از پیش همچون او شویم. معنای اصلی که به مفهوم قدوسیت مربوط میباشد، بر جدا شدن و کنار گذاشته شدن برای خدمت خاص خدا دلالت دارد. همچنین از سوی دیگر، قدوسیت حاکی از کیفیات و ویژگیهای روحانی و عرفانی است، از جمله عادل و پاک بودن در حضور خدا را متبادر میسازد. هر دو جنبه باید در کنار هم نگه داشته شوند.

ایمانداران در عهد جدید به دلیل رابطه منحصر بفردشان با عیسی که آنها را برای هدفی خاص کنار میگذارد، مقدس خوانده میشوند. مقدس بودن، آنها را از نظر اخلاقی عالی و بیگناه نمیکند، اما ایشان را تغییر میدهد تا بتوانند زندگی پاک و مقدس را آغاز کنند (با اول قرنتیان باب ۱ آیه ۲ جایی که پولس اهالی قرنتس را مقدس میخواند، اگرچه بیگناه و عالی نیستند، مقایسه کنید). به ایمانداران پند داده شده است که قدوسیت را دنبال کنند که بدون آن هیچکس خداوند را نخواهد دید (عبرانیان باب ۱۲ آیه ۱۴). پذیرش ایمانداران توسط خدا از ابتدا عالی است، با این وجود رشد ما در تقدیس روندی مادامالعمر میباشد و همواره نیازمند این است که ادامه یابد تا ما هر چه بیشتر به تصویر بی عیب او که ما را نجات داده است، تبدیل بشویم.

مأمور تقدیس

اول قرنتیان باب ۶ آیه ۱۱، تیطوس باب ۳ آیه ۵ و عبرانیان باب ۱۳ آیه ۱۲ درباره تقدیس به ما چه میگویند؟

تقدیس ما با ایمان (عبرانیان باب ۱۱ آیه ۶) از طریق قدرت روحالقدس محقق شده است (دوم تسالونیکیان باب ۲ آیه ۱۳، اول پطرس باب ۱ آیه ۲). پولس رسول مینویسد: «ولی اکنون از گناهان خود پاک شدهاید و جزو مقدّسین خدا گشته و به نام عیسی مسیح خداوند و روح خدای ما کاملا نیک محسوب شدهاید» (اول قرنتیان باب ۶ آیه ۱۱). عیسی در ما رشد مادامالعمر در قدوسیت را بوجود میآورد و میوه روح را در ما آشکار میسازد. شباهت ما به او «از خداوند که روح است» نشات گرفته میشود (دوم قرنتیان باب ۳ آیه ۱۸).

غلاطیان باب ۵ آیات ۱۶ و ۱۷ را بخوانید. پولس در این آیات چه چیزی به ما میگوید؟

هر ایمانداری در وجود خود در حال جنگ و ستیز است. تنشی که همه ما با آن روبرو هستیم و برآمده از این واقعیت میباشد که گناه در وجود ما ساکن است (رومیان باب ۷ آیه ۲۰). پولس رسول از این نبرد مطلع بود و زمانی که به پایان زندگی خویش نزدیک میشد نوشت: «بلی ای براداران من هنوز آنکه باید باشم نیستم اما تمام نیروی خود را صرف یک کار میکنم و آن اینکه گذشته را فراموش کنم و با انتظار و امید به آنچه در پیش است چشم بدوزم و بکوشم تا به خط پایان مسابقه برسم و جایزه را به چنگ آورم که برای آن خدا ما را بسوی آسمان فرا میخواند و همه اینها در اثر فداکاری است که مسیح برای ما انجام داده است» (فیلیپیان باب ۳ آیات ۱۳و ۱۴).

عبرانیان باب ۱۲ آیات ۱ و ۲ را بخوانید. نبرد ایمان چیست که ما باید بر ضد گناه به پیروزی دست یابیم؟

نبردی که ما به آن فراخوانده شدهایم، این است که «به عیسی چشم بدوزیم که چنین ایمانی را در قلب ما ایجاد کرده و آنرا کامل خواهد ساخت » (عبرانیان باب ۱۲ آیه ۲). اغلب اوقات در مذهبمان خود محور هستیم. به جای تمرکز بر خدا که میتواند به ما پیروزی بر گناه عطا کند ، چه بسا بیشتر بر پیروزیها و شکستهای خود تمرکز میکنیم. وقتی روحالقدس به ما کمک میکند تا به عیسی چشم بدوزیم، آنگاه دیگر هیچ تمایلی به گناه نخواهیم داشت و هر چیزی که به سادگی ما را آشفته میکند، به کنار گذاشته میشود (عبرانیان باب ۱۲ آیه ۱). اما زمانی که ما بر گناهان و کاستیهایمان تمرکز میکنیم، به خودمان و نه به عیسی نگاه میکنیم. این ما را به شکستی آسان منتهی میکند، زیرا با مشاهده شکستهایمان، میتوانیم به راحتی دلسرد بشویم. اگر چه با مشاهده عیسی، ما تشویق شده و میتوانیم با پیروزی زندگی کنیم.

ضابطه قدوسیت، حکم خدا میباشد

ما میدانیم که خدا ما را فرا میخواند که احکامش را نگه داریم. اگرچه این پرسش مطرح میشود که، چرا باید احکامش را نگه داریم در حالی که از این راه نجات نمییابیم؟ پاسخ در ایده قدوسیت یافت میشود.

رومیان باب ۷ آیه ۱۲ و اول تیموتائوس باب ۱ آیه ۸ را بخوانید. پولس چه صفاتی را برای توصیف احکام بکار برده است؟ احکام چگونه شخصیت خدا را انعکاس میدهند؟

احکام خدا مقدس، عادلانه و نیک هستند. این سه صفت بدرستی کفایت میکنندکه توصیف کننده خدا باشند. از این رو، احکام بیانگر ذات و خصلت خدا هستند.

پُر از روح زندگی کردن به این معنی است که ما بر طبق احکام خدا زندگی کنیم. احکام، اصول و قاعده ای غیر قابل تغییر در قدوسیت او میباشند. معیاری که این احکام تعیین میکنند، درست مانند خدا غیر قابل تغییر هستند. عیسی تصریح نمود که احکام منسوخ نشدهاند بلکه تمام بخشهای آن باید تحقق یابند (متی باب ۵ آیات ۱۷ تا ۱۹). رعایت کردن احکام، قانونگرایی نیست؛ بلکه نشانی از وفاداری میباشد. احکام ما را نجات نمیدهند. هرگز نمیتوانند. احکام هرگز شیوه ای برای نجات ما نیستند. در عوض، مسیر نجاتیافتگان هستند. احکام به اصطلاح کفشهایی هستند که با محبت در آنها قدم بر داشته و خود را نشان میدهد. به این دلیل است که عیسی با شیواترین لحن ممکن گفت: «گناه افزون شود، محبّت بسیاری سرد خواهد شد» (متی باب ۲۴ آیه ۱۲). محبت زمانی که احکام نادیده گرفته میشوند، تقلیل می یابد.

رومیان باب ۱۳ آیه ۱۰ و متی باب ۲۲ آیات ۳۷ تا ۴۰ را بخوانید. چرا محبت تحقق احکام میباشد؟

درحالی که قاعده و معیار تقدس، احکام خدا هستند، مرکز قدوسیت او محبت است. محبت پاسخ به عمل رستگار کننده خدا میباشد و با وفاداری آشکار میشود. بدون وفاداری و علاقه به رعایت احکام نمیتوانید شاگرد و پیرو خوبی برای عیسی باشید. در حالی که حفظ لغات احکام بدون محبت امکانپذیر است، اما نشان دادن محبت حقیقی بدون حفظ و رعایت احکام در عمل امکانپذیر نیست. محبت حقیقی وفاداری را میطلبد. محبت، احکام را منسوخ و باطل نمیکند بلکه آنها را کامل میکند.

در پی قدوسیت بودن

مزامیر باب ۱۵ آیات ۱ و ۲، افسسیان باب ۴ آیات ۲۲ تا ۲۴ و دوم تیموتائوس باب ۲ آیه ۲۱ را بخوانید. این آیات درباره تقدس به ما چه میگویند؟

تقدس پیششرط بهره مند شدن از دوستی با خداست. پیششرط مفید فائده بودن برای خداست. ما حقیقت این عبارت را میدانیم: «یک عمل بکارید، یک عادت درو کنید؛ یک عادت بکارید، یک شخصیت درو کنید.» و ما ممکن است این را اضافه کنیم، «شخصیت سرنوشت است.»

تنها چیزهایی که ما با خود به آسمان میبریم، خصلت هایمان خواهند بود. (این نام نیک است که میماند).

اگرچه بوجود آوردن عادات و صفات جدید، (خودتقدیسی) با تلاش شخصی نیست. شکلگیری عادت شیوه ای معمولی است که روحالقدس ما را با قدوسیت به تحقق آن هدایت میکند. عادتها در گام برداشتنهای مسیحی ما مهم هستند، بویژه آن عاداتی که در ارتباط با فضیلتهای کتاب مقدسی رشد میکنند از قبیل: صبر، محبت، وفاداری، مهربانی، نیکی، ملایمت و خویشتنداری.

هنگامی که روحالقدس قلبهای ما را پُر کند، بدون شک ما برای خدا فعال خواهیم بود. اما اغلب اوقات، فراموش میکنیم که این خداست که ما را تقدیس میکند و کار خوبی که در ما آغاز کرده بود را به پایان خواهد رسانید (فیلیپیان باب ۱ آیه ۶). گاهی چنان گرفتار انجام کارهای گوناگون برای خدا هستیم که فراموش میکنیم زمانی را برای او اختصاص داده و در دعا با او محظوظ شویم. وقتی برای دعا وقت نداشته باشیم، در واقع فرصتی برای مسیحی بودن نداریم.

شاید دانش و توفیق، چنان ما را به خود متکی و خود رای کرده باشد که فکر میکنیم مهارتها و برنامههای خوب حق بی چون و چرای ما بوده و ما با خود اتکائی به چنین مرحله ای رسیده ایم. از این رو فراموش میکنیم که بدون مسیح و روحالقدس، به هیچ توفیقی نائل نخواهیم شد.

فعالیت شدید، قدوسیت نیست. مردمی وجود خواهند داشت که فکر میکنند کارهای بزرگی برای خداوند انجام دادهاند در حالی که در واقع اصلاً از او پیروی نمیکرده اند. «بسا در آن روز مرا خواهند گفت: «خداوندا، خداوندا، آیا به نام تو نبوّت ننمودیم و به اسم تو دیوها را اخراج نکردیم و به نام تو معجزات بسیار ظاهر نساختیم؟» (متی باب ۷ آیات ۲۲ و ۲۳ را ببینید). تفاوت بزرگی میان فراخوانده شدن توسط خدا و کشیده شدن برای انجام کاری برای او وجود دارد. اگر در ابتدا زمان کافی را برای شنیدن فراخوان خدا صرف نکرده باشیم، آنگاه در همه کارهایی که انجام میدهیم در خطر خود رایی و خود سر بودن خواهیم بود. اما هیچ قدرت، نیرو، آرامش و برکتِ بادوامی در رابطه با کار ما وجود نخواهد داشت، اگر از فراخوانی الهی منشاء نگرفته باشد. برای تقدیس شدن ، هر شخص در حد اعلی نیاز دارد که زمان خاصی را با خدا گذرانده و صدای او را بشنود و از کلام او با هدایت روح القدس قوتی تازه بیابد. این زمان وقف شده به کارمان ارزش و اعتباری خاص و قدرتی متقاعد کننده خواهد بخشید.

تفکری فراتر:

فصل "به آسمان چشم بدوزید" از کتاب دروس تمثیلی مسیح اثر الن جی وایت صفحات ۹۵-١۰۲ را مطالعه کنید

چگونه میتوانیم دست یازیدن به قدوسیت خدا را آغاز کنیم هنگامی که طبیعت ما سقوط کرده و به فساد گرائیده است در حالیکه طبیعت خدا بطور محض مقدس میباشد؟ قدوسیت خدا او را جدا از جهان گناه و مرگ تعریف میکندکه بشر در وضعیت فعلی از تجربه آن عاجز است. با این وجود، در اینجا شگفتانگیز ترین چیز را داریم: خدا به ما این فرصت را میدهد که در تقدس او شریک بشویم. این همان چیزی است که به آن رابطه عهد گفته میشود.«تمامی جماعت بنی اسرائیل را خطاب کرده، به ایشان بگو: مقدس باشید، زیرا که من یهوه خدای شما قدوس هستم» (لاویان باب ۱۹ آیه ۲). یا همانطور که کتاب عبرانیان می گوید: «خداوند میگوید اینک ایامی میآید که با خاندان اسرائیل و خاندان یهودا عهدی تازه استوار خواهم نمود... و خداوند میگوید این است آن عهدی که بعد از آن ایام با خاندان اسرائیل استوار خواهم ساخت که احکام خود را در خاطر ایشان خواهم نهاد و بر دل ایشان مرقوم خواهم داشت و ایشان را خدا خواهم بود و ایشان مرا قوم خواهند بود» (عبرانیان باب ۸ آیات ۸ و ۱۰). در این آیات میتوانیم رابطه میان تقدس، عهد و احکام را ببینیم. ما بدون اطاعت از احکام خدا نمیتوانیم مقدس باشیم و ما از احکام او اطاعت می کنیم همانگونه که از خود او اطاعت میکنیم. روح القدس احکام او را در قلوب و افکار ما می نویسد. این امتیاز مقدسی برای ماست: «برای اینکه بتوانیم در قدوسیت او شریک شویم» (عبرانیان باب ۱۲ آیه ۱۰)، که با اطاعت از روی مهر و علاقه به احکام او ابراز میکنیم.

روحالقدس و ثمره روح

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: یوحنا باب ۱۵ آیات ۱ تا ۱۱؛ غلاطیان باب ۵ آیه ۲۲؛ اول قرنتیان باب ۱۳؛ رومیان باب ۱۴ آیه ۱۷؛ افسسیان باب ۵ آیه ۹ ؛ متی باب ۵ آیه ۵.

آیه حفظی: «اما ثمراتی که روحالقدس به بار میآورد: محبت، خوشی، آرامش، بردباری، مهربانی، خیرخواهی، وفاداری، فروتنی و خویشتنداری است که هیچ قانونی که بر خلاف چنین کارها باشد وجود ندارد« (غلاطیان باب ۵ آیات ۲۲ و ۲۳).

ثمره روح عصاره حقیقت زندگی مسیحی می باشد. در حالی که پولس رسول نُه جنبه گوناگون این ثمره را بیان میکند، با وجود این یک محصول است و باید در مجموع و بطور کلی ادراک شود. ثمره روح به ما نمی گوید که یک فرد از طریق عطایا و استعدادهای روحانی، ممکن است قادر به انجام چه کاری برای خدا باشد. در عوض، نشان می دهد که یک فرد چگونه برای خدا زندگی می کند. می گوید که آن انسان حقیقتا کیست. تمام فضیلتهایی که در آیات ۲۲ و ۲۳ باب ۵ غلاطیان بیان شده اند در عیسی مسیح وجود دارند. از این رو ثمره روح، زندگی عیسی مسیح در وجود ما می باشد که از طریق قدرت روح القدس امکان پذیر شده است.

ثمره روح چیزی نیست که تنها با تلاش بشری بدست آید. بوجود آوردن و بنمایش گذاردن برخی از این فضایل مشابه از طریق ممارست و پشتکار و نیروی اراده امکان پذیر است. اما این همان چیزی نیست که روح القدس در ما انجام می دهد. چیزی که ما خود تولید می کنیم در مقایسه با واقعیت مانند میوه های مصنوعی است. میوه های شمعی مصنوعی است. آنها از دور به همان زیبایی هستند، اما طعم آنها را نمیتوان با میوه واقعی مقایسه کرد چرا که اصلا قابل خوردن نیستند. میوه واقعی حاصل کارخانه صنعتی نیست. میوه روح حاصل یک ارتباط است. وقتی روح القدس ما را از طریق کلام او به عیسی مرتبط میسازد آنگاه تجلی ویژگیها و خصایل او در زندگی ما آغاز میشود.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۸ ١ فوریه آماده شوید.

شرایط ثمردهی

یوحنا باب ۱۵ آیات ۱ تا ۱۱ را بخوانید. چرا ثمره تنها از رابطه ای پویا با تاک حقیقی یعنی عیسی بوجود آید؟ چرا پایداری در شبیه عیسی شدن بسیار مهم است؟ چگونه میتوانیم در او پایدار باشیم؟

نخستین راز برای یافتن ثمره اصیل مسیحی، پایداری در مسیح است. جدا از مسیح نمی توانیم ثمره روحانی واقعی تولید کنیم. ثمره روح از خارج تحمیل نمی شود بلکه نتیجه زندگی باطنی مسیح با ماست. در آیات ۱ تا ۱۱ باب ۱۵ یوحنا، عیسی به ما میگوید که ثمر دهی نتیجه جریان حیات بخش مسیح یعنی آن تاک حقیقی است که آن زندگی در شاخه های ایمانداران جاری است. رشد میوه کار خداست که از طریق عیسی مسیح انجام میشود.

مسئولیت ایماندار ماندن و پایداری در مسیح شدن می باشد. هنگامی که مسیح در افکارمان ساکن می شود، آنگاه او در اعمال ما نمایان خواهد شد. عیسی در وجود ما زندگی میکند. آنگونه که مسیح زندگی کرد در ما بازتولید خواهد شد به مفهومی که ما شخصیت او را منعکس خواهیم کرد.

ثمره روح ، شخصیت عیسی است که توسط روح القدس در پیروان مسیح بوجود می آید. هنگامی که مسیح در ما ساکن می شود «اگر تحت فرمان روحالقدس به سر بریم به هیچ وجه خواهشهای نفس را ارضا نخواهیم کرد» (غلاطیان باب ۵ آیه ۱۶).

به گفته عیسی: «همین طور درخت خوب میوه نیکو به بار میآورد و درخت فاسد میوه بد. درخت نیکو نمیتواند میوه بد به بار آورد و نه درخت فاسد میوه نیکو» (متی باب ۷ آیات ۱۷ و ۱۸). ثمره خوب محصول طبیعی رابطه پایدار ما با عیسی از طریق روح القدس می باشد. هنگامی که ما با فعالیت های باطنی روح در قلبمان همکاری میکنیم، ثمره روح در زندگیمان مشهود می شود. شخصیت ما تغییر خواهد کرد تا شخصیت عیسی مسیح را در هر گفتار و کردار و پنداری، منعکس کند. روح القدس به ما قدرتی خواهد بخشید که پیروزمندانه زندگی کنیم و فضایلی را پرورش دهیم که خصوصیات فرزندان خدا می باشند.

ثمره محبت

غلاطیان باب ۵ آیه ۲۲ و اول قرنتیان باب ۱۳ را بخوانید. چرا محبت نخستین و مهمترین جنبه ثمره روح می باشد؟ چگونه محبت سایر جنبه های این ثمره را تحت تاثیر قرار می دهد؟

محبت به طور شایسته ای خصوصیات مختلف ثمره روح را هدایت و به کمال می رساند و بر کل ثمره تاثیر میگذارد. به نوعی همه خصوصیاتی که فهرست شد، می توانند به عنوان جنبه های محبت در نظر گرفته شوند. از آنجایی که خدا محبت است (اول یوحنا باب ۴ آیه ۸)، بزرگترین فضیلت مسیحی محبت می باشد (اول قرنتیان باب ۱۳ آیه ۱۳). محبت خدا شالوده و منبع سایر خوبی ها می باشد. محبت خدا از طریق روح القدس در درون قلب های ما وارد می شود (رومیان باب ۵ آیه ۵). محبت شاهدی بر این مدعاست که ما فرزندان خدا هستیم.

این محبت چیزی بسیار فراتر از عاطفه بشری می باشد. محبت نتیجه پایداری و دوام در مسیح است. چنین محبتی سخاوتمندانه است که ما سزاوارش نیستیم. محبت به تنهایی قدرت تحول کننده دارد. محبت الهی با طبیعت لطیف و در عین حال قوی، گناهکار را به توبه هدایت می کند و تمایل برای چیزی بهتر را بر می انگیزد. محبت قادر است وحدت و مودّت ایجاد کند - حتی برای کسانی که قبلا دشمن بوده اند (لوقا باب ۶ آیات ۲۷ و ۲۸؛ رومیان باب ۵ آیه ۸). بنابراین، با محبتی که ما نسبت به یکدیگر داریم، جهان خواهد دانست که مسیحیان در واقع پیروان عیسی مسیح هستند (یوحنا باب ۱۳ آیه ۳۵). این ثمره محبت همچنین مسیحیان را به درک متقابل و حساسیت نسبت به یکدیگر هدایت میکند.

جالب توجه است که بهترین شرح از محبت دقیقا در باب ۱۳ اول قرنتیان میان باب های ۱۲ و ۱۴ می آید. این دو باب مربوط به عطایای روح هستند. اگر چه باب ۱۳ با ثمره روح یعنی محبت سر و کار دارد. حتی عطایای عالی بدون محبت هیچ هستند. عطایای روح بدون ثمره روح، قدرتی ندارند و برکتی را که خدا در مد نظر دارد بوجود نمی آورند. در صورتی که محبت مانند چسبی است که تمام فضیلتهای دیگر ثمره روح را به یکدیگر متصل و متحد می نماید و به هر کاری که ما انجام می دهیم صحت می بخشد.

شادمانی،آرامش و صبر

آیه ۱۷ باب ۱۴ رومیان چنین می گوید: «زیرا پادشاهی خدا خوردن و نوشیدن نیست بلکه شامل نیکی و آرامش و خوشی در روحالقدس است.» به این معنی که لذت واکنش محبت به وفور برکات خدا و رحمت و بخشش میباشد.

اکنون شادمانی بشر اغلب بر چیزهای زمینی تمرکز یافته است و تحت تأثیر شرایطی قرار گرفته اندکه ما را احاطه کرده اند. اگر چه آن شادی که در ثمره روح ریشه دارد، بر خدا و آنچه که برای ما انجام داده است، تمرکز دارد ولی تحت تاثیر شرایط پیرامونی قرار نمیگیرد. ما قوم خدا باید شادمان باشیم. این بدین معنا نیست که باید همواره لبخند بزنیم حتی با اینکه لبخندی دوستانه چیزهای زیادی بیان می کند. اعتماد ما به خدا، دلایل بیشماری عرضه میدارد تا برای آنچه که برای ما و در وجود ما انجام داده با حظ توصیف ناپذیری شادمان باشیم. شادی روحانی نتیجه ایمان عملی می باشد.

یوحنا باب ۱۴ آیه ۲۷ و رومیان باب ۱۴ آیه ۱۷ را بخوانید. آرامش چگونه به کار روح القدس مرتبط است؟

آرامش پایدارتر از شادی است. آرامش نتیجه عادل شدن بوسیله ایمان در خداوند ما عیسی مسیح است (رومیان باب ۵ آیه ۱). هنگامی که در آرامش با خدا هستیم، روح القدس ما را به آرامش و صبر در برابر دیگران هدایت می کند. به این دلیل که خدای آرامش از طریق روح القدس با ما خواهد بود (فیلیپیان باب ۴ آیه ۹)، ما نسبت به دیگران ستیزه جو و کینه توز نخواهیم بود. در عوض به دنبال داشتن یک زندگی تا حد امکان آرام نسبت به دیگران خواهیم بود (رومیان باب ۱۲ آیه ۱۸).

دوم پطرس باب ۳ آیه ۹ را بخوانید. صبر چگونه شخصیت خدا را انعکاس می دهد؟

صبر یک صفت رایج بشری نیست. به این معنی است که حتی زمانی که شرایط به خوبی پیش نمی رود، با دیگران و اوضاع کنار بیاییم. با این وجود حتی در مشکلات تنها نیستیم. خدا ما را از طریق روح مقدس خویش حفظ می نماید و در ما صبر ایجاد می کند که این صفت مخصوص ایمانداران پایان زمان می باشد (مکاشفه یوحنا باب ۱۴ آیه ۱۲). تنها کسانی که هدفی ارزشمند دارند می توانند صبور باشند.

مهربانی، خیرخواهی و وفاداری

اول قرنتیان باب ۱۳ آیه ۴ را بخوانید. چرا مهربانی واقعی چنین جذابیت مثبتی برای دیگران دارد؟ مهربانی خدا در قبال بشریت را در کجا میبینید؟

«مهربانی» واژه ای است که غالباً برای توصیف برخورد خدا با قوم وی بکار برده شده است. مهربانی برخورد ما را نیز با دیگران در شکست هایشان توصیف می کند. خدا می توانست در برخورد با خطاهای ما بسیار خشن عمل کند. با این حال او مانند پدری با محبت که با فرزندی در حال یادگیری برخورد می کند، با ما رفتار می کند (هوشع باب ۱۱ آیات ۱ تا ۴). شاید هیچ چیز بیشتر از نامهربانی، شهادت و خدمت مسیحی ما را بی اعتبار نسازد. مهربان بودن هزینه ای ندارد اما می تواند دری به قلب طرف مقابل بگشاید. مهم نیست که تا چه حد در سرزنش کردن سختگیر باشیم، لازم نیست که در برخوردمان با دیگران با وجود خطاها و مسائل شان، نامهربان باشیم. سرزنش از روی محبت شاید بزرگترین نشانه اصالت شخصیت باشد.

آیه ۹ باب ۵ افسسیان را بخوانید. در این آیه چه چیزی خیرخواهی را همراهی می کند؟

خیرخواهی یعنی محبت در عمل خیرخواهانه که به عنوان ثمره روح رشد می کند و همچنین شامل کارها و اعمال نیک می باشد. خیرخواهی به دیگران کاری محبت آمیز است. روح القدس در ارتباط با کسانی که با آنان در ارتباط هستیم باعث جریان مثبت در خیر خواهی میشود.

آیه ۲۲ باب ۵ غلاطیان را بخوانید. چرا مهم است که در گام برداشتنهای مسیحی با خدا قابل اطمینان و وفادار باشیم؟

چیزی که در اینجا مد نظر است، باید وفاداری شخصیت و رفتاری باشد که توسط روح القدس بروز می کند. وفاداری به معنی قابل اطمینان یا معتبر بودن است. کسانی که وفادارند آنچه را که وعده می دهند انجام می دهند. وفاداری همچنین یکی از خصوصیات عیسی مسیح می باشد که «شاهد امین» نامیده می شود (مکاشفه یوحنا باب ۱ آیه ۵) و خصوصیت خدای پدر که وعده های خود را انجام می دهد و در کاری که می کند وفادار است (اول قرنتیان باب ۱ آیه ۹، باب ۱۰ آیه ۱۳؛ اول تسالونیکیان باب ۵ آیه ۲۴؛ دوم تسالونیکیان باب ۳ آیه ۳). ما در وفاداریمان، تصویر خدا را در زندگی خود انعکاس می دهیم. «برای خدا بزرگی کاری که انجام میدهیم مهم نیست بلکه نیتها و انگیزه هایی است که بر پایه آنها عمل می کنیم. او به خیرخواهی و وفاداری بیشتر از بزرگی کار انجام شده پاداش می دهد.» – الن جی. وایت،

.Ellen G. White, Testimonies for the Church, vol. 2, pp. 510, 511

ملایمت و خویشتنداری

غلاطیان باب ۵ آیه ۲۳ و متی باب ۵ آیه ۵ را بخوانید. چرا فروتنی یا ملایمت برای رهبری مسیحانه مهم است؟

ملایمت یا فروتنی به معنی ضعف نمی باشد و به معنی بزدلی یا فقدان رهبری نیست. در مقابل موسی فروتنترین مرد روی زمین نامیده می شد (اعداد باب ۱۲ آیه ۳)؛ با این حال او رهبر قدرتمند قوم خدا بود. مردم فروتن دارای خصوصیات خشن ، ستیزه جو یا خودخواهانه و تهاجمی نیستند. در عوض آنها با روحیه ای ملایم خدمت می کنند. حِلم و فروتنی تجلی ظاهری و ایمان و اطمینانی باطنی است، مطمئناً نه از خود بلکه از قدرت خداست که در درون ما کار می کند. اغلب اوقات، کسانی که پر هیاهو، خشن و جسور هستند در واقع عدم امنیت و ترس خود را می پوشانند.

غلاطیان باب ۵ آیه ۲۳ و امثال سلیمان باب ۱۶ آیه ۳۲ را بخوانید. زمانی که ما خویشتنداری را بکار نبندیم، چه بدبختی ببار می آید؟ اگر اعتدال داشته و خویشتندار باشیم چه برکاتی نصیب ما خواهد شد؟

آخرین جنبه ثمره روح، اعتدال و خویشتنداری می باشد. این جایی است که همه ما باید مراقب باشیم، زیرا چه کسی تاکنون در زمینه خویشتنداری دست و پنجه نرم نکرده است؟ هر فردی پیش از آنکه بتواند شهر، جامعه یا کلیسایی را اداره کند، باید توانایی کنترل نفس خود را داشته باشد. میانه روی حقیقی نه تنها کنترل داشتن بر غذا و نوشیدنی است بلکه کنترل بر همه جنبه های زندگی می باشد.

همه جنبه هایی که در بالا اشاره شد بخشی از یک ثمره روح هستند. وقتی که کتاب مقدس کار خدا در زندگی ما را توصیف می کند، جنبه های اخلاقی تقدس، بر عطایای جذاب اولویت دارند. مسیح گونه بودن در همه ابعاد آن چیزی است که واقعا در زندگی ایماندار اهمیت دارد. به این دلیل که ثمره روح نشانه شاخص متداول در میان همه ایمانداران در هر کجا است و یک اتحاد آشکار را در کلیسای او بوجود می آورد.

تفکری فراتر:

«آیات ۲۲ و ۲۳ باب ۵ غلاطیان در زبان امروزی ممکن است اینگونه خوانده بشوند:

ثمره روح حالتی دلپذیر و مشفقانه است – از خود روحی درخشان با خلق و خویی بشاش نشان میدهد – رفتاری ملایم و فکری حلیم دارد – در شرایطی چالش بر انگیز و با مردمی مشکل ساز از خود صبر بردبارانه بروز میدهد – دارای بصیرت با حسی برای ابراز همدردی و مبادی آداب است – با سعه صدر قضاوت میکند و سخاوتمندانه خیرات میدهد و نیکوکاری میکند – تحت هر شرایطی وفادار و قابل اطمینان است – خویشتن خویش را برای خوشی دیگران با تواضع بفراموشی میسپارد – در همه امور کاردان و خویشتندار بوده که در نهایت کمال، پری را از خود به منصه ظهور میرساند.

این خصایل به نوعی ثمره روح می باشد. همه چیز در واژه ثمره خلاصه می شود. این ثمره با تلاش کردن میسر نمیشود بلکه با تسلیم شدن امکان می یابد؛ با نگرانی نیست بلکه با اطمینان کردن است؛ نتیجه اعمال نیست بلکه نتیجه ایمان است. – اس. چادویک،

1. Chadwick, in Arthur Walkington Pink, The Holy Spirit (Bellingham, Wash.: Logos Bible Software, n.d.), chapter 30

«اگر عشق به حقیقت در قلبتان وجود داشته باشد، حقیقت از کلامتان جاری خواهد شد. از امید متبارکی که در عیسی دارید سخن خواهید گفت. اگر در قلبتان محبت داشته باشید، به دنبال بنا کردن و بهبود شرایط برادرتان در مقدس ترین ایمان خواهید بود. اگر واژه ای علیه شخصیت دوست یا برادرتان بیان شد، این شرارت را تشویق نکنید. این کار دشمن میباشد. با محبت به گوینده یاد آوری کنید که کلام خدا چنین مکالماتی را منع می کند.» – الن جی. وایت،

.Ellen G. White, Ye Shall Receive Power, p. 76

روحالقدس و عطایای روح

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: اول قرنتیان باب ۱۲ آیات ۴ تا ۷ ؛ افسسیان باب ۴ آیه ۷ ؛ اول قرنتیان باب ۱۲ آیات ۱۴ تا ۳۱ ؛ رومیان باب ۱۲ آیات ۳ تا ۸ ؛ اول یوحنا باب ۴ آیات ۱ تا ۳.

آیه حفظی: «گرچه عطایایی که خدا بما میبخشد گوناگون است اما اصل و منشاء تمام آنها روح القدس است. با اینکه میتوان خدا را از راههای مختلف خدمت کرد اما همه همان خداوند را خدمت میکنیم. خدا یکی است اما به صورتهای مختلف در زندگی ما عمل میکند. او همان خداست که در همه ما و بوسیله ما که از آن او هستیم کار میکند» (اول قرنتیان باب ۱۲ آیات ۴ تا ۶).

مردی که به یک سفر کاری طولانی مدت میرفت، پسرش را مسئول خانواده گذاشت و وظیفهای خاص به او محول نمود. اما خیلی زود پسر متوجه شد که پدرش برای او وسایل لازم برای انجام آن وظیفه را فراهم نکرده بود. پسر نا امید از انجام کار دست کشید.

به همین صورت هنگامی که عیسی حواریونش را ترک نمود و به نزد پدرش در آسمان رفت، به ایشان وظیفه خاصی داد: مژده نیک انجیل را به جهان اعلام کنید. اما عیسی شاگردانش را بدون تجهیزات رها نکرد. آنها را به انجام آنچه به ایشان فرمان داده بود، قادر ساخت، اما در نام خود و از طریق قدرت و کمک روحالقدس. در اول قرنتیان باب ۱ آیات ۴ تا ۷، پولس اینگونه سپاسگزاری میکند که «خدای خود را پیوسته شکر میکنم درباره شما برای آن فیض خدا که در مسیح عیسی به شمـا عطا شـده است، زیرا شما از هر چیز در وی دولتمند شدهاید، در هر کلام و در هر معرفت. چنانکه شهادت مسیح در شما استوار گردید، بحدی که در هیچ بخشش ناقص نیستید و منتظر مکاشفه خداوند ما عیسی مسیح میباشید». عطایای روحانی از طریق روحالقدس در مسیح داده میشوند تا کلیسایش را بنا کند.

این هفته روحالقدس را به عنوان پادشاه بخشنده عطایای قابل توجه خدا مطالعه خواهیم کرد و به تفاوتهای میان ثمره روح و عطایای روح نگاهی خواهیم انداخت.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۲۵ فوریه آماده شوید.

ثمره روح و عطایای روح

ثمره روح و عطایای روح از بنیانی یکسان برخوردارند. با این وجود شبیه و یکسان نیستند. همه ملزم نیستند تا عطیه روح را هویدا کنند اما همه باید ثمره روح را نمایان کنند. عطایای روحانی لزوماً موید روحانی بودن نیستند، اما ثمره روح چنین میباشد. درحالی که تنها یک ثمره وجود دارد، عطایای بسیاری هستند که بعضی بزرگتر از سایرین میباشند.

اول قرنتیان باب ۱۲ آیات ۴ تا ۷ و ۱۱ را بخوانید. ماهیت و اصل مطلب آنچه پولس در اینجا تعلیم میدهد، چیست؟

در حالی که همه جنبههای ثمره روح توسط خدا به گونهای طراحی شدهاند که در زندگی پیروانش قابل مشاهده باشند، اما همه ایمانداران عطیه یا عطایای یکسانی ندارند. هیچ فرمانی وجود ندارد که همه باید یک نوع خاص عطیه از جمله صحبت به زبانها را دارا باشند. در عوض، خداوند با اقتدار خویش ایمانداران را با عطایای متفاوتی که مناسب میبیند، مجهز میکند. عطایای روح به این منظور داده میشوند که ما بتوانیم به دیگران خدمت کنیم و بدن مسیح، یعنی کلیسایش را بنا کنیم. این عطایا برای لذت و جلال شخصی داده نشدهاند. آنها برای پیشبرد هدفهای خدا بخشیده میشوند.

از این رو، عطایای روحانی بدون ثمره روح بیارزش هستند. جالب توجه است که در بطن عطایای روحانی، اغلب به محبت اشاره شده است. بلافاصله پس از باب ۱۲ اول قرنتیان ، توصیف عالی محبت در باب ۱۳ میآید. آیات ۱۱ تا ۱۳ باب ۴ افسسیان با آیات ۱۵ و ۱۶ که به محبت اشاره دارند، دنبال میشوند. پس از آن در رومیان باب ۱۲ آیات ۳ تا ۸ ، که به عطایای روح اشاره شده است، درباره محبت سخن میگویند (رومیان باب ۱۲ آیات ۹ و ۱۰ را ببینید).

از هر چه بگذریم، عطایای فیض یعنی عطایای محبت. آن عطایا از روی محبت داده میشوند و با محبت خدا برای جذب مردم بکار گرفته میشوند. ما با محبت ورزیدن نسبت به دیگران، محبت خدا را برای ایشان نمایان میسازیم. خدای با محبت و عالم به همه امور، وسایل تحقق آنچه را که به قومش مأموریت داده، مهیا میسازد. شاید به این دلیل است که محبت بزرگترین عطیه میباشد (اول قرنتیان باب ۱۳ آیه ۱۳).

خداوند، با اقتدار و صلاحدید خود عطایای روحانی را می بخشد

این ما نیستیم که انتخاب میکنیم چه عطیهای داشته باشیم. واژه یونانی برای عطایای روحانی charismata میباشد – آنها عطایای فیض هستند که توسط خدا بخشیده و تقسیم میشوند. ما آنها را بخاطر شان و مقام، جایگاه، خوشنامی، تحصیلات یا عملکرد روحانی خود بدست نمیآوریم. آنها عطایایی هستند که برایگان از روی محبت بخشیده میشوند تا ما بتوانیم وظیفهای را که خدا به ما محول نموده بانجام برسانیم.

آیه ۷ باب ۴ افسسیان را بخوانید. ما اغلب فکر میکنیم روحالقدس کسی است که عطایای روحانی را میبخشد. پولس رسول همچنین عیسی مسیح را با ارزانی شدن عطایا مرتبط میکند. عیسی چگونه در بخشیدن عطایا نقش دارد؟

پولس میگوید که فیض مسیح، حق دادن عطایا به ما را تضمین میکند. اما این روحالقدس است که آنها را میان اعضای کلیسا تقسیم میکند. کسانی که عیسی مسیح را به عنوان نجات دهنده شخصی خود پذیرفتهاند و او را باور دارند، توسط روحالقدس با عطایای روحانی «بحسب اراده او» مجهز میشوند (اول قرنتیان باب ۱۲ آیه ۱۱). با تصمیم و صلاحدید حاکمانه خدا ، عطایا ارزانی میگردند.

تواناییهای ذاتی یا شبیه آن، عطایای روحانی نیستند. عطایای روحانی با استعدادهای طبیعی پرورش یافته که یک فرد ممکن است از طریق تحصیلات عالی کسب نموده باشد ، یکسان نیستند. بسیاری از غیر مسیحیان با استعدادهای مشیتی برکت داده شدهاند. در حالی که همه عطایای خوب و عالی در نهایت از جانب خدا هستند (یعقوب باب ۱ آیه ۱۷)، خدا تصمیم گرفته است که ایماندارانش را با عطایایی ویژه مجهز کند تا زندگی سایر مسیحیان را برکت بخشیده و کلیسایش را بنا کنند. خدا همچنین میتواند از یک استعداد طبیعی برای این هدف استفاده کند که فردی تصدیق میکند که حتی چنین استعدادی در نهایت از جانب خدا میآید و سپس با دعا و فروتنی آن استعداد را وقف کار خداوند کند.

پولس در اول قرنتیان باب ۱۲ آیات ۱۴ تا ۳۱ درباره تقسیم شدن عطایا به مخاطبان خود چه میگوید؟ چرا این چشمانداز برای درک چگونگی عملکرد عطایای روحانی در کلیسا بسیار مهم است؟

روحالقدس کسی است که عطایا را بحسب اراده و حکمت خود تقسیم میکند. از آنجایی که او ما را دوست دارد و میداند ما چگونه به بهترین شکل میتوانیم به نحو احسن به او خدمت کنیم، لازم نیست که ما نسبت به دیگران و عطایای ایشان حسد ورزیم. حسادت کردن به عطایای دیگر، نشانهای از ناسپاسی در برابر خدا و شک نمودن به حکمت او در تقسیم عطایایش میباشد.

هدف از عطایای روحانی

رومیان باب ۱۲ آیات ۳ تا ۸ و افسسیان باب ۴ آیات ۸ تا ۱۲ را بخوانید. هدف از عطایای روحانی که خدا به ما میدهد، چیست؟

عطایای روحانی به وضوح برای خدمت و نه برای خوشایند ما داده شدهاند. آنها ترفندهایی مهجزهآسا نیستند که حس کنجکاوی ما را ارضا کنند یا به عنوان مخدره ای برای ملول شده ما داده نشدهاند. ما اغلب به عطایای روحالقدس به لحاظ بر طرف نمودن نیازهای روحانیمان یا برای توانایی برای همگامی با خدا میاندیشیم. این مطلب به بینشی از عطایای روح القدس ختم میشود که بیشتر حول محور باورمندان مسیحی میچرخد تا اینکه مسیح محور باشد. بعبارتی دیگر به جای اینکه بر خدا تمرکز داشته باشد، بیشتر بر ما تمرکز دارد. هنگامی که سعی کنیم دیدگاهی خدا محور نسبت به عطایای روحانی بدست آوریم، متوجه میشویم که عطایایی که خدا میدهد، اهداف الهی متعددی را تحقق میبخشند: آنها برای پیشبرد اتحاد کلیسا و ساختن آن داده میشوند (افسسیان باب ۴ آیات ۱۲ تا ۱۶). آنها برای پیشبرد مأموریت الهی که بر عهده کلیساست داده میشوند (افسسیان باب ۴ آیات ۱۱ و ۱۲). و در نهایت آنها برای جلال دادن به خدا ارزانی میشوند (اول پطرس باب ۴ آیات ۱۰ و ۱۱).

به این دلیل است که عطایا هرگز برای دلخوشی ما داده نمیشوند. آنها برای تقویت نمودن دیگران هستند (اول پطرس باب ۴ آیه ۱۰؛ اول قرنتیان باب ۱۴ آیات ۱۲ و ۲۶). آنها برای منفعت روحانی و تقویت و تقدیس کل کلیسا عطا میشوند. فاجعه بار است هنگامی که عطایای خدا که برای مراقبت از وحدت کلیسا در نظر گرفته شدهاند، برای بهره برداری برخی افراد مورد سوء استفاده قرار می گیرند. هنگامی که این اتفاق میافتد، افراد بطور ناروا شهرت می یابند. این به نوبه خود تفرقه را گسترش میدهد و موجب بروز اختلافات میشود.

ما اغلب اوقات عطایای روحانی را به عنوان توانایی و استعداد تصور میکنیم. درحالی که عطایای روحانی شامل استعدادها میشوند، باید به یاد داشته باشیم روحالقدس در بخشیدن یک عطیه روحانی، همچنین همواره وظیفه یا خدمتی مناسب با آن را محول میکند (اول پطرس باب ۴ آیه ۱۰). بنابراین، ما ممکن است بگوییم که عطایای روحانی، تواناییهای خاصی هستند که بطور ماوراءطبیعی توسط خدا از طریق روحالقدس اعطا میشوند. این عطایا فرد را مستعد خدمتی خاص میکنند که باعث رشد کلیسا خواهد شد. برای رسیدن به آن هدف، عطایای گوناگونی لازم است.

عطیه، قبلاً و اکنون

اول قرنتیان باب ۱۴ آیه ۱ را بخوانید و آن را با فهرستهای متفاوت در اول قرنتیان باب ۱۲ آیات ۷ تا ۱۱ و ۲۷ تا ۳۱، رومیان باب ۱۲ آیات ۳ تا ۸ و افسسیان باب ۴ آیات ۱۱ و ۱۲ مقایسه کنید. آیا آن عطایا تنها به ایمانداران عهد جدید داده شده بودند؟ چرا عطایا امروزه وجود دارند؟

بعضی از مسیحیان بر این باورند که عطایای روحانی که در عهد جدید به آنها اشاره شده است، محدود به زمان عیسی و رسولان بودهاند. آنها چنین استدلال میکنند که با مرگ نخستین رسولان، عطایای روحانی مخصوص نیز در کلیسا از میان رفتند. آنها در حمایت از این دیدگاه، از آیه ۱۰ باب ۱۳ اول قرنتیان نقل قول میکنند، جایی که پولس رسول میگوید «لکن هنگامی که کامل آید، جزئی نیست خواهد گردید ». آری، زمانی فرا خواهد رسید که بخشیده شدن عطایا متوقف خواهد شد. اما این اتفاق تنها زمانی رخ میدهد که کامل آمده باشد، یعنی، زمانی که ما دیگر رو در رو و نه از پشت شیشهای تیره نگاه کنیم، هنگامی که عیسی دوباره بیاید. کتاب مقدس به ما میگوید که عطایای روحانی برای رشد کلیسا داده میشوند (اول قرنتیان باب ۱۲ آیه ۲۸). پولس ایمانداران را پند میدهد که «عطایای روحانی را به غیرت بطلبند» (اول قرنتیان اول باب ۱۴ آیه ۱). آنها برای سلامت جسم الزامی هستند. زمانی که هیچگونه سند و مدرکی در کتاب مقدس وجود ندارد دال بر اینکه خدا آن عطایا را از میان برداشته، مجبوریم فرض کنیم که خداوند قصد دارد که آن عطایا همچنان باقی بمانند تا اینکه کلیسا ماموریت خویش را به کمال رسانیده و مسیح دوباره آمده باشد.

کار خدا در آخر زمان با قدرت و نیروی به مراتب بیشتر از ابتدا، کامل خواهد شد. تا زمانی که کلیسا به آماده کردن جهان برای آمدن دوباره مسیح فراخوانده شده باشد، خدا اعضای کلیسا را بدون کمک در کامل نمودن مأموریتشان رها نخواهد کرد. اما این عطایا هرگز جایگزین کتاب مقدس نخواهند شد یا جایگاهی یکسان با آن را نخواهند داشت. در عوض آنها تحقق وعده کتاب مقدس در تجهیز نمودن ایمانداران میباشند تا آنها بتوانند بدن مسیح را بنا کنند و جهان را برای بازگشت زودهنگام عیسی آماده کنند.

روحالقدس و عطیه تشخیص و بصیرت

اول قرنتیان باب ۱۲ آیه ۱۰ و باب ۱۴ آیه ۲۹ و اول یوحنا باب ۴ آیات ۱ تا ۳ را بخوانید. چرا عطای تشخیص و بصیرت حائز اهمیت میباشد؟

درحالی که عطایای روحانی اصیل در کلیسا وجود دارد، کتاب مقدس به ما هشدار میدهد که هر روحی را باور نکنیم بلکه روحها را در انطباق آنها با کلام، درستی و همنوائی و آیا اینکه آنها عیسی را بعنوان خدا جلال میدهند، بیازماییم. «تشخیص روح ها» ضروری هستند (اول قرنتیان باب ۱۲ آیه ۱۰)، زیرا هر چیزی که به آمدن از جانب خدا تظاهر میکند در واقع از خدا نیست. به ما هشدار داده شده است که نیروهای شیطانی بدنبال گمراه کردن کلیسا هستند و اینکه بازآفرینیهای اهریمنی از عطایای روح وجود دارند، از جمله تعالیم دروغین، نبوت دروغین، رویاهای غیر حقیقی، صحبت کردن جعلی به زبانها، نیروهای مرموز شفا دهنده، نشانهها و عجایب گمراهکننده و غیره.

برخی افراد که حتی امروزه اعتبار عطایای روحانی را قبول دارند، تأکید خاصی بر بعضی عطایای روحانی داشتهاند و با وجود آیات و نشانه ها ، برای آنها برتری نابجایی قائل شده اند. جالب توجه است که پولس عطیه تشخیص و بصیرت را بلافاصله بعد از اینکه به عطیه «قوت معجزات» و عطیه «نبوت» اشاره کرد فهرست میکند درست قبل از اینکه به عطیه زبانها اشاره ای کند (اول قرنتیان باب ۱۲ آیه ۱۰).

خدا به منظور حفظ کلیسا در حقیقت و اتحاد و امنیت اعضا از پیروی از نبوتهای دروغین و گمراه شدن بواسطه معجزات و نشانههای نادرست، به کلیسا عطیه بینش و بصیرت را میدهد. بلوغ کتاب مقدسی، دانش و وفاداری به کلام خدا در ایمان و عمل برای سنجیدنهای مناسب، لازم هستند. با این وجود، اساس همه بینشها باید کلام خدا باشد. تنها از طریق ارزیابی همه چیز توسط کلام خداست که میتوانیم مطمئن شویم چیزی که میشنویم یا می بینیم حقیقتاً از جانب خداوند است یا در عوض، از جای دیگری میآید.

«مردی که کار معجزات را بعنوان آزمونی برای ایمانش قرار میدهد، درخواهد یافت که شیطان میتواند از طریق انواع خدعه ها، عجایب و شگفتی هایی بوجود آورد که مانند معجزاتی واقعی به نظر برسند... نگذارید ایام سپری شوند و فرصتهای ارزشمند بدون جستجو برای خدا با تمام قلب و فکر و وجود از دست بروند. اگر حقیقت را با تمام دل نپذیریم، ممکن است جزء آن دسته از افرادی باشیم که در این روزهای پایانی، معجزات جعلی شیطان را خواهند دید و آنها را باور خواهند کرد. چیزهای عجیب بسیاری به عنوان معجزات شگفتانگیز نمایان خواهند شد، که باید به عنوان فریبهای ساخته دست (پدر دروغها) در نظر گرفته بشوند... بشر تحت تأثیر ارواح شریر، معجزاتی بوجود خواهد آورد.» – الن جی. وایت،

Ellen G. White, Selected Messages, vol. 2, pp. 52, 53.

تفکری فراتر

جدال عظیم اثر الن جی وایت صفحات ۵١١ – ۵١۷ و ۵٩۳ – ۶۰۲ را مطالعه کنید.

بعضی پرسیدهاند، «چرا ما همان معجزاتی که در زمان کتاب مقدس دیده شدند، مانند شفا دادنهای معجزهآسا را امروزه نمیبینیم؟» نخست، ما داستانهایی درباره معجزات میشنویم. و مطمئناً بعضی از مردم آنها را مستقیماً دیدهاند. ثانیاً، ما در هنگام خواندن کتاب مقدس، میتوانیم این را دریابیم که معجزات همواره اتفاق میافتاده اند. اما برداشت را تنها به این دلیل داریم که روحالقدس نویسندگان را الهام بخشید تا درباره رویدادهایی که در برپایی کلیسای اولیه حیاتی بودند مکتوب کنند و این وقایع اغلب شامل معجزات بودند. ما میتوانیم تصور کنیم که در بیشتر موارد و اکثر اوقات، شرایط در آن زمان مانند زمان حال بودند: کلام خدا به مردم تعلیم داده میشد و سپس به روحالقدس پاسخ میدادند. و در نهایت، خانم الن جی. وایت نوشت: «روشی که مسیح در آن کار کرد این بود که کلام خدا را موعظه کند و بواسطه معجزات شفا دهنده، رنجها را از بین ببرد. اما به من تعلیم داده شده است که ما نمیتوانیم به این روش عمل کنیم، زیرا شیطان با بوجود آوردن معجزات، قدرتش را عملی میکند. خدمتگزاران خدا امروزه نمیتوانند بوسیله معجزات کار کنند، زیرا شفا دادنهای جعلی که مدعی الهی بودن دارند، بوجود خواهند آمد. به این دلیل، خداوند روشی را مشخص نموده است که بوسیله آن، قومش میتوانند شفای جسمی را همراه با تعلیم دادن کلام خدا پیش ببرند. مراکز درمانی باید ساخته بشوند و کارکنانی که خدمت واقعی پزشکی را انجام میدهند باید در این مراکز فعالیت کنند. از این رو، تأثیری محافظت کننده بر روی کسانی که به این مراکز میآیند، وجود خواهد داشت.» – الن جی. وایت،

Ellen G. White, Selected Messages, book 2, p. 54.

درس ششم

۴ تا ۱۰ فوریه

درس هفتم

۱۱ تا ۱۷ فوریه

درس هشتم

۱۸ تا ۲۴ فوریه

درس نهم

۲۵ فوریه تا ۳ مارس

روحالقدس و کلیسا

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: افسسیان باب ۱ آیات ۲۲ و ۲۳؛ اول قرنتیان باب ۱۲ آیه ۱۳؛ رومیان باب ۶ آیات ۳ تا ۷؛ اعمال رسولان باب ۱۷ آیه ۱۱؛ افسسیان باب ۴ آیات ۵ و ۶؛ اعمال رسولان باب ۲ آیات ۴ تا ۱۱.

آیه حفظی: «سعی کنید همواره متقفا از روح خدا هدایت شوید تا بتوانید همیشه با هم در صلح و صفا باشید. ما همه اعضای یک بدنیم و در همگی ما یک روح ساکن است یعنی روح القدس و همه ما برای رسیدن به یک امید دعوت شده ایم یعنی به آن جلالی که خدا برای ما تدارک دیده است. برای ما فقط یک خداوند ، یک ایمان و یک تعمید وجود دارد.» (افسسیان باب ۴ آیات ۳ تا ۵).

گاهی اوقات فکر می کنیم که روح القدس تنها در سطح فردی و در زندگی فردی ایمانداران کار می کند. اما این کار در افراد اساس و شالوده جامعه روحانی می باشد. روح القدس در نهایت برای وجود کلیسای مسیح مسئولیت دارد.

ما اغلب ترغیب می شویم که فکر کنیم کلیسا به دلیل فعالیت های بشارتی و خدمتی متعدد ما وجود دارد و رشد می کند. آری، خدا می خواهد نقشه های با شکوهش برای کلیسا تحقق یابند و این کار را با کمک ما انجام می دهد. اما این دلیل اصلی برای کلیسا در کاری که انجام می دهیم نمی باشد؛ همچنین این کار نتیجه سازماندهی مؤثر و مدیریت تأثیر گذار ما نیست، هر چند که همه اینها مهم هستند. به دلیل کاری که خدا از طریق روح القدس در ما انجام داده و همچنان می دهد، کلیسا وجود دارد. همان روح القدس که با الهام خویش کلام خدا را مکتوب کرده جامعه و رفاقت روحانی را شکل میدهد. بهمان گونه برای ایمان و عمل به آن اقتدار دارد. کتاب مقدس که الهام روح القدس است، اساس و شالوده وحدت الهی کلیسا می باشد. بدون کار روح القدس، کلیسا وجود نمیداشت و نمیتوانست ماموریت واحد خود را برای انجام کار به پیش ببرد.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۴ مارس آماده شوید.

روحالقدس ما را با مسیح متحد میسازد

روح القدس به روش های متعددی ما را متحد می سازد. اگر روح القدس نخست ما را با مسیح متحد نسازد، ما به عنوان یک کلیسا وجود نخواهیم داشت. مسیح سر کلیسا می باشد (افسسیان باب ۱ آیات ۲۲ و ۲۳، باب ۵ آیه ۲۳ را ببینید). ما از طریق روح القدس به طریقی کارآمد با مسیح متحد شده ایم. متحد شدن با مسیح اساس و شالوده تمام برکات رستگاری می باشد، زیرا همه آنچه که ما در خداوند داریم، از جانب او می آیند. فرزند خواندگی ما به عنوان پسران و دختران خدا، تطهیر شدگی و همچنین تقدیس ما، زندگی پیروزمندانه ما بر گناه و جلال یافتگی نهایی ما همگی بواسطه اتحاد با مسیح بدست می آید. بنابراین، او باید اساس و شالوده کل تجربه مسیحی ما باشد.

افسسیان باب ۲ آیات ۱۸ و ۲۰ تا ۲۲ و اول پطرس باب ۲ آیات ۶ و ۷ را بخوانید. این آیات درباره نقش مسیح و روح القدس در بوجود آمدن کلیسا به ما چه چیزی می گویند؟

ما از طریق روح القدس، به خدای پدر دسترسی داریم. عیسی صخره، شالوده نجات ما و کسی است که سایر بخش های کل ساختمان بر او بنا می شوند.

کار روح القدس ابتدا در سطح فردی سپس به جامعه خاص ایمانی یعنی کلیسا هدایت می شود. زمانی که ما نجات را تنها از طریق ایمان به عیسی مسیح تجربه کردیم و با محبت خدا تحت تاثیر قرار گرفتیم، «رفاقتی دلپذیر با روحالقدس» بوجود خواهد آمد (دوم قرنتیان باب ۱۳ آیه ۱۴). ایمانداران به طور فردی خانه روحانی جدید خدا را «در روح» بنا میکنند (افسسیان باب ۲ آیه ۲۲). بعنوان پیروان مسیح باید مشتاق باشیم تا با "اتحاد در روح در کنار هم با صلح و صفا بسر بریم" (افسسیان باب ۴ آیه ۳). ما به هر صورت ممکن بدون به خطر انداختن آنچه که نباید در آن مصالحه و کم و کاستی صورت گیرد ، باید به دنبال اتحاد در دوستی با ایمانداران باشیم.

روحالقدس ما را از طریق تعمید متحد میسازد

آیه ۱۳ باب ۱۲ اول قرنتیان را بخوانید. تعمید چگونه ما را با مسیح و روح القدس متحد می سازد؟

این روح القدس است که ما را در یک بدن از ایمانداران متحد می سازد. ورود عمومی به ملکوت روحانی مسیح از طریق تعمید می باشد. ما در یک بدنه خاص کلیسا تعمید یافته ایم. از این رو، تعمید دارای بُعد اشتراکی مشخص و از برآیندهای اشتراکی مهمی برخوردار است. بعنوان پیروان مسیح نمی توانیم تنها به خودی خود زندگی کنیم. همه ما به حمایت، تشویق و کمک دیگران نیازمندیم. و مطمئناً نمی توانیم به تنهایی مأموریت الهی را انجام بدهیم. به این دلیل است که خدا کلیسا را بوجود آورده است. پیروی از مسیح به معنی پیروی کردن از او در رفاقت و همنشینی با سایر ایمانداران می باشد. بنابراین تعمید و کلیسا از اجزاء و مولفه های مشهود برای رسیدن به چنین منظوری هستند.

آیات ۳ تا ۷ باب ۶ رومیان را بخوانید. تعمید بر اساس کتاب مقدس نماد چیست؟

عمل دفن شدن همراه با عیسی مسیح از طریق تعمید در قبری آبی و قیام کردن و زنده شدن در یک زندگی جدید در همراهی با خداوند و نجات دهنده مان عیسی، نماد مصلوب شدن زندگی گذشته و اعتراف عمومی به پذیرش مسیح به عنوان نجات دهنده ما می باشد.

«تعمید یعنی تَبرّی جستن از دنیا و بعبارتی انکار دنیا و مادیگرایی در رسمی ترین و جدی ترین شکل ممکن می باشد. نفس با اعترافی در زندگی گناه آلود می میرد. فرد متقاضی تعمید کاملا در آب فرو میرود و در محضر جهان ملکوت ، عهدی متقابل بسته میشود. او در نام پدر، پسر و روح القدس در قبر آبی خویش مدفون می گردد، در تعمید با مسیح مدفون شده و برای داشتن زندگی جدید وفادارنه نسبت به خدا از آب بیرون می آید.» – الن جی. وایت،

Ellen G. White Comments, The SDA Bible Commentary, vol. 6, p. 1074. 22

تعمید برداشتن گامی مثبت است که همه کسانی که خواهان به رسمیت شناخته شدن تحت اقتدار پدر، پسر و روح القدس هستند، می بایست به انجام آن مبادرت ورزند. به عبارت دیگر، تعمید نشانی از توبه حقیقی، مصلوب شدن زندگی گذشته و حیاتی جدید یا ایمان آوردن می باشد. همچنین شامل عهد و پیمانی متقابل است. ایماندار قول می دهد که نسبت به خدا و فرمان هایش وفادار باشد و خدا تضمین می کند که ما می توانیم در صورت نیاز به کمک به او تکیه کنیم.

روحالقدس از طریق کلام خدا کلیسا را متحد میسازد

اعمال رسولان باب ۱۷ آیه ۱۱، یوحنا باب ۵ آیات ۳۹، ۴۶، ۴۷ و باب ۸ آیات ۳۱، ۳۲ را بخوانید. نشانه مشخص یک شاگرد حقیقی مسیح چیست؟ چرا کتاب مقدس در متوجه ساختن ما به مسیح و کمک به ما در پیروی وفادارنه از او بسیار ضروری می باشد؟

مرجع اصلی ما کلام مکتوب خداست که بواسطه آن روح القدس ما را با مسیح متحد می سازد. کتاب مقدس مرجعی قابل اطمینان برای شناخت عیسی و اراده خداست. به همین دلیل است که خواندن کتاب مقدس و به ذهن سپردن مطالب آن بسیار اهمیت دارد. کتاب مقدس منبعی معتبر برای فهمیدن حقیقت روحانی و خطا میباشد. پولس اهالی بیریه را به عنوان افرادی دارای فکری شریف مورد ستایش قرار داد (اعمال رسولان باب ۱۷ آیه ۱۱) زیرا آنها با سخت کوشی کتاب مقدس را به منظور پی بردن به درستی آنچه شنیده بودند، مطالعه و مورد پژوهش قرار میدادند.

هر گونه اصلاحات و احیای روحانی مهم نیست که ما را در سطح فردی یا به عنوان کلیسا بطور جمعی تحت تأثیر قرار دهد بلکه باید بر اساس کتاب مقدس باشد. کتاب مقدس پی و شالوده ای است که ایمان ما بر آن ساخته می شود؛ در همین حال، محبت عیسی و کلام مکتوب او ضمانتی است که ما را در کنار هم نگاه می دارد.

آیات ۱۷ تا ۲۱ باب ۱۷ یوحنا را بخوانید. عیسی در اینجا در مورد اتحاد به عنوان نشان متمایز شاگردی مسیحی صحبت می کند. بر طبق آیه ۱۷ باب ۱۷ یوحنا، اساس این اتحاد چیست؟

کلام خدا حقیقت است (یوحنا باب ۱۷ آیه ۱۷، مزامیر باب ۱۱۹ آیه ۱۶۰). اتحاد کلیسا کار با روح القدس و از طریق کلام مکتوب خدا می باشد. روح القدس هرگز ما را به شک کردن، انتقاد کردن، فراتر رفتن یا قاصر ماندن از تعالیم کتاب مقدس هدایت نمی کند. در عوض، او کاری می کند که ما قدردان اقتدار الهی کتاب مقدس باشیم. روح القدس هرگز ما را از کلام مکتوب و همچنین کلام زنده دور نمی سازد. در عوض، او ما را در فرمانبرداری پایدار، آگاهانه و تسلیم ارادی به هر دو ترغیب میکند. کتاب مقدس مرجع بنیادین برای اتحاد مکتبی جهانی می باشد. اگر قرار بود ایمان نهفته ما به کتاب مقدس بعنوان کلام حقیقت خدا تقلیل یابد یا تضعیف شود، وحدت کلیسا از هم میپاشید.

روحالقدس کلیسا را در ایمان و مکتب متحد میسازد

«یک خداوند، یک ایمان، یک تعمید؛ یک خدا و پدر همه که فوق همه و در میان همه و در همه شما است« (افسسیان باب ۴ آیات ۵ و ۶). پولس در اینجا درباره اتحاد و اینکه از کجا می آید، چه چیزی به ما می گوید؟

اتحاد در ایمان و اصول تعالیم تنها با وفاداری نسبت به کلام خدا تحقق می یابد. خداوند که دیروز، امروز و برای همیشه یکسان است، پیوندی روحانی با هر ایماندار برقرار میکند. همان تولد جدید که توسط روح القدس ایجاد می شود، همان اطاعت از کلام از خدا که توسط روح القدس ممکن می شود، به اتحادی از ایمان و عمل که از همه تفاوت های بشری و فرهنگی فراتر می رود، منتهی می شود.

در حالی که ما فراخوانده شده ایم که خود را تسلیم کلام خدا کنیم و تمام تلاشمان را برای صلح و دوستی با همه انجام دهیم (رومیان باب ۱۲ آیه ۱۸)، در نهایت نمی توانیم اتحاد مکاتب الهی یا اتحاد عقاید که هدفش بدن کلیسا می باشد را به وقوع برسانیم. زیرا وحدت آنچنان نیست که بتوان با کار بدان دست یافت بلکه عطایی است از روح القدس که در هر ایماندار و کلیسا بطور جمعی کار می کند.

بنیاد مکتب الهی این اتحاد، کلام خدا می باشد. هر درخواستی از روح القدس بدون کلام خدا می تواند به اصول تعالیم و ممارستهای فرضی منتهی شود. در عین حال، هر درخواست از کلام مکتوب خدا بدون روح القدس، کلام را خشک و آن را بی ثمر می سازد. زیرا تنها یک خداوند وجود دارد، تنها یک ایمان وجود دارد که به یک تعمید منتهی می شود. ما تنها در وفاداری رضامندانه از کلام خدا قادر به دیدن اتحاد در درون کلیسایمان خواهیم بود. و اگر هیچ اتحادی در ایمان و اصول تعالیم وجود نداشته باشد، هیچ اتحادی در ایفای مسئولیت وجود نخواهد داشت.

«ما یک خداوند، یک ایمان و یک تعمید داریم. مژده انجیل مسیح باید به گوش تمام اقشار، ملت ها، زبان ها و مردم برسد. تأثیر انجیل این است که همه را در یک برادری بزرگ متحد سازد. ما تنها یک الگو داریم که باید در بنای شخصیت از آن تقلید کنیم و سپس همه ما باید غالب مسیح را داشته باشیم؛ ما می بایست در هماهنگی عالی قرار داشته باشیم؛ ملیت ها در عیسی مسیح خواهند آمیخت و ذهن و قضاوتی یکسان خواهند داشت و چیزهای یکسانی خواهند گفت و با یک دهان خدا را جلال خواهند داد.» – الن جی. وایت، Ellen G. White, Our High Calling, p. 171

روحالقدس کلیسا را در مأموریت و خدمت متحد میسازد

اعمال رسولان باب ۲ آیات ۴ تا ۱۱ و ۱۶ تا ۲۱ را بخوانید. نتیجه باران روح القدس بر ایمانداران عهد جدید چه بود؟

روح القدس مسئول اکثر ماموریت های بشارتی قدرتمند بود که تاریخ تا آن زمان مشاهده کرده بود. خدا از طریق گروهی کوچک که در پرستش متحد هستند بسیار بیشتر از گروهی بزرگ میتواند کار کند که در وفاداریشان متفرق هستند. اما خدا حتی می تواند زمانی که همه ما زندگی و انرژی، استعدادها و منابعمان را وقف او بکنیم کارهای بزرگتری انجام بدهد.

کلیسای عهد جدید در نتیجه اتحاد در زندگی و ماموریت ایمانداران رشد کرد. گروهی کوچک و کم رو از ایمانداران به نیروهایی تبدیل شد که ابزاری تأثیر گذار برای جذب مردم از فرهنگ ها و زبان های مختلف شدند. آنها در اعلام «کارهای بزرگ خدا» متحد بودند (اعمال رسولان باب ۲ آیه ۱۱). همان خدایی که در ایام عهد جدید فعال بود، در آخر زمان وقتی که کار باید پیش از آمدن دوباره اش پایان بپذیرد، فعال خواهد بود.

آیات ۴۲ تا ۴۷ باب ۲ اعمال رسولان را بخوانید. ایمانداران عهد جدید در چه چیزهای دیگری متحد بودند؟

وقتی کلیسای اولیه در کنار هم متحد ایستادند شماری از عوامل دیگر در فعالیتهای میسیونری (بشارتی) پنطیکاست دخیل شد. آنها در مطالعه کتاب مقدس متحد بودند و به طور پیوسته وقت خود را به تعالیم رسولان اختصاص می دادند (اعمال باب ۲ آیه ۴۲). آنها در هم نشینی و تکه کردن نان متحد بودند که احتمالا اشاره ای به پرستش متحدانه می باشد (اعمال رسولان باب ۲ آیه ۴۲). آنها در دعا کردن (اعمال رسولان باب ۲ آیه ۴۲) و در ستایش خدا (اعمال رسولان باب ۲ آیه ۴۷) اتحاد داشتند. آنها در خدمت کردن به نیازمندان متحد بودند، زمانی که آنچه که داشتند را سخاوتمندانه به اشتراک میگذاشتند (اعمال رسولان باب ۲ آیات ۴۴ و ۴۵). مطالعه کتاب مقدس و هم نشینی متحد منجر به داشتن تمایل به در میان گذاشتن مژده انجیل با دیگران و کمک به مردم به روشهای بسیار عملی می شود. روح القدس چشم های ما را بر روی نیازهای اطرافیانمان خواهد گشود.

تفکری فراتر:

«این کاری است که ما نیز باید در آن نقش داشته باشیم. به جای زندگی کردن در انتظار موقعیت های هیجان انگیز، ما باید عاقلانه موقعیت های کنونی را بهبود ببخشیم و کاری را که باید برای نجات جان ها صورت بگیرد را انجام بدهیم. بجای هدر دادن قدرت ذهن خود در باره فرضیات در خصوص زمانها و فصولی که خداوند بقدرت خویش برای بشر برقرار نموده، ما باید خود را تسلیم کنترل روح القدس بسازیم تا وظایف خود را ایفا و نان زندگی را دست نخورده و عاری از عقاید بشری به جانهایی بدهیم که تشنه و گرسنه حقیقت هستند». – الن جی. وایت،

.Ellen G. White, Selected Messages, book 1, p. 186

«همه افراد تلاش میکنند که در کانون توجه قرار گیرند و تا زمانی که خدا برای قومش کار می کند، آنها نخواهند دید که تسلیم شدن در برابر خدا تنها ملجا برای هر جانی میباشد. فیض متحول کننده او در قلب های انسان ها منتهی به اتحادی میشود که تا کنون تشخیص داده نشده است، زیرا تمام کسانی که مانند مسیح شده اند با یکدیگر همانگ خواهند بود. روح القدس اتحاد را بوجود خواهد آورد. » – الن جی. وایت،

.Ellen G. White, Selected Messages, book 3, pp. 20, 21

سوالاتی برای بحث

۱. الن جی. وایت از گفتن این سخنان چه منظوری دارد: »همه افراد در تلاش هستند تا در کانون توجه قرار گیرند؟ "چرا همه ما چنین تمایل طبیعی داریم و برای مبارزه با این تمایل در زندگیمان چه کاری می توانیم انجام بدهیم؟ (فیلیپیان باب ۲ آیات ۳ و ۴ را نیز ببینید.)

۲. برخی استدلال می کنند که آنچه واقعاً ما را متحد خواهد ساخت خدمت است و نه تعلیم. در واقع، آنها چنین استدلال می کنند که اصول تعالیم مردم را از هم جدا می سازد؛ بنابراین، نباید برجسته شود. اما چرا امکان وجود اتحاد در مأموریت و خدمت در صورت تفرقه در اصول تعالیم، نمی تواند وجود داشته باشد؟ چرا ایمان مشترک عمومی عاملی قدرتمند برای ماموریتی متحد و مؤثر میباشد؟

۳. در همین حال، چه مقدار فضا برای تفاوت های مکاتب الهی وجود دارد؟ تعداد کمی از مردم حقیقت را دقیقا به یک شکل درک می کنند. ما چگونه می توانیم به عنوان یک کلیسا متحد باشیم در حالی که اجازه می دهیم تفاوت های جزئی وجود داشته باشند؟ مردم کلیسای محلی شما چگونه با تفاوتهای موجود در درک این موضوع برخورد می کنند و همچنان اتحاد را حفظ می کنند؟

۴. کتاب مقدس چگونه می تواند وسیله ای برای متحد ساختن باشد؟ ما در مطالعه کلام خدا لازم است چه نگرشی داشته باشیم که به عنوان کلیسا در ماموریت و ایمان متحد شویم؟

درس دهم

۴ تا ۱۰ مارس

روحالقدس، کلام و دعا

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: یوحنا باب ۱۵ آیه ۷ ؛ متی باب ۷ آیه ۷ ؛ مزامیر باب ۶۶ آیه ۱۸؛ یعقوب باب ۱ آیات ۶ تا ۸ ؛ اول یوحنا باب ۵ آیات ۱۴ و ۱۵؛ اعمال رسولان باب ۲ آیه ۳۸.

آیه حفظی: «به این وسیله یعنی بوسیله ایمان ما روح خدا ما را در مشکلات زندگی و در دعاهایمان یاری میدهد زیرا ما حتی نمیدانیم چگونه و برای چه باید دعا کنیم. اما روح خدا با چنان احساس عمیقی از جانب ما دعا میکند که با کلمات قابل توصیف نیست و خدا که از دل ما با خبر است میداند که روح القدس چه میگوید زیرا آنچه که او بجای ما دعا میکند طبق خواست خداست» (رومیان باب ۸ آیات ۲۶ و ۲۷).

دینداری واقعی و دعا به هم وابسته هستند. بدون دعای پر شور، زندگی از معنویت واقعی برخوردار نیست. پس از لزوم توبه، شاید یکی از بزرگترین و ضروری ترین نیازهای ما احیاء دعا در زندگی است. خبر خوش این است که ما حتی در دعاهایمان بدون کمک روح القدس به حال خود رها نمی شویم. دعا ما را به خدا نزدیکتر می کند. ما را به نزد او بالا می برد. دعای ما از روی ایمان، ما را قادر می سازد تا در واکنش به وعده های فراوان خدا زندگی کنیم. زندگیمان تغییر میکند، هنگامی که برکت هایی را که خدا در کلامش به ما وعده داده است ، جویا شویم. خدا به اندازه کافی قادر به مهیا نمودن نیازهای ما بواسطه ثروت بیکران خویش می باشد (فیلیپیان باب ۴ آیه ۱۹). دعای واقعی و معنویت اصیل همواره خدا را در مرکز توجه ما قرار می دهند و هر دو آنها ریشه در کلام مکتوب او دارند.

نباید زندگی روحانی خود را بر اساس تزلزل و احساسات فکری بنیانگذاری کنیم یا دعاهایمان را بر تفکرات خیالی و تعمقات ذهنی غیر قابل اطمینان و مشکوک متمرکز کنیم. در عوض، زندگی روحانی ما باید توسط کتاب مقدس هدایت بشود و اراده خدا را چنان که در کلامش آشکار شده است، دنبال کند. این روح القدس است که در ما تمایل ایجاد میکند تا حس خداجوئی و راز و نیاز در ما بیدار شود تا در تضرعات خویش، یکدیگر را رفعت بخشیم.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۱۱ مارس آماده شوید.

دعایی که خدا را خشنود میسازد

گرچه بسیاری از دعاها خرقه زُهد پوشیده اند، لیکن نیات آنان سؤال برانگیز است . ما ممکن است دعا کنیم که خدا زندگی فرد را حفظ کند و جان دوباره ای باو ببخشد زیرا دوست نداریم تنها زندگی کنیم. ممکن است برای موفقیت در کار خدا دعا کنیم، به این دلیل که ما نقش مهمی در آن ایفا می کنیم. ممکن است برای ایمان آوردن شخصی دعا کنیم زیرا زندگی ما در آن صورت آسانتر خواهد بود. اغلب دعاهای ما بجای انجام اراده خدا بیشتر بر آنچه ما می خواهیم تمرکز دارند. دعایی که خدا را خشنود کند از محوریت متفاوتی برخوردار است.

آیه ۷ باب ۱۵ یوحنا را بخوانید. چرا برای دعاهایمان مهم است که تسلیم عیسی باشیم و کلام او در ما ساکن شود؟ اگر ما تسلیم عیسی نشویم، مرکز توجه دعاهایمان بر چه چیزهای متفاوتی خواهد بود؟

در وهله نخست به دنبال خدا بودن و بهره مند شدن از مصاحبت با او از هر چیز دیگری که او ممکن است به ما بدهد مهمتر است. اگر خدا اولویت اول زندگیمان باشد، آنگاه خواهان انجام اراده و خشنود ساختن او خواهیم بود و در نتیجه افکار او تمایلات و علاقه های ما را شکل خواهند داد. به محض اینکه خدا در کانون توجه دعاهای ما قرار گیرد، از دیدگاه او شروع به دعا خواهیم نمود و از طریق چشم های او به تمام زوایای زندگی خود نگاه خواهیم کرد. با این دیدگاه، دعا منزلت و رفعت خواهد یافت.

خدا عمیقاً به ما علاقمند است. او شور و شوق دارد که در تمامی زوایای زندگی ما نقش فعال داشته باشد: نگرانی هایمان، ترسهایمان، آرزوهایمان، امیدهایمان، تمایلاتمان، موفقیت هایمان، شادی هایمان، شکست هایمان - همه چیز. ما می توانیم در مورد این چیزها با او مثل یک دوست خوب صحبت کنیم. و به تمام این چیزها از طریق چشم های او نگاه می کنیم.

دعا خدا را تغییر نمی دهد؛ بلکه ما را تغییر می دهد زیرا ما به حضور زندگی تغییر دهنده خدا آورده شدهایم.

«دعا کردن باز نمودن قلب بروی خدا مانند یک دوست می باشد. نه اینکه برای شناساندن خودمان به خدا لازم باشد، بلکه به منظور قادر ساختن ما به دریافت او می باشد. دعا خدا را نزد ما پایین نمی آورد، بلکه ما را به نزد او بالا میبرد.» – الن جی. وایت، Ellen G. White, Steps to Christ, p. 93

چه نقل قول قدرتمندی! این مطلب در بر دارنده بسیاری از وقایعی است که دعا در زندگی ما و برای ما انجام میدهد. دعا به تنهایی فضا را برای دریافت فیض و قدرت خدا در زندگیمان باز می سازد. چه کسی در مراحل زندگی، واقعیت طریقه دعا که میتواند ما را به خدا نزدیکتر کند ، تجربه نکرده است؟

اساس و بنیاد دعای کتاب مقدسی: از خدا بخواهید

آیه ۷ باب ۷ متی را بخوانید. پیش از آنکه بتوانیم چیزی از خدا دریافت کنیم، می بایست آن را طلب کنیم. اگر خدا در هر صورت همه چیز را می داند، چرا مطالبه نمودن بسیار مهم است؟

مطالبه نمودن، خواسته و علایق ما را آشکار ساخته و اطمینان ما را به خدا نشان می دهد. از طریق دعا به او نزدیک میشویم، کسی که از او حمایت و کمک می طلبیم. هنگامی که ما از خدا چیزی طلب می کنیم، همچنین به طور علنی از جانب خود به او اجازه فعالیت می دهیم. خدا می خواهد که طلبیده شود. او مایل است که ما تقاضاهایمان را در دعا نزد او ببریم. اگر از او نخواهیم، عطایایی را که وعده داده، دریافت نخواهیم کرد. عیسی فرمود: «سوال کنید که به شما داده خواهد شد. بطلبید که خواهید یافت. بکوبید که برای شما بازکرده خواهد شد. زیرا هر که سوال کند، یابد و هر که بطلبد، خواهد یافت و هر که کوبد، برای او باز کرده خواهد شد» (لوقا باب ۱۱ آیات ۹ و ۱۰).

مرقس باب ۱۱ آیه ۲۴، اول یوحنا باب ۵ آیات ۱۴ و ۱۵ و مزامیر باب ۶۶ آیه ۱۸ را بخوانید. چرا برآورده کردن هیچ درخواست دعایی برای خدا بیش از اندازه بزرگ نیست؟ چرا خوب است بدانیم که خدا سخاوتمند است و دوست دارد از وفور نعمات خویش ببخشاید؟ شرط لازم برای اینکه خدا دعاهای ما را تحقق ببخشد چیست؟

ما حقیقتاً می توانیم هر چیزی را از خدا درخواست کنیم. هیچ درخواستی برای خدا کوچک یا بی اهمیت نیست. هیچ درخواستی آنقدر بزرگ نیست که خدا نتواند از عهده آن بر آید. او قادر متعال است. ما با ایمان می توانیم هر وعده کتاب مقدس را مطالبه کنیم و عطای وعده داده شده را بر طبق اراده اش، از دستان او دریافت کنیم (دوم قرنتیان باب ۱ آیه ۲۰).

با این وجود به منظور دریافت آنچه که می طلبیم، شرایطی وجود دارد که باید در نظر بگیریم.اگر ما مایل به تسلیم کامل خود به خدا نباشیم و اگر درخواست هایمان تنها انعکاسی از تمایلات خودخواهانه و گناه آلودمان باشد، خدا به دعاهایمان پاسخ نخواهد داد (اشعیا باب ۵۹ آیات ۱ و ۲ را ببینید). یک شرط مهم برای برآورده شدن دعاهایمان، علاقه نشان دادن به پیروی از اراده خدا و متابعت می باشد. «تمام عطایای خدا در صورت فرمانبرداری وعده داده شده اند.» – الن جی. وایت،

Ellen G. White, Christ’s Object Lessons, p. 145. با دانش به اینکه خدا بخشنده است می توانیم با قاطعیت نزد او برویم. «خداوند به واسطه تضرع بی روح که نشان می دهد هیچ انتظاری وجود ندارد، جلال داده نمی شود. او مایل است که تمام ایمانداران با اشتیاق و اطمینان به تخت فیض نزدیک شوند.» – الن جی. وایت،

Ellen G. White, Signs of the Times, Aug. 7, 1901.

اساس دعای کتاب مقدسی: ایمان

آیه ۲۴ باب ۱۱ مرقس را بخوانید. در کنار خواستن، عیسی به چه جنبه های دیگری در مورد دعا اشاره می کند؟

درخواست کردن به تنهایی کافی نیست. جنبه مهم دومی هم وجود دارد که لازم است در بطن دعاهای ما وجود داشته باشد: ایمان. کتاب عبرانیان به ما می گوید که «بدون ایمان تحصیل رضامندی او [خدا] محال است» (عبرانیان باب ۱۱ آیه ۶). هنگامی که ما دربرابر خدا زانو می زنیم و کتاب مقدس را با بیش از سه هزار وعده باز می کنیم و سپس با بیآلایشی یک کودک خردسال از خدا می خواهیم وعده اش را از جانب ما کامل کند، باید باور کنیم که او در زمانی که اراده کند آنچه را که برای ما بهترین است به انجام خواهد رسانید.

آیات ۶ تا ۸ باب ۱ یعقوب را بخوانید. فردی که ایمان ندارد چگونه در این آیات توصیف می شود؟ چرا ایمان برای دریافت عطایای وعده داده شده شرطی لازم می باشد؟

اگر نزد خدا می آییم باید باور داشته باشیم که او وجود دارد و به کسانی که در جستجوی او هستند اجر و پاداش خواهد داد. دعای مؤثر باید با این ایمان باشد که نه تنها خدا می تواند اجابت کند بلکه آنرا بر طبق اراده الهی خویش عملی خواهد ساخت.

در کتاب مقدس، ایمان داشتن با اطمینان داشتن مرتبط است. ما تنها زمانی میتوانیم به فردی اعتماد کنیم که بدانیم آن فرد ایمن و درستکار است. وقتی که ما این شک را داریم که آیا خدا به وعده های خویش وفا خواهد کرد، تردید می کنیم و نمی توانیم بپذیریم چیزی از جانب او دریافت خواهیم کرد. ایمان داشتن به معنی اعتماد به کلام خداست. یعنی ما حتی زمانی که احساسمان خلاف آن را می گوید، باید به خدا و وعده هایش اطمینان کنیم. زیرا «ایمان، اعتماد بر چیزهای امید داشته شده است و برهان چیزهای نادیده» (عبرانیان باب ۱۱ آیه ۱). ایمان با وعده های خدا پیوسته است زیرا ما به آنچه او گفته است اطمینان می کنیم (عبرانیان باب ۱۱ آیه ۱۱). ایمان می داند که «محال است خدا ... دروغ بگوید» (عبرانیان باب ۶ آیه ۱۸). خدا دیروز، امروز و برای همیشه یکسان بوده است و خواهد بود (عبرانیان باب ۱۳ آیه ۸). ایمان می داند که برای خدا هیچ چیز غیر ممکن نمی باشد (لوقا باب ۱ آیه ۳۷).

ایمان کلیدِ گشایشِ خزائنِ الهی است. خدا از طریق روح القدس قلوب بشر را متحول میکند تا به کلام خدا اطمینان کنند و دعاهای ما از طریق ایمان دستان قادر مطلق را به حرکت در می آورد.

بنیاد و اساس دعای کتاب مقدسی: مطالبه وعدههای خدا

اگر ما چیزهایی که برایشان دعا کردیم را طلب نکنیم، ایمان کلاً بی فایده می باشد.

اول یوحنا باب ۵ آیات ۱۴ و ۱۵ را بخوانید. ما به چه دلیل می توانیم اطمینان داشته باشیم که خدا صدای ما را می شنود و آنچه را که از او خواسته ایم، دریافت خواهیم کرد؟

بُعد سوم دعای کتاب مقدسی پذیرش می باشد. پس از مطالبه از خدا و ایمان به وعده هایش، لازم است آنچه را که وعده داده است بطلبیم. ما با سپاس گزاری از خدا که وعده او را دریافت کرده ایم، آن را می طلبیم. بنابراین وعده ها در قلب ما اعمال می شوند. الن جی. وایت گفت که «ما می توانیم تمام عطایایی که او وعده داده است را بطلبیم؛ سپس باید باور کنیم که آنها را دریافت می کنیم و از خدا برای دریافتشان سپاس گزاری می کنیم.» – Ellen G. White, Education, p. 258.

عیسی در آیه ۱۱ باب ۸ لوقا کلام خدا را با یک بذر مقایسه می کند. به همان صورت که کل درخت سیب در یک بذر آن وجود دارد، عطای خدا در وعده هایش موجود است. هنگامی که ما وعده خدا را می طلبیم و در ایمان، حتی پیش از دریافتش، بابت آن از او سپاسگزاری می کنیم، ما در آن موقع عطایی را که او وعده داده است می یابیم. ما عطای وعده داده شده را با ایمان حتی پیش از آنکه آن را احساس بکنیم یا ببینیم، دریافت می کنیم.

مثالِ قیامِ از مرگِ ایلعاذر در باب ۱۱ یوحنا نشان می دهد که عیسی به این شیوه دعا کرد. عیسی دقیقا اراده خدا را در این موقعیت می دانست. آیه ۱۱ باب ۱۱ یوحنا به ما می گوید که او به انجام اراده خدا اشتیاق داشت و مطیع بود. در آیات ۳۹ تا ۴۱ باب ۱۱ یوحنا می خوانیم که عیسی پیشاپیش بخاطر زنده کردن ایلعاذر از پدر سپاسگزاری نمود، حتی با اینکه الیعاذر همچنان در قبر بود. هنگامی که عیسی از خدا تشکر کرد، تحقق درخواستش را دریافت نمود. ما به عنوان فرزندان خدا باید بر پایه وعده هایش و نه توضیحاتش زندگی کنیم. اگر چه ما نمی توانیم همه چیز را توضیح بدهیم، می توانیم به وعده هایش اطمینان کنیم.

«خداوند می فرماید، ‘در مواقع سختی و مشکلات مرا صدا کنید’ (مزامیر باب ۵۰ آیه ۱۵). او ما را دعوت می کند تا سر گشتگی ها و احتیاجاتمان و نیازمان به کمک الهی را به او بیان کنیم. او به ما می فرماید که در دعا تعلل نکنیم. به محض اینکه مشکلات بروز می کنند، ما باید دادخواست های مشتاقانه و از سر خلوص را به او ارائه دهیم. ما با دعاهای مصرانه نشان می دهیم که اعتمادی قوی به خدا داریم. حس نیاز ما را به دعایی خالصانه هدایت می کند و پدر آسمانی مان تحت تاثیر تضرع ما قرار می گیرد.» – الن جی. وایت،

.Ellen G. White, Christ’s Object Lessons, p. 172

دعا کردن برای روحالقدس

مطمئناً شخصیتهای اصلی کتاب ایوب، همانطور که انسانهای کاملاً فانی دیدگاه تیره و مبهمی دارند (اول قرنتیان باب ۱۳ آیه ۱۲)، دیدگاه بسیار محدود، درکی بسیار محدود از طبیعت جهان مادی و بسیار محدودتر از عالم روحانی داشتند. همچنین جالب توجه است که در همه این بحثها درباره شرارتی که گریبان گیر ایوب شده بود، هیچ کدام از مردان از جمله خود ایوب در مورد نقش شیطان – دلیل اصلی و بدیهی تمام مصیبتهای ایوب – چیزی نگفتند. و با این حال ، بر خلاف اعتمادی که به محق بودن خود داشتند، بخصوص الیهو (ایوب باب ۳۶ آیات ۱ تا ۴ را ببینید)، تلاششان برای توضیح منطقی دردهای ایوب بی نتیجه ماند. و بدون شک ایوب میدانست که تلاشهایشان نا موفق بودهاند.

افسسیان باب ۳ آیه ۱۶ و اعمال رسولان باب ۲ آیه ۳۸ را بخوانید. این آیات درباره دریافت روح القدس در زندگیمان، چه چیزی به ما می گویند؟

چیزهای زیادی وجود دارند که ما می توانیم برایشان دعا کنیم اما یک نیاز بزرگ در این دوران سخت که در آن زندگی می کنیم، وجود دارد: و آن عطای روح القدس می باشد. این بزرگترین عطایی است که عیسی می توانست به ما ببخشد. خدا با دادن روح القدس، بیش از این چیزی نمی توانست به قوم خویش عطا کند. چیزی به این عطا نمیتوانست اضافه بشود (گذشته از هر چیز، چه چیزی به الوهیت می توانست اضافه بشود؟). از طریق او و کارش در زندگیمان، تمام نیازهایمان برآورده می شوند. روح القدس سایر برکات را با خود بهمراه خواهد آورد.

اگر چه، مانعی عمده وجود دارد و آن خود ما هستیم، زیرا اغلب آمادگی پذیرش روح القدس را نداریم.

ما مانند زمان کلیسای عهد جدید، باید متوجه بشویم که ابتدا ملزم هستیم که با توبه زندگی خود را بطور کامل تسلیم عیسی کنیم. آری، حتی این تنها ترغیب روح القدس است که اجازه میدهد چنین کنیم.

با این وجود، هنگامی که ما به ترغیب او پاسخ می دهیم، توبه از گناهان نخستین ثمره کار روح القدس در زندگیمان می شود. ما باید با فروتنی و ایمان، به گناهانمان اعتراف کنیم تا او بتواند ما را از همه خطاهایمان تطهیر سازد. لازم است درک کنیم که تا چه حد سقوط کرده هستیم و بیش از این به خدا و فیض او در زندگی خود نیاز داریم. ما بدون او گمگشته ، مرده در گناه و محکوم به نابودی ابدی هستیم.

بنابراین با دعای مشتاقانه شرایطی را عملی می کنیم که بر اساس آنها خدا وعده داده است که روح القدسش را به ما بدهد. سپس تنها کاری که لازم است انجام بدهیم، این است که از خدا طلب کنیم و او روح خویش را با کمال میل به ما اعطا خواهد نمود. «پدر آسمانی بیشتر از والدین زمینی که می خواهند به فرزندانشان هدایای نیکو بدهند، تمایل دارد تا روح القدس را به جویندگان آن عطا کند.» – الن جی. وایت، Ellen G. White, Ye Shall Receive Power, p. 284.

همانند چیزهای روحانی دیگر، عطیه روح القدس هرگز در خود خاتمه نمی یابد. روح القدس برای رفعت دادن عیسی عطا گردیده تا شخصیت عیسی را در زندگی ما بازتولید کند و ما را قادر سازد تا با خدمت بدیگران هیکل عیسی یعنی کلیسا را بنا کنیم. بنابراین، هر نوع عبادت عمومی یا خصوصی که روح را از عیسی مسیح متعال تر سازد، اشتباه است. زیرا از طریق عیسی است که «اجازه داریم که در یک روح، یعنی روحالقدس به حضور خدای پدر بیاییم» (افسسیان باب ۲ آیه ۱۸).

تفکری فراتر:

درخواست برای عطا اثر الن وایت صفحات ١٣٩-١٤٩ را در دروس تمثیلی مسیح بخوانید. برای مجموعه مفید وعده های ترغیب کننده کتاب خدا وعده داده است اثر الن وایت را بخوانید. (Washington, D.C.: Review and Herald, 1982).

بدون دعا هیچ نیروی روحانی در زندگیمان نخواهیم داشت، زیرا دعا ما را به منبع آن قدرت متصل می کند. بدون دعا هیچ رابطه حیاتی با خدا نخواهیم داشت. ما تبدیل به انبارهایی خالی خواهیم شد که ممکن است «نوعی دینداری» داشته باشیم ولی از قدرت و وعده های عطایا از عرش برین بی بهره خواهیم بود. و بی تردید همان طور که در طول این هفته دیده ایم، به ما وعده های شگفت انگیزی درباره پاسخ دادن خدا به دعا، داده شده است. اما زمان هایی که چیزی را برای آنچه که برای آن دعا کرده ایم دریافت نکنیم چطور، حتی وقتی که همه شرایط را به بهترین نحو با تمام توانایی خدادادیمان مهیا نموده باشیم؟ «اما اگر به نظر می رسد که دعاهایتان پاسخی بیدرنگ دریافت نمی کنند، دلسرد نشوید. خداوند می بیند که آن دعا اغلب با مسائل زمینی ترکیب شده است. انسان ها برای آنچه که تمایلات خودخواهانه آنها را راضی بسازد، دعا می کنند و خداوند به گونه ای که ایشان انتظار دارند، درخواست های آنها را برآورده نمی کند. او آنها را در بوته آزمایش قرار داده تا آنها را متواضع و فروتن سازد تا آنها با وضوح بیشتری نیازهای خود را ببینند. او به بشر چیزهایی را که ارضا کننده امیال پست بوده و به انسان ضرر برسانند و او را نزد خدا بی عزت کنند، عطا نمیکند. او چیزی را که جاه طلبی های انسان را ارضا سازد و در واقع برای تجلیل نفس باشد بر آورده نمی سازد. هنگامی که نزد خدا می آییم باید قلبی مطیع و پشیمان داشته باشیم و همه چیز را به اراده مقدس او بسپاریم.» – الن جی. وایت، Ellen G. White, In Heavenly Places, p. 89.

درس یازدهم

۱۱ تا ۱۷ مارس

اندوهگین نمودن و مقاومت کردن در مقابل روحالقدس

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: اعمال رسولان باب ۷ آیه ۵۱ ؛ عبرانیان باب ۱۰ آیات ۲۴ و ۲۵؛ افسسیان باب ۴ آیه ۲۵ تا باب ۵ آیه ۲؛ اول تسالونیکیان باب ۵ آیات ۱۹ تا ۲۱؛ مرقس باب ۳ آیات ۲۸ و ۲۹.

آیه حفظی: «روحالقدس خدا را نرنجانید زیرا او مُهر مالکیت خدا بر شماست و ضامن آمدن روزی است که در آن کاملا آزاد میشوید» (افسسیان باب ۴ آیه ۳۰).

روح القدس توانایی منحصر به فردی دارد که گناهکاران را از وضعیت واقعی گناه آلود ایشان آگاه میسازد. او همچنین در ما تمایلی ایجاد میکند تا حس پذیرفته شدن توسط عیسی و آمرزش گناهانمان توسط او را بیدار می سازد. روح القدس با نیروی بی همتای خود به ما توان میبخشد تا بر وسوسه گناه غلبه یابیم و ما را قادر می سازد که شخصیت زیبای عیسی را انعکاس دهیم.

در عین حال، گناهکارانی که بُنیه ضعیفی در قبال مقابله با وسوسه دارند توسط روح القدس قدرتمند و توانا به مقابله با گناه میپردازند. او خود را به ما تحمیل نمی کند.

گناه تطمیع کننده است و ظاهری بسیار جذاب و چشمگیر دارد. با این حال بسیار فریب دهنده است و گرفتار شدگان را به نیستی سوق میدهد. گناه در نقطه مقابل خدا و خلوص قدوسیت و نیکی او قرار دارد. روح القدس با انعکاس این تقدس الهی، به هر شکل ممکن بر ضد گناه است و هنگامی که ما گناه می کنیم و تمایلی به ترک گناه نداریم، محزون می شود. تاثیر مثبت روح القدس با تمام قدرتی که از آن برخوردار است می تواند دفع شود و وقتی که به زندگی گناه آلودمان ادامه دهیم، در واقع در برابر او مقاومت کرده ایم. انجیل حتی به ما می گوید که یک گناه وجود دارد که قابل بخشش نیست: کفر علیه روح القدس (متی باب ۱۲ آیات ۳۱ و ۳۲). این هفته ما ابعادی از کتاب مقدس که مربوط به حُزن، بی اثر شدن و مقاومت در برابر روح القدس می باشند و همچنین ابعاد مربوط به گناهی که بخشیده نخواهد شد را مطالعه خواهیم کرد.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۱۸ مارس آماده شوید.

مقاومت در برابر روحالقدس

آیه ۵۱ باب ۷ اعمال رسولان را بخوانید. در اینجا چه هشداری داده شده بود و امروزه چگونه برای ما نیز کابرد دارد؟

در کتاب مقدس بطور ویژه به شماری ازگناهان اشاره شده است که گناه بر علیه روح القدس نام گرفته اند. بسیاری از آن گناهان در سطح فردی هستند. اگر چه گناهی جمعی وجود دارد، همان طور که می توانیم از آیه ۵۱ باب ۷ اعمال رسولان برداشت کنیم. استیفان اشاره میکند که مدعیان او سرکش هستند همچون بنی اسرائیل طغیان گر که گوساله طلایی را پرستیدند (خروج باب ۳۳ آیه ۳). آنها در برابر روح القدس مقاومت نمودند زیرا از گوش کردن به آنچه روح القدس از طریق انبیاء خدا بر قلب هایشان وارد می کرد، سرباز زدند. این الگوی مخالفت با خدا و نقشه اش در نهایت به این موضوع منجر شد که عده ای خواسته های خداوند عیسی مسیح را نپذیرند. آنها بجای پیروی از عیسی به عبادت صوری و ظاهری مبادرت ورزیدند و آن را جایگزین اطاعت از کلام زنده خدا کردند.

این فکری شگفت انگیز است که بشر فرومایه، که توسط خدا آفریده شده و به او وابسته است، قادر به مقاومت در برابر کار روح القدس و در نهایت فیض خدا می باشد. خدا با وجود اینکه بسیار قدرتمند است، خود را بر اراده آزاد ما تحمیل نمی کند. او به انتخاب های ما احترام می گذارد.

گذشته از هر چیز، اگر خدا می خواست که ما را مجبور به اطاعت از خود بکند، چرا در عدن با آدم و حوا چنین نکرد و درنتیجه کل جهان را از گناه عاری نساخت؟ خدا ما را موجوداتی آزاد با قدرت انتخاب بین خوب و بد خواه برای حیات یا نیستی و خیر یا شر، آفریده است. چه عطیه مقدس و گرانبهایی است آنچه که همه ما دریافت نموده ایم.

در حالی که همه در برابر تصمیماتی که اتخاذ نموده اند مسئول هستند، با اینحال همه ما مسئولیتی جمعی داریم: ما باید یکدیگر را در وفادار بودن، اطاعت از کلام خدا و نزدیک ماندن به عیسی تشویق کنیم (عبرانیان باب ۱۰ آیات ۲۴ و ۲۵). امروزه وقتی که در برابر کلام خدا مقاومت کنیم و به پیام انبیاء او بی اعتنایی کنیم، در واقع در برابر روح القدس مقاومت کردهایم.

بسیار آسان است که به اسرائیل کهن بنگریم و آنها را برای خطاهایشان مورد قضاوت و انتقاد قرار بدهیم. اما انتخاب های ضعیف خودمان چطور؟ اگر آنها به همان عمومیت خطاهای اسرائیل کهن بودند، چه احساسی پیدا میکردید؟

اندوهگین نمودن روحالقدس: بخش اول

آیه ۳۰ باب ۴ افسسیان را بخوانید. پولس در اینجا از یک فعل امری استفاده می کند و به ما اندرز می دهد که روح القدس را اندوهگین نکنیم. اندوهگین کردن روح القدس به چه معناست؟

روح القدس دارای یک شخصیت است و تنها نیروی الهی نیست. به این دلیل است که می تواند اندوهگین بشود. اما چگونه روح القدس را اندوهگین می کنیم؟ شاید باید بیاد داشته باشیم که یکی از وظایف روحالقدس گشودن چشم های ما بر روی گناه می باشد (یوحنا باب ۱۶ آیه ۸). او ما را بسوی عیسی که گناهان ما را می بخشد و ما را تقدیس می کند، هدایت می کند. پس از هر چیز، روح خدا مقدس نامیده می شود. این بدین معناست که او از گناه بیزار است. اما او هنگامی که در همه امور از خدا اطاعت می کنیم و آنچه را که پاک و مقدس است در ذهن و به زبان می آوریم، شادمانی می کند. از سوی دیگر، این همچنین بدین معناست که او هنگامی که ما هر چیزی که در فراخوان الهی بی ارزش است را گرامی می داریم، اندوهگین می شود. هر تصمیمی از جانب ما برای ماندن در گناه یا بی اهمیت جلوه دادن جدیت گناه، باعث اندوهگین شدن او می شود. اندوهگین نمودن روح القدس مسئلهای جدی می باشد.

زمینه و متن اظهارات پولس در آیه ۳۰ باب ۴ افسسیان درباره اندوهگین نمودن روح القدس، به شیوه زندگی فرد پیش از ایمان آوردن به مسیح اشاره دارد و به آنچه که پس از ایمان آوردن اتفاق می افتد، مربوط می شود. ما به عنوان مخلوقات جدید در مسیح باید نسبت به یکدیگر صبور و ملایم باشیم، به یکدیگر محبت کنیم و برای حفظ اتحاد با روح در رابطهای صلح آمیز تلاش کنیم (افسسیان باب ۴ آیات ۲ و ۳). ما که در روح، حیات تازه یافته ایم (افسسیان باب ۴ آیه ۲۳)، اکنون از مسیح پیروی میکنیم، او که سر جدیدمان است (افسسیان باب ۴ آیه ۱۵) و در نتیجه مانند غیر یهودیان در بیهودگی ذهن هایمان قدم بر نمی داریم (افسسیان باب ۴ آیه ۱۷). در عوض ما به گونه ای که خوشایند خدا میباشد، زندگی می کنیم (افسسیان باب ۴ آیات ۲۴ تا ۳۱).

هر زمان که اجازه بدهیم هر کدام از این چیزهای منفی که در این آیات باب ۴ به آنها اشاره شد، جایی در قلب هایمان پیدا کنند و هنگامی که خود را در کلام و رفتار ما نشان بدهند، در آن صورت روح القدس آزرده و اندوهگین می شود. اندوهگین نمودن روح القدس به معنی نپذیرفتن حضور مقدس و قدرت زندگی تغییر دهنده او می باشد زیرا ما از روی آگاهی و عمد به گناه ادامه می دهیم.

اندوهگین نمودن روحالقدس: بخش دوم

اینکه روح القدس می تواند اندوهگین شود، به ما می گوید که خدا نسبت به ما و آنچه که انجام می دهیم بیتفاوت نیست. خدا با تصمیمات و نحوه زندگی ما تحت تأثیر قرار می گیرد.

افسسیان باب ۴ آیه ۲۵ تا باب ۵ آیه ۲ را بخوانید. در اینجا به ما گفته شده است که چه کاری انجام بدهیم و اگر ما از این فرمان های کتاب مقدس پیروی می کردیم، زندگیمان چگونه متفاوت میبود؟

مسلما هنگامی که محبت حقیقی را بیان می کنیم، روح القدس را دلشاد کرده ایم؛ زمانی که ما درباره گناه عصبانی هستیم اما در عصبانیتمان مرتکب گناه نمی شویم؛ هنگامی که ما با دستان خود کار می کنیم و محصول تلاش خود را برای خیریت به جهت نیازمندان بکار می بریم؛ زمانی که ما به شیوه ای اخلاقی صحبت می کنیم و به شنوندگان خود فیض می رسانیم؛ و هنگامی که ما مهربان، رئوف و بخشنده هستیم.

اگر ادعا کنیم که مسیحی هستیم اما در عمل به گونه ای زندگی کنیم که گویی مسیح هرگز نیامده و زندگی ما تحت تأثیر هدایت و محبت او قرار نگرفته است، در این صورت ما روح القدس را اندوهگین کرده ایم. هنگامی که اعتراف میکنیم که به حقیقت اعتقاد داریم اما شیوه عمل و رفتارمان متضاد با آن اعتراف می باشد، ما روح القدس را آزرده ساخته ایم. نداشتن کمال اخلاقی نیز روح القدس را آزرده خاطر می کند. تلاش های ما برای آوردن جانها به کلیسا نباید از رفتار اخلاقیمان جدا باشند. اگر به گونه ای زندگی کنیم که دیگران متوجه بشوند که ما بدرستی فرزندان عیسی بوده و او را انعکاس می دهیم، قلب خدا را به وجد آورده ایم.

افسسیان باب ۴ آیات ۳، ۴، ۱۵، ۱۶ و ۳۲ را بخوانید. این آیات درباره جنبه های اجتماعی زندگی در روح چه چیزی آشکار می کنند؟ یک زندگی سرشار از روح القدس چگونه خود را در اجتماع با دیگر ایمانداران نمایان می سازد؟

جالب توجه است که در باب ۴ افسسیان جنبه اجتماعی متمایزی نیز وجود دارد. چندین بار به ایده اتحاد اشاره شده است. پولس نگران این است که ما اتحاد با روح القدس را حفظ کنیم زیرا ما «نسبت به یکدیگر» (افسسیان باب ۴ آیه ۳۲) طبق خواسته خدا زندگی میکنیم. آنگونه که در کلیسا به یکدیگر مرتبط می شویم تلاش میکنیم تا متفقا از روح خدا هدایت گردیده تا بتوانیم همیشه با هم در صلح و صفا باشیم (افسسیان باب ۴ آیه ۳)، که این موضوع یکی از بخش های مهم در آزرده نساختن روح القدس می باشد. اینکه ما چگونه در کلیسا که معبد روح القدس است با یکدیگر رفتار میکنیم (اول قرنتیان باب ۳ آیات ۱۶ و ۱۷)، واقعا برای خدا اهمیت دارد. اینکه ما چگونه یکدیگر را در بدن مسیح در نظر می گیریم از اهمیت اصلی برای روح خدا برخوردار است.

خاموش کردن روحالقدس

اول تسالونیکیان باب ۵ آیات ۱۹ تا ۲۱ را بخوانید. روح القدس چگونه می تواند خاموش بشود؟

واژه «خاموش کردن» ایده آتش را در ذهن متبادر می رساند. واژه یونانی با ریشه ای یکسان در اول تسالونیکیان باب ۵ آیه ۱۹ و افسسیان باب ۶ آیه ۱۶ بکار برده شده است. این موضوع القا کننده مطلبی است که روح القدس مانند آتش میتواند خاموش شود. ما باید بیاد داشته باشیم که روح القدس دو کار برجسته برایمان انجام می دهد: او به ما آگاهی از گناه و قدرت غلبه بر آن را می دهد. هر دو اینها به قدوسیت مربوط میشوند.

اگرچه کلام خدا، آن روح چیزی را بما میگوید که لازم است بدانیم تا زندگی مقدس داشته باشیم، و از طریق قدرت ساکن شونده خویش، ما را قادر میسازد تا بر اساس این آگاهی زندگی خود را متحول سازیم. یک راه که میتوانیم از طریق آن، از خاموش شدن روحالقدس جلوگیری کنیم، این است که «نبوتها را خوار» نشماریم (اول تسالونیکیان باب ۵ آیه ۲۰). پولس ایمانداران اهل تسالونیکی را تعلیم میدهد که اظهارات نبوی را خوار نشمارند و با این حال او ایشان را فراخواند تا بصیرت یابند (اول تسالونیکیان باب ۵ آیه ۲۱). در حالی که باید در زندگی اجتماعی خود درب را بروی روح القدس بگشائیم و نباید شعله روح القدس را خاموش کنیم، همچنین به بینش و بصیرت نیاز داریم زیرا آموزه های نادرست و انبیاء دروغین به آسیب رساندن به کلیسا ادامه خواهند داد.

همه روح ها بی خطر نیستند. با این وجود کلام الهام گرفته از روح خدا مانند چراغی برای پاهای ما و نوری برای مسیرمان می باشد (مزامیر باب ۱۱۹ آیه ۱۰۵). با این آیه حتی معیاری برای سنجیدن اظهارات نبوتی جدید داریم. در زمان های کتاب مقدس چنین چراغی شامل یک فیتیله در حال سوختن می شد که جلوی پای کسانی که در شب راه می رفتند را روشن می کرد. کتاب مقدس به ما می گوید که چگونه با روح زندگی بکنیم (غلاطیان باب ۵ آیه ۲۵). ما با این کار خود را مطیع تعالیم کلام خدا میکنیم و با اطاعت از ترغیب های روح القدس چنین امری ممکن است همان گونه که او ما را به راهی که باید در آن زندگی کنیم هدایت میکند.

کسانی که ادعای این را دارند که کتاب مقدس کلام خداست آنرا بگونه ای تفسیر میکنند که آنرا از هر گونه اقتدار واقعی تهی نموده و در زندگی خویش آنها را از هر قدرت واقعی خلع میکنند. همچنین، هنگامی که کلام خدا را خوار می شماریم و به آن بی احترامی می کنیم یا در بکار بردن آن در زندگی خود غفلت می کنیم، در واقع چراغی را خاموش کرده ایم که برای هدایت ما در مسیرمان و بیدار نمودن آگاهی مان نسبت به کارهای خوب که به ما داده شده است.

کفر علیه روحالقدس

مرقس باب ۳ آیات ۲۸ و ۲۹، لوقا باب ۱۲ آیه ۱۰ و متی باب ۱۲ آیات ۳۱ و ۳۲ را بخوانید. اگر تمام گناهان و کفرها قابل بخشیده شدن باشند، آن چیست که هرگز نمیتواند بخشیده شود؟

شاید هیچ گناهی به غیر از کفر علیه روح القدس چنین تردید و اضطرابی در میان مسیحیان ایجاد نکرده باشد و بیش از این مورد درک اشتباه قرار نگرفته باشد. بعضی بر این باورند که عیسی گناهان خاصی را مد نظر دارد که به طور خاص دردناک می باشند. اگر چه خوب است که ما به خود یادآوری کنیم که تمام گناهان نزد خدا شنیع هستند حتی با اینکه بعضی از گناهان ممکن است عواقب شدیدتری نسبت به سایرین داشته باشند. اما منظور عیسی وقتی که درباره گناه غیر قابل بخشش سخن گفت، چه بود؟

در واقع هیچ کدام از این آیات نمی گویند که این گناه قابل بخشیده شدن نیست؛ تنها اینکه بخشیده نخواهد شد. بیایید بیاد داشته باشیم: کار روح القدس هدایت گناهکاران به آگاهی از گناهشان و بیداری تمایل پذیرش عیسی در ایشان، کسی که خود به تنهایی گناهان را می بخشد، می باشد. بنابراین کفر علیه روح القدس باید نسبت به تعمدی بودن و آگاهانه بودن انکار کار نجات بخش عیسی درک بشود. این زمانی اتفاق می افتد که فرد با اراده خود و با سرسختی در برابر شهادت روح از مسیح و فیض و نجات او مقاومت می کند.

عیسی درباره اینکه کسی که از روی بد اندیشی چند کلمه بد به زبان بیاورد، سخن نمی گوید. کفر برعلیه روح القدس تنها در زمینه تداوم رفتار از روی بی ایمانی و دشمنی آشکار نسبت به عیسی است. کفر بر علیه روح القدس مختص به یک حادثه تنها نیست؛ بلکه شیوه زندگی آنرا مشخص میکند.

«آنها به جای دریافت شواهدی که به ایشان ارائه شد و به جای به رسمیت شناختن موهبت آسمانی در کار مسیح، به اهداف شرورانه خود ادامه دادند و گفتند که او این کار شگفت انگیز را از طریق شیطان انجام داد. این گناه علیه روح القدس بود.» – الن جی. وایت، Ellen G. White, Loma Linda Messages, p. 156.

هنگامی که قلب انسان در مخالفت سرسختانه با خدا قرار گیرد و بدین سبب آگاهانه از پرداخت بدهی خود به عیسی سر باز زند آنگاه قلب سخت شده و در تایید حقیقتِ شهادتِ روح القدس نسبت به فدیه رستگار کننده خدا از طریق عیسی مسیح ناتوان می ماند. این گناه فراتر از امکان بخشیده شدن قرار دارد، نه به این دلیل که خدا ضعیف است یا مایل به بخشش نمی باشد زیرا فرد قادر به تشخیص گناهش نیست. بنابراین، او بخشش از طریق عیسی را نمی پذیرد. این نگرش مطمئناً عواقبی ابدی بهمراه دارد.

تفکری فراتر:

بطور مسلم واقعیت این است که مردم با نگرانی میپرسند که آیا مرتکب گناهی نابخشودنی شده اند که آنها قطعا آن را انجام نداده اند. اگر آنها این گناه را مرتکب شده بودند، به طور حتم نگران آن نبودند. نگرانی آنها تنها شاهدی است که به آن نیاز دارند، در واقع آنها همچنان آماده پذیرش تعالیم روح القدس هستند. کاری که فرد باید انجام بدهد این است که عدالت عیسی را مطالبه کند و به شایستگی های عیسی متمسک شده و در ایمان و اطاعت به پیش رود. تنها با قرار گرفتن تحت پوشش عدالت مسیح که «عدالت خدا» میباشد (رومیان باب ۱۰ آیه ۳)، آنها میتوانند آرامش و اطمینانی را که اکنون به شدت کم دارند بدست آورند.

واقعاً تنها یک فرد وجود دارد که خدا نمی تواند ببخشد و آن شخصی است که دائماً از نزدیک شدن به عیسی برای آمرزش امتناع ورزد. «گناه کفر بر علیه روح القدس در واژه یا رفتاری ناگهانی خلاصه نمی شود؛ بلکه مقاومتی محکم و مصمم در برابر حقیقت و شواهد می باشد.» – الن جی. وایت،

Ellen G. White Comments, The SDA Bible Commentary, vol. 5, p. 1093.

«لازم نیست که هیچ کس به گناه بر علیه روح القدس به عنوان چیزی اسرار آمیز و توصیف ناپذیر بنگرد. گناه علیه روح القدس، گناه امتناع مداوم به پاسخ به دعوت برای توبه می باشد.»

درس دوازدهم

۱۸ تا ۲۴ مارس

کار روحالقدس

بعد از ظهر روز سبت

مطالعه این هفته: یوحنا باب ۱۶ آیات ۸ تا ۱۱؛ رومیان باب ۵ آیه ۱۰؛ عبرانیان باب ۴ آیات ۱۵ و ۱۶؛ اول پطرس باب ۵ آیات ۸ و ۹ ؛ اول یوحنا باب ۵ آیات ۱۲ و ۱۳؛ مزامیر باب ۳۱ آیه ۲۴.

آیه حفظی: «الان خدای امید، شما را از کمال خوشی و سلامتی در ایمان پُر سازد تا به قوت روحالقدس در امید افزوده گردید» (رومیان باب ۱۵ آیه ۱۳).

همانطور که درباره روحالقدس و روحانیت به انتهای مطالعه این ثلث میرسیم، بر روی یکی دیگر از کارهای مهم روح که هنوز به آن نپرداختهایم، تمرکز خواهیم کرد.

هنگامی که عیسی به حواریون اعلام کرد که به نزد پدر میرود، او وعده داد که روحالقدس را برای ایشان بفرستد. «لیکن تسلی دهنده یعنی روحالقدس که پدر او را به اسم من میفرستد، او همه چیز را به شما تعلیم خواهد داد و آنچه به شما گفتم به یاد شما خواهد آورد» (یوحنا باب ۱۴ آیه ۲۶).

بر طبق گفته عیسی، روحالقدس یک parakletos به معنی «یاریکننده» یا «تسلی دهنده» یا یک «مدافع» میباشد که ما را شفاعت میکند. در عین حال عیسی همچنین کاری را که این مدافع انجام خواهد داد اعلام نمود: او جهان را بر گناه وعدالت و داوری «ملزم» خواهد نمود (یوحنا باب ۱۶ آیه ۸).

در طی آخرین هفته از مطالعات، به جزئیات بیشتری از کار خاص روحالقدس خواهیم پرداخت. همچنین خواهیم آموخت که این کار روح چگونه به دو جنبه مهم دیگر مأموریت او برای ما مرتبط است: اطمینان ما از نجات و امید باشکوهی که زندگی ما را به عنوان شاگرد عیسی مسیح به پیش میبرد.

* درس این هفته را مطالعه کنید تا برای روز سبت در ۲۵ مارس آماده شوید.

محکومیت گناه

آیات ۸ و ۹ باب ۱۶ یوحنا را بخوانید. روحالقدس چه کار حیاتی برای ما انجام میدهد و چرا این کار بسیار اهمیت دارد؟

عیسی روحالقدس را paraclete نامید، واژهای با محتوا و معنی ریشه ای غنی که ایده یاری کننده، مدافع و تسلی دهنده را متبادر میسازد. روحالقدس به عنوان متهم کننده برادران یا دادستان ما وارد این مقوله مهم محکومیت نمیشود. او توسط عیسی به منظور محکوم نمودن ما فرستاده نشده است، بلکه در عوض برای کمک به ما آمده تا نیازمان به فیض را مشاهده کنیم.

تنها یک تسلی دهنده به عنوان یاری دهنده پذیرفته خواهد شد. این بسیار غم انگیز است که مسیحیان، هر چند که نیت خوب دارند، اما اغلب به جای داشتن روحیهای یاری دهنده، با روحیهای متهم کننده به گناهکاران نزدیک میشوند. اگر ما در هرکجا که میرویم، به گناهان زندگی دیگران اشاره کنیم، در این صورت کاری میکنیم که عیسی ما را به انجام آن فرا نخوانده است. گذشته از هر چیز، ما چه کسی هستیم که بخواهیم گناهان دیگران را برجسته کنیم وقتی که خودمان گناهکاریم؟

رومیان باب ۲ آیه ۱ و متی باب ۷ آیه ۳ را بخوانید. از این آیات چه پیامی باید دریافت کنیم؟

ما شهادت دهندگان خدا هستیم و نه دادستانهای او. ما فرا خوانده شدهایم که شاهدان قدرت نجات بخش او باشیم، نه اینکه دیگران را برای خطاهایشان محکوم کنیم. ما در تلاش برای محکوم نمودن دیگران در گناهانشان، کاری که به ما مربوط نمیشود را انجام میدهیم؛ این وظیفه روحالقدس میباشد.

در واقع این وظیفه تسلی دهنده است و نه ما که میبایست جهان را به خاطر گناه «محکوم» کند (یوحنا باب ۱۶ آیه ۸). مردمی که زندگی خود را وقف عیسی نکردهاند، اغلب درکی واقعی از آنچه گناه حقیقتاً میباشد و تا چه میزان مخرب میتواند باشد، ندارند.

ایده در اینجا این نیست که روحالقدس عملکردهای غلط خاصی را فهرست کند. در عوض، او به گناهِ بنیادین میپردازد: ایمان نداشتن به عیسی مسیح (یوحنا باب ۱۶ آیه ۹). بدبختی و خصم بزرگ ما در نقصهای اخلاقیمان نمیباشند، بلکه در بیگانگیمان نسبت به خدا و امتناع از پذیرفتن کسی که خدا به منظور نجات ما از این شرایط فرستاده است، میباشد.

اساسیترین گناهان این است که ما عیسی را باور نداشته باشیم و در نتیجه، تنها کسی را که قادر به نجات ما از گناه و جرم میباشد، انکار کنیم. این گناه است که نفس یا "مَنیّت" را در کانون امور قرار میدهد و از باور به کلام خدا امتناع میورزد. تنها روحالقدس میتواند قلبها و ذهنهای ما را بروی نیاز بزرگ ما به توبه و نجات که در مرگ مسیح به جای ما یافت میشود، بگشاید.

نیاز به عدالت

آیه ۸ باب ۱۶ یوحنا میگوید که روحالقدس جهان را نه تنها بخاطر گناه محکوم میکند بلکه به عدالت نیز ملزم مینماید. به عبارت دیگر، جهان که نمیداند گناه حقیقتاً چیست، نمیداند عدالت واقعی نیز چه میباشد.

مردمِ متحول نشده تصور میکنند که رعایتِ اخلاقِ ظاهری کفایت خواهد کرد. آنها به جای عدالتِ خدا، خواهان عدالت خود هستند. آنها خواستار عدالتی هستند که از اعمال ظاهری ناشی بشود، از جمله اطاعت از احکام خدا. اما اعمالی که بخاطر فرمانبرداری از احکام خدا انجام میدهیم، هرگز ما را در برابر او تبرئه نخواهد کرد.

در آیه ۶ باب ۶۴ اشعیا، این نبی تمام عدالتِ خود فرض کردهِ مردم زمانش را «مانند لباس کهنه کثیف» توصیف میکند. حتی بهترین انگیزه های مذهبی با عدالتِ خود ، در واقع بر عکس آن است یعنی: نا عدالتی.

اما عدالت عیسی برای ما کافی است وتمام مطالبات احکام خدا را پوشش میدهد. و خدای پدر حسابها را تصفیه میکند. و میتوانیم عدالت را تنها از طریق ایمان به عیسی مسیح برای خود بطلبیم.

رومیان باب ۵ آیه ۱۰ و عبرانیان باب ۴ آیات ۱۵ و ۱۶ را بخوانید. عدالت ما چگونه به رسالت زنده مسیح در حضور پدر در ملکوت مرتبط میباشد؟

عدالتی که با احکام الزام شده اند با زندگی بی عیب و نقص عیسی تحقق مییابد. او به جای ما مرد. او اگر چه توسط کسانی که موجب مرگش در اینجا روی زمین شدند انکار شد، اما نزد پدر در آسمان مورد استقبال قرار گرفت. خدای پدر بوسیله رستاخیز مُهر تأیید خود را بر زندگی عیسی و کار نجات بخشش زد. اکنون عیسی برای شفاعت نمودن ما زندگی میکند (عیرانیان باب ۴ آیات ۱۵ و ۱۶) و شایستگیهای مرگش را به جای ما اعمال میکند زیرا ما از عدالتی که برای نجات لازم است برخوردار نیستیم.

بدینسان ما زنده ایم چون او در ما حیات دارد. «با مسیح مصلوب شدهام ولی زندگی میکنم لیکن نه من بعد از این، بلکه مسیح در من زندگی میکند. و زندگانی که الحال در جسم میکنم، به ایمان بر پسر خدا میکنم که مرا محبت نمود و خود را برای فدا کرد» (غلاطیان باب ۲ آیه ۲۰). هنگامی که عیسی در ما زندگی میکند، ما با روحالقدس راه میرویم (رومیان باب ۸ آیه ۴) و زندگی روحانی جدیدی از طریق قدرت روحالقدس دریافت میکنیم (با غلاطیان باب ۳ آیات ۲ تا ۵ و باب ۵ آیات ۱۶ و ۱۸ مقایسه کنید).

رفعت و بلندمرتبگی عیسی نزد پدر، اثبات کننده حضور او در میان ما از طریق روح القدس است. شاگردان عیسی توسط روحالقدس نیرو میگیرند، و با مسیح زندگی کرده تا طبق الگوی او رشد کنند.

محکومیت در باره داوری

آیات ۸ و ۱۱ باب ۱۶ یوحنا را بخوانید. عیسی به چه داوری اشاره میکند؟ چرا این داوری مژده نیک است؟

یک محکومیت پایانی بزرگ باقی میماند که جزئی از کار روحالقدس است؛ محکومیت مربوط به داوری. در اینجاست که بیشتر موعظههایمان به نظر میرسد که در مسیر اشتباه و خُسران قرار دارد. اینطور بنظر میرسد که غالبا مباحثات در خصوص گناه و عدالت به سمت و سوئی سوق داده میشود که بسیاری از مسیحیان مدعی بر علیه کسانی که مسیح را نپذیرفته اند فتوا و هشدار داوری صادر میکنند. آنها با انجام این کار، میخواهند به گناهکاران هشدار بدهند، که اغلب با مفاهیمی ترسناک عجین است بطوریکه سرانجام خوفناکی در آینده در انتظار خواهند داشت.

و اگرچه آن داوری واقعیت است، ولی این چیزی نیست که عیسی در آیه ۱۱ باب ۱۶ یوحنا در باره آن صحبت میکند. بررسی زبانشناسی حاکی از این است که خداوند در باره داوری آینده سخن نمیگوید آنگونه که در یوحنا باب ۱۲ آیه ۴۸ اظهار کرده بود. در عوض، آن جنبه از داوری که عیسی اکنون به آن اشاره میکند، این مژده خوب است که شیطان هم اکنون در جلجتا محکوم شده است. شیطان، دشمن بزرگ حقیقت، اینک در زمانی عاریه شده بسر میبرد. داوری خواهد آمد، اما تمرکز در اینجا بر آگاهی از این واقعیت است که رئیس این جهان (یعنی شیطان) الحال محکوم شده است (یوحنا باب ۱۲ آیه ۳۱).

آیات ۸ و ۹ باب ۵ اول پطرس را بخوانید. شیطان چگونه توسط پطرس توصیف شده است؟ ما چگونه میتوانیم در مقابل او مقاومت کنیم؟

شیطان که میداند زمانش کوتاه است و به شدت در جلجتا مغلوب شده است، با اینحال همچنان زنده است. و با غضب تلاش میکند تا آنجا که بتواند افراد بیشتری را فریب دهد. اما او دشمنی شکست خورده است. عیسی پیروزی را بدست آورده است. خون عیسی ما را آزاد میسازد.

در طی جنگ جهانی دوم، زمانی که ارتش نازی در ۶ ژوئن سال ۱۹۴۴ ضربهای سخت از هجوم متحدان فرانسه دریافت نمود، آشکار بود که هیتلر مغلوب شده است. با این وجود، یازده ماه ما بین روز آغاز یورش (D-Day) [زمانی که حمله آغاز شد] و روز پیروزی در اروپا (VE-Day) [روز ۸ مارس سال ۱۹۴۵، زمانی که جنگ در اروپا پایان یافت] خونینترین زمان بود. شیطان نیز به طور مشابه میداند که قطعاً بر روی صلیب مغلوب شده است. با این وجود، او سرسختانه مبارزه میکند و تا حد توان سعی در فریب افراد بیشتری دارد. ما در این زمانهای چالش برانگیز، فراخوانده شدهایم که هوشیار و آماده باشیم و تمام نگرانیهای خود را به عیسی واگذار کنیم زیرا او به ما اهمیت میدهد و دلسوز ماست (اول پطرس باب ۵ آیات ۷ و ۸).

اطمینان از نجات

اول یوحنا باب ۵ آیات ۱۲ و ۱۳، رومیان باب ۸ آیات ۱۵ تا ۱۷ و دوم قرنتیان باب ۵ آیه ۵ را بخوانید. چرا زمانی که ما مسیح را به عنوان نجات دهنده خود پذیرفتیم، میتوانیم از داشتن زندگی ابدی اطمینان یابیم؟ اساس این اطمینان چیست؟

روحالقدس کسی است که گناهکاران را به سوی عیسی هدایت میکند. مرگ نیابتی عیسی ما را با خدا آشتی داده است. بخشش عیسی ما را برای داشتن زندگی جدید به عنوان فرزند خواندگان خدا رها میسازد. اینک ما دیگر دشمنان خدا نیستیم (رومیان باب ۵ آیه ۱۰)، بلکه بر طبق روح گام برمیداریم (رومیان باب ۸ آیه ۴) و افکار خود را بر امور مرتبط به روح تنظیم میکنیم (رومیان باب ۸ آیه ۵). اگر ما روح مسیح را نداشتیم، فرزندان او نمیبودیم و به او تعلق نمیداشتیم (رومیان باب ۸ آیه ۹). اما اکنون شهادت درونی روحالقدس را که در ما ساکن است، داریم. او شهادت میدهد که ما متعلق به عیسی هستیم و اینکه وارثان خدا هستیم و همراه مسیح ارث میبریم (رومیان باب ۸ آیه ۱۷). همان زندگی قدرتمندی که عیسی را از مرگ زنده کرد، اکنون در ما وجود دارد و ما را که از نظر روحانی مرده بودیم، زنده میگرداند (رومیان باب ۸ آیه ۱۰). حتی بیشتر از آن، او همچنین این اطمینان را که ما حقیقتاً متعلق به خدا هستیم را در قلبهایمان مُهر میزند. ما که مژده نیک نجاتمان را شنیده و باور کردهایم، از طریق روحالقدس که به عنوان ضامن ارث به ما داده شده است، به عیسی مرتبط شده ایم (افسسیان باب ۱ آیات ۱۳ و ۱۴). همه ایمانداران میتوانند این اطمینان را داشته باشند (اول یوحنا باب ۵ آیات ۱۲ و ۱۳).

آیات ۱۳ و ۱۴ باب ۱ افسسیان را بخوانید. مُهر شدن توسط روحالقدس به چه معناست؟

کسانی که مسیح را میپذیرند، تولد دوباره می یابند، یعنی «از روح» مولود میگردند (یوحنا باب ۳ آیات ۳ و ۵). روحالقدس این حقیقت را در قلبهای ما مُهر میکند تا اطمینان یابیم که رستگار شده و تجربه شادمانی که از فرزند خدا بودن ناشی میشود را از آن خود سازیم. روحالقدس ما را به عنوان کسانی که به مسیح تعلق داریم، میشناسد. «هر که روح مسیح را ندارد از آن او نیست» (رومیان باب ۸ آیه ۹). ما اینک این آگاهی را داریم که خدا پدر با محبت ماست و ما فرزندان عزیز او هستیم. روحالقدس پیشپرداخت، سپرده یا تعهدی در برابر عطیه نهایی زندگی ابدی و فناناپذیری که در آمدن دوباره عیسی به ما داده خواهد شد، میباشد (اول قرنتیان باب ۱۵ آیات ۵۱ تا ۵۴). این نشان و مشخصه ای از ایمان درست و معتبر است. مشاهده اینکه چطور مسیحیان میتوانندشاهدی با قدرت متقاعد کننده باشند ولی از چنان اطمینان و ضمانتی برخوردار نباشند مشکل است.

«از شجاعت، ایمان و امید بگویید و شما نور خدا خواهید بود. به درب گشوده ای بیندیشید که مسیح در مقابلتان قرار داده است که هیچ بشری قادر به بستن آن نمیباشد. اگر شما به خدا فرصتی بدهید، او درب را بروی همه شرارتها خواهد بست. هنگامی که خصم همچون سیل یورش آورد، آنگاه روح خدا برای شما پرچمی را بر خواهد افراشت.» – الن جی. وایت،

Ellen G. White, The Advent Review and Sabbath Herald, April 16, 1889.

روحالقدس و امید

رومیان باب ۵ آیات ۴ و ۵ ، باب ۱۵ آیه ۱۳ و اول قرنتیان باب ۱۳ آیه ۱۳ را بخوانید. محبت و امید چگونه به هم مرتبط هستند؟ روحالقدس چگونه در دادن محبت و امید به ما سودمند میباشد؟

روحالقدس کسی است که محبت خدا را در قلبهای ما وارد کرده است. او ما را به خدا مرتبط میکند و کاری میکند که محبت خدا در ما ساکن بشود. محبت استوار و غیر قابل تغییر خدا دلیل و سنگ بنای امید ماست. بدون محبت، امیدی وجود نخواهد داشت. تنها محبت است که امید را بوجود میآورد. از آنجایی که محبت خدا با وفاداریش ترکیب شده است، ما این امید شگفتانگیز را داریم که او بار دیگر خواهد آمد و ما را به خانه، جایی که خود ساکن است، خواهد برد.

آیه ۲۴ باب ۳۱ مزامیر را بخوانید. امید چه تأثیراتی بر ما دارد؟

امید الهامبخش است. امید نیروی تازه میبخشد. امید به ما اجزه میدهد آواز بخوانیم و شادمان باشیم. امید برای زندگی حیاتی است. بدون امید، هدف از زندگی چیست؟

اگر چه داشتن امید، چیزی متفاوت از خوشبین بودن میباشد. فرد خوشبین فکر میکند که همه چیز بهتر خواهد شد: آب و هوا، اقتصاد، نمرات مدرسه، مسائل مالی و غیره. در عوض امید، خوشبینی کورکورانه نیست. بلکه بر پایه وفاداری خدا و وعدههایی که در گذشته داده است، میباشد. امید بر این باور است که خدا هر آنچه را که فرموده است، انجام خواهد داد زیرا او وفادار و حقیقی است. ثابت شده است که خدا قابل اعتماد است و تردید نمیکند. پایداری و حقیقت او اساس امید ماست. تردیدی نیست که اساس و شالوده امید ما در عیسی بر روی صلیب قرار گرفته شده است. هنگامی که ما به صلیب توجه میکنیم، میتوانیم به قدرتمندترین شکل موجود، واقعیت محبت خدا برای خود را ببینیم. صلیب، با عیسی که برای گناهان مرد، به ما و جهان ، مکاشفهای بینظیر از ماهیت حقیقی خدایمان ارائه میدهد. از این رو، ما به عنوان مخلوقاتی سقوط کرده و فانی در این گیتی بزرگ و پهناور، میتوانیم امید را نه در خود و هر چیز «بزرگی» که انجام دادهایم، بلکه در خدایمان، خدایی که خود را بر روی صلیب برای ما آشکار نمود، بیابیم.

تفکری فراتر:

از مجموعه های الن وایت "قدرت خواهید یافت" خصوصا بخش اکتبر "برای روح آماده باشید" را بخوانید.

ما میتوانیم فعالیت روحالقدس را با گفتن اینکه او در هماهنگی با خدای پدر و خدای پسر برای تحقق نجات ما کار میکند، خلاصه کنیم. روحالقدس ما را از مرگ روحانی بیدار و هشیار میکند. او ما را به آگاهی از گناهکاریمان هدایت میکند و چشمهایمان را بر روی این حقیقت باز میکند که ما با تکیه بر خود از دست خواهیم رفت. او شعله تمنای تغییر و تحول را در وجود ما بر می افروزد و ما را به عیسی مسیح، کسی که به تنهایی قادر به برآورده کردن عمیق ترین نیازهای ماست، هدایت میکند. روح القدس به ما اطمینان میدهد که رستگار خواهیم شد زیرا همواره ما را متوجه عیسی و کاری که برای ما انجام داده است، میکند. او ما را مجاب میسازد تا بیشتر شبیه عیسی بشویم. او ما را در مسیرمان با خدا وفادار نگه میدارد. ما را قادر به انجام اراده خدا و شرکت مؤثر در مأموریتش میکند. او کلام مکتوب خدا را تبدیل به راهنمای امن و معیار زندگی و اصول تعالیم مسیحی ما میکند. ما بدون روحالقدس، به کجا خواهیم رفت؟ بدون او قادر به انجام چه کاری میبودیم؟ ما تیره روز و از دست رفته بودیم و نمیتوانستیم کاری برای جلال و عزت خدا انجام بدهیم. شکر بر عیسی برای اینکه وعده داد و روحالقدس را فرستاد. «روحالقدس عظیم الشان ترین عطیه ای بود که مسیح میتوانست از پدر خود برای رفعت و بلند مرتبگی قوم خویش بخواهد» – الن جی. وایت،

Ellen G. White, Ye Shall Receive Power, p. 13.